23 กันยายน 2548 13:50 น.
namsai
ฉั น อ า จ จ ะ ชิ น กั บ ก า ร อ ยู่ ค น เ ดี ย ว
มี ค ว า ม สุ ข กั บ ค ว า ม เ ป ล่ า เ ป ลี่ ย ว ไ ป วั น วั น
จ น ไ ม่ อ า จ เ ห ลื อ หั ว ใ จ ใ ห้ ใ ค ร ใ ค ร นั้ น
มั น ไ ม่ ใ ช่ ค ว า ม ผิ ด ข อ ง ฉั น ใ ช่ ไ ห ม
ฉั น ไ ม่ อ ย า ก จ ะ ทำ ร้ า ย ใ ค ร
รู้ ว่ า ค ว า ม จ ริ ง ใ จ มี ค่ า ก ว่ า สิ่ ง ไ ห น
ข อ โ ท ษ ที่ ไ ม่ อ า จ รั บ เ อ า ไ ว้ ไ ด้..
เ พ ร า ะ หั ว ใ จ เ จ็ บ ป ว ด จ น ชิ น ช า
เ ป็ น เ พ ร า ะ ฉั น เ ค ย ชิ น กั บ ค ว า ม เ ห ง า
กั บ ค ว า ม เ ศ ร้ า เ ดี ย ว ด า ย ไ ห้ โ ห ย ห า
ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ เ ธ อ ก้ า ว เ ข้ า ม า
ก ลั ว ค น ดี เ สี ย น้ำ ต า กั บ ค น ที่ ไ ม่ มี ค่ า อ ะ ไ ร
อ า จ เ ป็ น เ พ ร า ะ ฉั น เ ค ย ชิ น กั บ ค ว า ม เ ห ง า
กั บ ค ว า ม เ ศ ร้ า ที่ เ ฝ้ า เ ก็ บ เ อ า ไ ว้
ไ ม่ อ ย า ก ดู แ ล แ ล้ ว หั ว ใ จ
ป ล่ อ ย เ ป็ น ส นิ ม ก รั ด ก ร่ อ น ข้ า ง ใ น ต ล อ ด ก า ล
19 สิงหาคม 2548 14:13 น.
namsai
ทำไมนะ..
หัวใจของฉันมันอ่อนล้า..
มีน้ำคลอนัยน์ตาไม่เหือดหาย..
ความเจ็บปวดรุมเร้ามิเคยคลาย..
เหงา..เศร้า..เดียวดาย..ไม่เคยจร..
28 พฤษภาคม 2548 09:23 น.
namsai
ค่ำ คื น นี้..เ ห นื่ อ ย อ่ อ น ล้ า
กับร่องรอยของดวงตาว่าเงียบเหงา
รักที่หวังยังว่างเปล่าคล้ายดังเงา
กับความเศร้าซ่อนไว้ในแววตา..
ค่ำ คื น นี้.. ด ว ง ด า ว ยั ง เ ฉิ ด ฉ า ย
ส่องประกายระยับประดับฟ้า
คอยลอยเคลื่อนเป็นเพื่อนในนภา
เป็นดวงตาสว่างหล้าฟ้าราตรี
แ ต่ ทำ ไ ม . .ใ จ ฉั น .. เ จ็ บ ป ว ด ร้ า ว
ช่ า งเหน็บหนาว...เหลือเกินค่ำคืนนี้..
รู้สึกไหม..คนทิ้งไป..ไร้ไมตรี
คนคนนี้..ร้าวราน..ผ่านคืนวัน
ล ม พั ด โช ย .. ป ะ ท ะ กั บ ใ บห น้ า
ส่วนของใจเจ็บด้านชาเริ่มไหวหวั่น
สีอ้างว้างของท้องฟ้านำน้ำตารินไหลไม่อาจกลั้น
..เขาคนนั้น....รู้บ้างไหม..ใครทรมา
ยั ง จ ด จำ .. ถึ ง วั น ..ค รั้ ง ก่ อ นเ ก่ า
รักของเราจะคงอยู่คู่ดินฟ้า
เป็นคำกล่าวจากดวงใจให้สัญญา
เพียงไม่นาน..คำสัญญา..มาเปลี่ยนไป..
ค่ำ คื น นี้ ... ด ว ง ใ จ ยั ง ค ง เ ศ ร้ า
ค ว า ม เ งี ย บ เ ห ง า ย้ำ น้ำ ต า ใ ห้ ริ น ไ ห ล ..
ใ น แ ว ว ต า บ่ ง บ อ ก ค ว า ม ใ น ใ จ
ค ว า ม เ จ็ บ ป ว ด ซ่ อ น ลึ ก ไ ว้ ใ ต้ ก้ น บึง
23 เมษายน 2548 16:21 น.
namsai
เ ข า ว่ า ไ ว้..รั ก ไร้.. พ ร ม แ ด น กั้ น
ไม่มีทั้ง..ขีดขั้น..ของศาสนา
ไร้เชื้อชาติ..เผ่าพันธุ์..พันธนา
เป็นบุพเพ..สันนิวา..ชักพาไป..
เ ร า ทั้ ง ส อ ง..รั ก กั น..ถึ ง วั น นี้
รักเรามีศาสนามากั้นไว้
ทั้งเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ห่างกันไกล
วาสนาร่วมสร้างไว้คงไม่มี
จำ จึ ง ต้ อ ง..เ หิ น ห่ า ง..ร้ า ง ลา จ า ก
ยามพลัดพรากต้องตัดใจไร้คำพ้อ
อาลัยรัก..พักหัวใจ..ไม่รั้งรอ
ปิดประตู..ทุกห้องหอ..ท้อเศร้าตรม
ต่ อ จ า ก นี้ ..มี ชี วิ ต..เ พี ย ง ลำ พั ง..
กับห้องใจสิ้นหวังขังขื่นขม
หมดสิ้นแล้วแหลกสลายใจซานซม
ทุกข์ระทมน้ำตานองทุกห้องใจ..
ฝื น ยิ้ ม แ ย้ ม แ ต้ ม แ ต่ ง บ น ใ บ ห น้ า
ไม่มีใครรู้หรอกว่าใจหมองไหม้
เฝ้ารักษา..ให้รอยแผล..หายเร็วไว
อาจต้องใช้..ทั้งชีวิต..ถอนพิษลืม..
9 เมษายน 2548 14:44 น.
namsai
ก่ อ น ที่ วั น ส อ ง เ ร า จำ ต้ อ ง จ า ก
สั ญ ญ า ฝ า ก ด า ว ไ ว้ อ ย่ า ไ ห ว ห วั่ น
เ ป็ น ด า ว ใ จ ส อ ง เ ร า เ ฝ้ า เ กี่ ย ว พั น
เ ห มื อ น สั ญ ญ า ส า ยั ณ ห์ ไม่ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง..
บ า ง ค่ำ คื น ม อ ง ขึ้ น ไ ป บ น ท้ อ ง ฟ้ า
แ ล้ ว ไ ม่ เ ห็ น ด ว ง ด า ร า ม า ท อ แ ส ง
ใ จ นึ ก ว่ า ด ว ง ด า ว เ จ้ า อ่ อ น แ ร ง
แ ต่ ก็ แค่ ..เ ม ฆ บั ง แ ส ง..ใ ห้ มื ด มั ว.. ส ลั ว เ ง า....
ค่ำ คื น นี้ ม อ ง ขึ้ น ไ ป บ น ท้ อ ง ฟ้ า
ไม่ เห็น ว่า ดาว ดวง ใจ อยู่ ที่ เก่า
ไม่ สบาย ใจ ให้ ระ แวง รัก ของ เรา
ดาว ที่ เฝ้า ดวง ชะ ตา มา ลา ไกล
ค ว า ม อึ ม ค รึ ม มื ด มิ ด ป ร ะ ชิ ด ตั ว
ดาว บน หัว ก็ ไม่ ลอย พลอย หวั่น ไ หว
เป็น อย่าง ไร บ้าง หนอ เฝ้าห่วงใย..
ส่ง ข่าว บ้าง ได้ไหม คนไกลกัน ..
หน้าส่วนตัว
993
