21 ธันวาคม 2548 16:38 น.

ชั ย ช น ะ

namsai


๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

ชัยชนะ..จะเป็นใคร..ก็ใฝ่หา
ปรารถนา..เป็นหนึ่ง..อย่างที่หมาย
ชนะทุกคน..ทุกเรื่อง..ทุกที่ได้
ทุกครั้ง..และตลอดไป..ไม่เคยแพ้..

ถึงชนะ..คนอื่น..อีกหมื่นล้าน
จะภูมิใจ..ได้นาน..คงไม่แน่
ทุกสิ่งใน..โลกนี้..มีผันแปร
จะเที่ยงแท้..คงที่..ไม่มีเลย

ชนะใจ..ตนได้..นั้นประเสริฐ
ใจพริ้งเพริด..ผ่องผุด..หยุดนิ่งเฉย
ไม่ร้อนรุ่ม..รนราน..ผลาญใจเอย
หยุดนิ่งเฉย..ตรงกลาง..ทางมรรคา

มัชฌิมา ปฏิปทา ทางสายนี้
เป็นต้นทาง..ที่ใจ..ควรใฝ่หา
สมาธิ..นำก่อเกิด..ดวงปัญญา
อีกนำพา..ดวงใจ..ใกล้นิพพาน..

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

..
..

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗
๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒


อย่าดูหมิ่นธรรม แม้เป็นเพียงบทสั้นๆ

อย่าดูหมิ่นผู้แสดงธรรม ว่าอ่อนวัย

ธรรมทุกบท ล้วนเป็นประตูอมตะ

สู่มรรคผลนิพพาน 

กระจกธรรมทุกบานรอการส่องจากท่านอยู่เสมอ..


๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗
๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒

..
..






				
15 ธันวาคม 2548 12:30 น.

ไ ม่ น่ า โ ก ร ธ

namsai



มีเรื่องใดน่าโกรธอย่าโทษใคร 
   โทษที่ใจเราผิดไม่คิดยั้ง
       พยาบาทโกรธแค้นและชิงชัง
         ในใจสั่งสมไฟไร้ปัญญา

ไม่พึงใจพอใจใครก็มี
   ความไม่ดีต่างย่อมรู้คู่กันหนา
      โลภ โกรธ หลง มีกิเลสธรรมดา
         แต่อย่าให้..เดินหน้า..นำพาไป

อภัยได้..อภัย..ให้เขานะ
   เลิกลดละฝึกให้เป็นนิสัย
      อย่าเอาโกรธนำหน้าจะมีภัย
         จองเวรไปไม่มีสุขทุกข์ใจฟรี..

เราก็้ร้อนเขาก็ร้อนทั้งสองฝ่าย
   โมโหร้ายเหมือนไฟลามไล่ที่
      ถอยก่อนได้ยอมก่อนเถอะคนดี
         ใจเย็นมีค่อยกลับปรับเข้าใจ

เพราะหนึ่งครั้ง..ที่เรา..ให้อภัย
   คือปลดไฟ..หนึ่งกอง..ออกไปได้..
      ไฟโกรธเกลียดเผาผลาญสุมทรวงใจ
         ฉ่ำเย็นได้ด้วยกระแสเมตตาธรรม..

ใจที่เคยร้อนรุ่มกระวนกระวาย
   ดับสลายคลายเป็นน้ำเย็นฉ่ำ
      ดวงใจที่มืดมิดสนิทดำ
         ไม่ได้นำสุขก่อต่อตนเลย..

				
13 ธันวาคม 2548 13:01 น.

กว่าจะได้กาย..

namsai



กว่าจะได้กายมนุษย์นั้นยากยิ่ง
   ต้องสั่งสมบุญทุกสิ่งไว้มากหลาย
      อยู่ในขั้นบุญเต็มที่จึงได้กาย
          มนุษย์ไว้..สร้างความดี..นี้ต่อไป

หากหลงใหลในโลกนี้มิเคยรู้
   มีชีวิตทุกวันอยู่เพื่อสิ่งไหน
      เกิดมาแล้วหรือรอแค่วันตาย
         อย่างเข้าใจ..ว่าเป็น..เรื่องเวรกรรม

จึงไม่เร่งขวนขวายใฝ่ค้นหา
   ตนเกิดมามีหน้าที่ใดให้ทำ
      ถ้าห่างไกลไม่ศึกษาพุทธรรม
         จะรู้คำ..ตอบใดได้..คงไม่มี

ความไม่รู้นั้นคืออันตราย
   เกิดพลาดไปทำผิดยากหลีกหนี
      การกระทำอันใดไม่ใช่ฟรี
         ผลกรรมหนี้จะย้อนกลับชำระความ

ชั่วหรือดีเพียงนิดล้วนมีผล
   ดวงกมลจดบันทึกทุกโมงยาม
      เป็นแผนผังสำเร็จไว้คอยตาม
         ชำระความเกาะติดประชิดถี่

จงรู้เถิดตนเกิดมาสร้างบุญ
   ไว้เกื้อหนุนชำระใจใสเต็มที่
      ทาน ศีล ภาวนา และบารมี
          ปราบกิเลสในตัวนี้ให้มลาย 

จ ะ กี่ ภ พ กี่ ช า ติ ที่ ไ ด้ เ กิ ด
สัตว์ประเสริฐในโลกนี้มีเป้าหมาย
ห วั ง จ ะ ข้ า ม ห้ ว ง โ อ ฆ ะ พ า ต น ไ ป
ข้ามวัฏฏะ..ละกิเลสได้..ไปนิพพาน..

				
7 ธันวาคม 2548 13:11 น.

อี ก ค รั้ ง แ ล้ ว..

namsai



******************************************
อีกครั้งแล้ว..ที่รู้สึก..แพ้พ่าย

หวาดกลัว..แม้ลมหายใจ..ช่างไหวอ่อน 

เหน็บหนาว..เดียวดาย..กายสะท้อน 

ได้แต่ถอน.อ่อนระอา...ล้าหัวใจ 


อีกครั้งแล้ว..ที่รู้สึก..ถึงความพ่าย 

น้ำตาไหล..ร้องไห้..อีกจนได้ 

คิดถึงเขา..ขึ้นมา..น่าชังใจ 

อ่อนไหว..แค่คืนนี้..ไม่มีจันทร์ 


กี่ความเจ็บ..ความช้ำ..คำเพรียกหา 

อีกกี่ครา..ปล่อยหัวใจ..ให้โศกศัลย์ 

ยังเฝ้าหมาย..ชายคนเก่า..เฝ้ารำพัน 

นานแค่ไหน..รอเขานั้น..ไม่เปลี่ยนใจ..


นานเกินไป..หรือเปล่า..กับซากเถ้า 

อดีตเขลา..ครานั้น..กลับหวั่นไหว 

ถึงจะเหน็บ..จะหนาว..เหงาเพียงไร 

อย่าให้ใจ..ย้อนเศร้า..รอยร้าวเดิม 

 

				
6 ธันวาคม 2548 10:26 น.

ภ า พ..

namsai



**************นาวา***********************

๖ 
ลมหนาวถึงบ้านเราแล้ว 
แนวทุ่งนุ่งเหลืองกรุ่นหอม 
ข้าวใหม่อุ่นอ่อนพรักพร้อม 
ดวงใจยั้งยอมศรัทธา 

ครุกรุ่นครุ่นฝันวันเก่า 
วัยเยาว์เย้ายวนตรวนหน้า 
วิถีเด็กน้อยท้องทุ่งนา 
เติบตนโตมากับดินโคลน 

๘
 เธอยังรักผืนดินมารดาไหม? 
เมืองนั้นสุขเช่นไร ไปห้อยโหน 
ฝ่าความเหงาอ้างว้างใครปลอบโยน 
เสียงใครบ่น ว่าคิดถึงอยู่บ้านนา 

ไปยื้อยุดทรุดกายในโลกเปลี่ยน 
ท่องว่ายเวียนเฆี่ยนแข่ง- ล้าแข้งขา 
แบกหัวใจเหน็ดเหนื่อยใครเยียวยา 
หลับตาเห็นท้องนาและชานเรือน.. 

*************************************************************


************************น้ำใส******************************

ลมหนาว..พัดมา..คิดถึงบ้าน..
คิดถึงป่า..ภูพาน..หุบเหวเขา
ให้คิดถึง..บ้านเก่า..ที่เคยเนาว์
ยังคิดถึง..รวงข้าว..ที่เคยเคียว..

ดวงชะตา..ชีวิต..ได้พลิกผัน
ความจน..บีบคั้น..โบยบินเดี่ยว
ทิ้งบ้านทุ่ง..สู่กรุง..ตัวคนเดียว
หวังเก็บเกี่ยว..สัทธา..ชะตาตน..

ใช้ชีวิต..ทุกวัน..ในเมืองใหญ่
ต่างแก่งแย่ง..แยังกัน..,ช่างสับสน
โดดเดี่ยว..เดียวดาย..ไม่มีคน
เคียงข้าง..ปลอยโยน..เป็นแรงใจ..

ยังคิดถึง..แผ่นดิน..มารดาอยู่..
จำต่อสู้..อย่างคนบ้า..คว้าฝันใฝ่
รู้ว่าคน..ข้างหลัง..ยังห่วงใย..
อีกไม่นาน..จะกลับไป..ปลอบใจคน..

*****************************************************************************************

หนาวแล้วนะ..

คิดถึงบ้าน..จัง...

*******************
************************
*******************************


				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟnamsai
Lovings  namsai เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnamsai
Lovings  namsai เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnamsai
Lovings  namsai เลิฟ 0 คน
  namsai
ไม่มีข้อความส่งถึงnamsai