ทำไมหัวใจฉันมันแปลกแปลก ใจที่แหลกสลายกลับนิ่งเฉย ไม่คิดถึงรักครั้งเก่าปวดร้าวเลย ไม่คิดถึงคนคุ้นเคยเคียงข้างใจ.. ทำไมฉันลืมเขาได้สนิท แค่ความคิดก็ไม่มีให้หวั่นไหว เหมือนลมพัดผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่ยึดติดกับใครที่ไร้ตน หรือฉันเป็นคนที่ไม่มีใจ จะรวดร้าวยังไงก็ไม่สน ไม่ย้ำคิดถึงถ้อยคำในกมล เหมือนใบไม้ร่วงหล่นพ้นกิ่งรวง เริ่มเข้าใจความเป็นไปของชีวิต ไม่ยึดติดสิ่งใดไม่ใฝ่หวง สิ่งที่เห็นล้วนเป็นแค่ภาพลวง จะพ้นบ่วงกรรมได้ต้องปล่อยวาง