17 พฤษภาคม 2547 20:20 น.
namsai
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
อยากบอกรักเธอให้ก้องฟ้า
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเหงาใจ
ฝนตกฟ้าร้องไม่รู้จะทำอย่างไร
มาอยู่ใกล้ใกล้ได้ไหมคิดถึงจัง..
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
14 พฤษภาคม 2547 16:07 น.
namsai
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ข อ ร้ อ ง อ ย่ าเ ดิ น นำ ห น้ าฉั น
เ พ ร าะ มี วั น ฉั น ไ ม่ ต า มเ ธ อ มา ก็ ไ ด้
เ พ ร า ะเ กิ ด มี ช่ อ ง ว่ า ง ร ะ ห ว่ า ง ใ จ
อ า จ มี ใ คร ม า ข ว า งกั้ น ใ ห้ ห วั่ น ไ ห ว...
ข อ ร้ อ งน ะ อ ย่ า เ ดิน ต า ม หลั ง ฉั น
เ มื่ อ สั กวั น ฉั น ไ ม่ อา จ นำ ท า ง ไ ด้
ห น ท าง ข้ า ง ห น้ าอ า จ เ ป ลี่ ย นไ ป
ค ว า ม ท้อ ใ จบั่ น ท อ นก่ อ น ถึ ง ชั ย...
ข อ ใ ห้ เ ร า เ ดิ น เ คี ย ง บ่ า เ คี ย ง ไ ห ล่ ไ ป
มี หั ว ใ จ ผู ก ด้ ว ย ใ จ ไ ม่เ ผ ล อ ไ ผ ล
ท า ง ข้ า งห น้ า แ ม้ ว่ า จ ะ ย า ว ไ ก ล
จั บ มื อ ไ ว้ ก้ า ว ย่ า ง อ ย่ าง มั่ น ค ง...
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
12 พฤษภาคม 2547 20:40 น.
namsai
ขออำนาจไตรลักษณ์พิทักษ์จิต
ชุบชีวิตมนุษย์น้อยด้อยศึกษา
เปิดดวงตาเห็นธรรมล้ำราคา
เกี่ยวมรรคาหอบไปในเมืองแมน
ขอกุศลดลใจให้เรียงกลอน
มาอาทรอาบสัตว์นับหมื่นแสน
จากใต้โลกสู่หล้านภาแดน
เพียงตอบแทนบุญคุณพระศาสดา
มัชฌิมาแจ่มนานตระการล้ำ
ส่องสว่างแสงธรรมนำอุษา
ทางสายกลางยึดมั่นปฏิปทา
ชั่วชีวา...ตราบฟ้าดินทลาย
เทียนดับลงกุศลจงหนุนเนื่อง
อยู่รุ่งเรืองแดนสวรรค์นั้นจุดหมาย
เพียงพระธรรมดำรงคงร่างกาย
ไม่มีวายไม่มีดับ...ไปกับกาล
8 พฤษภาคม 2547 16:02 น.
namsai
มาตามหาความรักจากฟ้าไกล
เธออยู่ไหนใจฉันตามติดมั่น
เป็นห่วงเธอคนไกลให้ผูกพัน
กลับมาหาฉันเร็ววันฉันนั้นคอย
อย่าทิ้งฉันไปไกลอย่างนั้น
รีบกลับมาเร็วพลันอย่าหนีถอย
รักพี่ภัยฯมากล้นใจดวงน้อยน้อย
พี่อย่าปล่อยฉันลอยกลางทะเล
หัวใจของฉันคงแตกสลาย
ถ้าพี่ภัยฯทิ้งไปไม่หันเห
ใจดวงน้อยดวงนี้คงซวนเซ
อย่ารวนเรเปลี่ยนไปใยทิ้งกัน..
4 พฤษภาคม 2547 15:54 น.
namsai
หัวใจฉันเป็นอะไรไปก็ไม่รู้
เธอไม่อยู่ใจนั้นมันคิดถึงให้ห่วงหา
ห่วงใยเหมือนเคยผูกพันรักกันมา
ถามใจว่ารักเธอใช่ไหม..ตอบไม่ได้..เหมือนกันว่ายังไง
แล้วอะไรล่ะที่ฉันกำลังเป็นอยู่
คอยสอดส่องดูแลเธออยู่ไม่ห่างหาย
ยามเธอเศร้าฉันก็เศร้าพลอยไม่สบาย
เป็นห่วงจะตาย ทำไมทำไมไม่เข้าใจ
เธอจะรู้สึกเหมือนฉันบ้างไหมในตอนนี้
มันสับสนชีวีไม่รู้จะทำยังไงไหว
หากจะรักกลัวผิดหวังที่สุดเกินจะบอกออกไป
ไม่รู้ไม่แน่ใจความเปลี่ยนไปที่ไม่มั่นคง...
หน้าส่วนตัว
986
