12 ตุลาคม 2547 12:26 น.
nava
คารวะดวงใจ
ดาลในฝันฝาก
รอยทางทุกข์ยาก
ฝากฟ้าฝ่าฝัน
บ่มทุกข์แสนหนาว
บ่มร้าวคืนวัน
กลั่นชุ่มกว่าช้ำ
ตอกย้ำกล้ำกราย
ทางมีที่ไป
ด้วยใจดวงกล้า
บางเส้นเข่นฆ่า
บดคร่าฝั่งหมาย
โดยฝันที่ผุด
มิอาจผุดพราย
อีกทางสักสาย
ได้เลือกดุ่มเดิน
จึงมีทางฝัน
ก่อปั้นฟันฝ่า
ด้วยใจดวงท้า
แกร่งกล้ามิขัดเขิน
สองมือสานใจ
ก้าวไปเผชิญ
แรงฝันอันเกิน
ฉุดลด บดบัง
เป็นร่มเรือนไทยหลังใหญ่ชายคา
รมย์รื่นชื่นคราหว่านกล้ามาหวัง
ผลิหน่อระดะสรรพกำลัง
ผืนแดนสะพรั่งต้นกล้ากวีไทย
ผู้โอบเอื้อ ปีกฟ้า แด่วิญญาณ์ได้หว่านฝัน
สายธารผูกพันเติบฝันทุกวันใหม่
กระซิบเสียงฝากนี้ ถ้อยวลีจากแดนไกล
คารวะดวงใจเจตนาศรัทธาเธอ
แด่ดวงใจที่ยิ่งใหญ่แห่ง ปีกฟ้า : โดยแรงดาลใจจากข้อเขียน/ถ้อยวลีของคุณพี่tiki
ตุลาคม๔๗
11 ตุลาคม 2547 03:14 น.
nava
๔
วันเหนื่อย คืนหนาว ดวงไฟจ้า
วิถีแห่งมรรคา
อย่ากลืนใจวัยกล้า- อย่าร้างจำ
แม่ร้อยเหงื่อร้าว เช้า- ค่ำ
คำข้าวทุกคำ
เคี้ยวย้ำคร่ำครวญอาวรณ์
ระเบียงนี้ดึกหนาวดาวอ่อน
อ้างว้างร้างคอน
สะท้อนห้วงเสียงนิทานพึมพำ
ครกกระเดื่องตำข้าว เท้าเคยย่ำ
แม่ฝัด ลูกตำ
พี่ชาย,น้องชาย,น้องสาว
จวบครกร้างเป็นกระถางปลูกแสงดาว
พี่ชาย,น้องสาว
ไปฝ่าลม คมหนาวของเมืองใด
สุดสายดวงตา
ตรงที่ฟ้าจรดพื้นโอนไหว
เพลงใบข้าวแผ่วร้าวอยู่อย่างไร
ทางย้อนกลับคงร้างไร้อยู่อย่างนั้น
ตุลาคม ๒๕๔๗
10 ตุลาคม 2547 05:53 น.
nava
๓
เมืองฟุ้งมุ่งฝันอันไกล
เวิ้งธารแห่งใจ
วักได้กี่หมาย-ดวงตา
ไม่มีดอกหนุ่มสาวของชาวนา
ไปกอบเก็บราคา
ตีค่า-เงินตรา,ค่าแรง
ร่ำเริงเวิ้งฝันอันแฝง
หรือทุนนิยมเชี่ยวแรง-
แห่งเมืองสูบสิ้นวิญญาณ์..ฯ
รึ ! หลงลืมรากเหง้าชาวนา
แผ่นดินมารดา
เหยียดค่าหยามสิ้นดินโคลน
เลือนร้างห่างมืออ่อนโยน
แม่กู่ตะโกน
จากห้วงสุดลึกแห่งใจ
จนมือแม่แก่กร้านผ่านวัย
เงิ่นงกเพียงใด
ยังหวังลูกแม่จะกลับคืน
ทุ่งเขียวตรงที่ฟ้าจรดพื้น
วินาทีของวัน-คืน
กรีดแม่จน-พ่ายแพ้น้ำตา
8 ตุลาคม 2547 06:59 น.
nava
๑
สุดดวงตา
ตรงที่ฟ้าจรดพื้นเขียว
ลมล่องท่องทุ่งเปลี่ยว
เขียวใบข้าวสุดสายตา
สายลมแปลกหน้าผ่าว
เพลงใบข้าวดูแปลกตา
ยืดตนเติบต้นท้า-
ตะวันกล้า-ฝ่าริ้วลม
แว่วนิทานชานทุ่งเคยฟุ้งใจ
แห่งดินแดนแสนไกลได้รื่นรมย์
รางชาง ร้อยช้อยชม
ได้ห่มรักถักทอใจ
ไม่มีหรอกหนุ่มสาวชาวนา
ถักทอข้าวกล้าร่วมแรง-ใจ
ข้าวทุกกอที่ทอใบ-
จากเรี่ยวแรงอันแกร่งใกล้วัยชราฯ
๒
ฟ้าปรุงฟุ้งแปลงเมฆมา
รูปร่างนานา
เกลื่อนฟ้า-ใบหน้าหญิงสาว
รูปชายหนุ่มขี่ม้า ผมยาว
ม้าตัวสีขาว
พาเขาก้าวสู่หนใดฯ...
ปลายกันยายน เรือนไม้ชายทุ่ง
5 ตุลาคม 2547 22:51 น.
nava
ยิ้มเถิดชีวิต
เท่าที่ความเป็นมิตร ปริยิ้มได้
เท่าที่ความเร้นลับ-หับห้องใจ
เท่าที่ความหมายใดจะเผยวาง
จรดยิ้มกว้างแม้คว้างเหงาจะเป่าพัด
สิ..รายรอบลมระบัด-จัดอ้างว้าง
เถิดทั้งมวลล้วนดวงใจอันอุ่น-กลาง
โลกมิล่วง ความร้างลงกลางคัน
ยิ้มเถิดทุกดวงใจในวันหนาว
อวลภายใต้แสงดาวจะกล่อมฝัน
อิ่มห้วงจิตวิญญาณการแบ่งปัน
รักและรอยยิ้มนั้นจะสรรค์กาล..
๕ตุลย์๔๗
หน้าส่วนตัว
1256
