28 กันยายน 2547 20:46 น.
Nadeshiko
ไม่เคยมี วันใด เวลาใด ที่เธอจะเลือนหายไปจากใจฉัน
จะเป็นวัน จะเป็นเดือน จะเป็นปี ฉันยังคงเก็บมาฝัน
แม้เราจะไม่มีวันพบเจอกัน แต่...........
ฉันก็ยังรอเธอ...รอคอยฟังข่าวคราวของเธอเสมอ
มองจดหมายเหล่านั้นที่เธอส่งมาให้ฉัน... ฉันยังเปิดอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก
เผื่อมันจะช่วยให้ฉันรู้สึกว่า...เหมือนมีเธอมาอยู่ใกล้ ๆ ฉัน
การ์ดใบนั้น พร้อมกล่องช็อคโกแลตกล่องนั้นที่เธอเคยส่งให้ฉันในวันวาเลนไทน์
ไม่ว่าจะดูตอนไหน ฉันยังเห็นว่ามันเป็นการ์ดที่สวยที่สุดเสมอ
หนังสือเล่มนั้นที่เธอเคยส่งมาให้ฉัน "ห่างหนึ่งก้าวรักเราเท่าเดิม"
ฉันชอบหนังสือเล่มนั้นมาก....ฉันยังเปิดอ่านทุกครั้งเวลาที่ฉันคิดถึงเธอ
...และไม่ว่าจะห่างสักกี่ก้าวรักที่ฉันมีให้เธอก็ยังเหมือนเดิม...
...หรือแม้กระทั่งกล่องดนตรีกล่องนั้นที่เธอเคยซื้อให้ฉัน...
ฉันยังฟังเสียงเพลงนั้น..และเสียงเสียงนั้นยังดังก้องอยู่ในใจฉันเสมอ
มองต้นไม้ มองทะเล ขุนเขา และแม้กระทั่งท้องฟ้า ก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้น
ยังเหมือนเดิมอยู่อย่างนั้น....เหมือนใจฉันที่มั่นคงรักเพียงแต่เธอ
ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม....ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม.....เหมือนใจฉันที่รักเธอไม่เคยเปลี่ยน
ไม่มีใครทดแทนเธอได้เลย ....ไม่มีใครเคยเข้ามาในใจ
ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้เลย ......เธอคนเดิม คือ..คนเดียวในหัวใจ
ยังคงคิดถึงเธอตลอดมา ......และยังคิดถึงเธอทุกเวลา
ถึงแม้ไม่ได้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา....แต่คิดถึงตลอดเวลาที่หายใจ
......และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะพบกัน.......
..ฉันยังรอแต่เธอ....และยังรอแต่เธอสุดที่รัก...
Nadeshiko
Date : 28/9/47
Time : 18:35:14