7 กรกฎาคม 2547 22:40 น.
Nadeshiko
วันนี้ฉันเปิดเมลขึ้นมาดู....อืม..ดีใจจัง...ก็จะไม่ให้ดีใจได้ไง เพราะเขาเป็นคนที่เราสนิทที่สุดหรืออาจพูดได้ว่าเขา คือ " คนพิเศษ" ฉันก็เปิดอ่านเมลของเขาด้วยความดีใจ....พอเปิดไปก็ปรากฏว่าเขาส่งกลอนมา ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านกลอนบทนั้นจนจบ กลอนบทนั้นมีความหมายเป็นนัยว่าเขากำลังแอบรักใครคนหนึ่งอยู่...แต่ผู้หญิงคนที่เขาแอบรักอยู่คงมองไม่เห็นความรักที่เขามีให้ทั้งๆที่เขาก็รักผู้หญิงคนนั้นมากและคงไม่เลิกรักผู้หญิงคนนั้น.......
.......บทความนั้นมีใจความว่า........
-------->>>> ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมา
ตกลงใจ...จะให้เวลาพิสูจน์ความจริงใจ
ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจว่า...
มันพิสูจน์ความจริงใจของฉันคนเดียวรึเปล่า
เพราะเธอเงียบเฉยเย็นชา
เพราะเธอทำตัวเหินห่างทั้งที่อยู่ใกล้
เพราะเธอชอบเหม่อลอย
เพราะเธอ...ยังมองตามเขาคนนั้น
ความจริงก็รู้มาแต่แรก...ว่าเธอยังไม่หมดรักเขา
แต่ด้วยความที่รักเธอ
เลยหวังว่าความรักของฉันที่ให้ไปจะช่วยเยียวยา
...ฉันคิดผิด...ไม่เพียงเธอไม่ลืมเขา...แต่เธอกลับลืมฉัน
ยังไม่ยอมแพ้...สู้ต่อ
แต่เธอก็ยังไม่เห็นค่า
รู้ดีว่าถ้าฉันไป เธอคงไม่มีใครดูแล
และเธอก็คงจะไม่สนใจดูแลตัวเอง
แต่วันนี้ฉันเจ็บเกินกว่าจะลุกขึ้นอีกครั้ง
ความหวังที่เลือนรางในตอนนั้นไม่เหลือแล้วในตอนนี้
ฉันไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้
ทั้งที่ฉันก็ยังรักเธอมากมาย
...ก็เท่านั้น...เพราะเวลาพิสูจน์ว่ามันจบแล้ว
ไม่อยากให้คำสุดท้ายของเราสองคนเป็นคำนี้
แต่ก็ต้องพูดออกไป
"ถามสักคำ...รักกันบ้างไหม"
ฉันเชื่อเหลือเกินว่าฉันก็คงไม่มีทางเลิกรักเธอ
แต่ฉันจะเอาความเจ็บปวดนี้เป็นบทเรียน
หากวันใดวันหนึ่งในอนาคตข้างหน้า
ฉันต้องอยู่ในสถานภาพเดียวกับเธอ
มีคนมารักทุ่มเทเอาใจใส่...ถึงฉันจะไม่รักเขา
ฉันก็จะยอมหลอกตัวเองเพื่อไม่ให้คนแสนดีคนนั้นต้องเจ็บปวด
...อย่างที่เธอทำกับฉันคนนี้...
พอฉันอ่านบทความนี้จบฉันก็นึกแปลกใจว่าทำไมวันนี้เมลที่เขาส่งมามันแปลกไปจากทุกที เพราะปกติเขาจะส่งกลอนหวานๆมาให้ แต่วันนี้มันไม่ใช่
มันน่าจะเป็นกลอนของคนอกหักมากกว่า....พอดีฉันเหลือบตรงชื่อเมลข้างบนปรากฏว่าเขาส่งบทความมาให้ฉัน ( คนที่เขาบอกว่ารักนักรักหนา!!!) แต่ทว่าเขาก็ส่งให้ใครอีกคนนึง ดูจากชื่อเมลแล้วคงจะเป็นผู้หญิง ไม่ได้ส่งบทความนี้ให้เราคนเดียว..แต่ทว่าส่งให้คนอีกคนซึ่งฉันไม่รู้จัก ฉันอ่านบทความนั้นจนจบ แล้วฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจจะส่งมาให้ฉันหรอกมั้ง...คงตั้งใจจะส่งให้ผู้หญิงคนนั้น...สำหรับฉันเขาคงจะคลิ๊กส่งผิดโดยไม่ได้ตั้งใจหรืออาจเป็นเพราะความเคยชินของเขามากกว่า
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันควรจะดีใจหรือว่าเสียใจกันแน่ที่ได้รับเมลฉบับนี้จากเขา....ฉันเป็นแค่คนที่เขาบอกว่ารัก....เป็นแค่คนที่เขาบอกว่าคิดถึงเสมอ เขาเคยสัญญากับฉันว่าจะรักฉันคนเดียว และฉันก็ไว้ใจ...เชื่อใจเขามาตลอด ทั้งๆที่เคยมีเหตุการณ์เหตการณ์หนึ่งที่ทำให้ฉันต้องเสียใจที่สุด...สำหรับเขาเขาไม่ได้เป็นคนที่ถูกกระทำเขาคงไม่รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดได้ดีเท่าฉันซึ่งรับความเจ็บปวดนั้นมาเต็มๆ แต่แล้วเพราะฉันรักเขามากกว่าที่เขารักฉัน ( หรือเขาอาจแกล้งรักก็ไม่รู้นะ) ฉันจึงยังคงไว้ใจเขา......
แล้วอีกอย่างนึงฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำให้ฉันนั้น ทำไปเพื่ออะไร ฉันรักเขามากจนลืมคิดไปว่าเขาอาจจะทำอะไรๆ ให้ผู้หญิงคนอื่นเหมือนที่ทำให้ฉันด้วยรึเปล่า ???? คำตอบนี้ฉันไม่รู้หรอก และคงไม่มีทางรู้ด้วย
มีแต่เขาเท่านั้นล่ะที่รู้ดี
ความจริงฉันน่าจะขอบใจความเคยชินของเขานะที่คลิ๊กชื่อเมลฉัน แล้วส่งบทความนั้นมา เพราะฉันเชื่อเหลือเกินว่าบทความหรือบทกลอนมันสามารถสื่ออะไรออกมาได้หลายอย่าง โดยเฉพาะอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของคน บางทีการการพิมพ์หรือเขียนอะไรตั้งหลายต่อหลายหน้า ก็ยังไม่ซึ้งเท่าบทความหรือบทกลอนที่เขียนขึ้นไม่กี่บรรทัด และจากบทความนั้นทำให้ฉันได้รู้อะไรบางอย่างที่แอบแฝงอยู่ในใจเขา...
ฉันไม่รู้ว่าฉันระแวงเขามากไปรึเปล่า....แต่ถ้าใครมาลองเจอเหตุการณ์แบบฉันดูบ้าง....ก็คงจะรู้สึกไม่ต่างกัน เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันชวนให้น่าคิด
ฉันไม่โทษเขาหรอกที่เขารักคนอื่น ซึ่งเขาอาจจะรักคนคนนั้นมาก่อนที่จะรู้จักกับฉันหรืออาจจะรักกันตอนไหนก็ตาม....นั่นมันเป็นสิทธิ์ของเขา เขามีสิทธิ์จะเลือกรักใครก็ได้ และฉันก็คงจะบังคับให้เขามารักฉันคนเดียวไม่ได้ด้วยเช่นกัน
บางครั้งการเป็นตัวจริง ( ที่หลอกๆ) ก็ไม่ต่างอะไรเลยกับตัวสำรอง และถ้ามันจะเจ็บช้ำตัวจริงอาจจะเจ็บมากกว่าตัวสำรองด้วยซ้ำ.......
>>>>>ฉันอยากให้เขาบอกมาคำเดียวว่าเขารักคนอื่น
...............ฉันขอแค่นี้ล่ะ แค่นี้จริงๆ.............
* คำสำคัญ ------>>>>สักวันนึงเขาจะรู้ว่า " ไม่มีใครรักเขาเท่าฉัน"