หน้าส่วนตัว
ยามตะวันเลื่อนดับลับขอบฟ้า
ดังอุราครวญคร่ำเฝ้าร่ำร้อง
ท้องนภาอันความมืดเข้ายึดครอง
ดุจดั่งความเศร้าหมองยึดครองใจ
เมื่อความมืดมาเยือนค่ำคืนนี้
จะมีไหมดาวดวงไหนส่องใจฉัน
ให้คลายความทนทุกข์ทรมาน
ให้ใจที่ร้าวรานพลันหายดี
แหงนมองดูดาวบนฟ้าราตรีนี้
แทบไม่มีแสงวับวาวพร่างพราวส่อง
ดาวดวงน้อยจะรู้ไหมใครจดจ้อง
รอให้แสงดาวสาดส่องชโลมใจ
แม้ต้องรออีกนานสักแค่ไหน
นานเท่าไหร่ก็จะรอถึงวันนั้น
หมื่นทิวาพันราตรีคงมีวัน
ที่ดวงดาวพราวแสงส่องคลายหมองใจ
なでしこ
1884
