แด่..คุณครูที่รัก

namsai

ดั่งประทีปแสงทองได้ส่องฟ้า
ทั่วนภาเรืองรองแสงสดใส
ความมืดมิดทั่วหล้าได้หายไป
แสงสว่างเรืองไรในสกล

ครูคือผู้นำทางให้ชีวิต
สอนให้ศิษย์ปราชญ์เปรื่องทุกแห่งหน
สอนให้ศิษย์รู้ค่าความเป็นคน
แม้หยาดเหงื่อร่วงหล่นสู้ทนไป

ขอเพียงให้ศิษย์ได้ความรู้
แม้ยากไร้จะทนสู้ไม่หวั่นไหว
ขอให้ศิษย์มีอนาคตที่ก้าวไกล
คือ..ความภาคภูมิใจในใจครู..

มาวันนี้ครูจากไปไม่หวนกลับ
ด้วยโรคร้ายรุมรัดไม่อาจสู้
เหลือความดีทิ้งไว้แทนตัวครู
และศิษย์ที่คงอยู่คือผลงาน

หลับฝันดีเถิดหนาครูที่รัก
ดาวระยับยิ้มรับขับเพลงหวาน
อุ่นละไมไอรักชั่วกัปกาล
สรวงสวรรค์ชั้นดุสิตนิจนิรันดร์


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

แด่...

รศ. อัจฉรา  ภวภูตานนท์

คณะวิทยาศาสตร์ 

มหาวิทยาลัยรามคำแหง

ถึงแก่กรรม วันจันทร์ที่ 16 สิงหาคม 2547 
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥