30 เมษายน 2547 21:43 น.
N_BOoK
วันนั้น วันก่อน วันโน้น
วันที่พ้นผ่านจำได้
เห็นเธอแล้วฉันเข้าใจ
ว่าภาษาไทยต้องดี
วิชาเลขก็ไม่เบา
เห็นเธอขยันขนาดนี้
ฉันอาจเป็นโรคจิตประเภทที่
เห็นใครเรียนดีคงต้องมอง
ก็อีกอย่างเธอก็เก่งวิทย์ด้วย
ทำให้ฉันคนนี้ล้วนสงสัย
ว่าสมองของเธอทำได้อย่างไร
เก่งจัง เก่งกว่าใครที่ไหนมา
เธอคงไม่รู้ว่ามีฉัน
ที่วันๆเฝ้าอยากเก่งอย่างเธอบ้าง
ทั้งเลข วิทย์ อังกฤษ หรือการงาน
ส่งการบ้านเสร็จได้ตรงเป็นประจำ
แต่วันนี้ เมื่อวาน วันก่อนโน้น
เห็นเธอไม่เหมือนเดิมทนไม่ได้
ไม่รู้ ไม่อยากจะเข้าใจ
ว่าทำไมเธอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
ทำไม ทำไม ไม่เหมือนเดิม
หรือว่าฉันคิดเองไปใช่ไหม
คนที่เคยทำการบ้านอย่างหนักใจ
กลับกลายเป็นใคร ไม่ใช่เธอ
คนที่เรียนเลข วิทย์เก่ง
คนที่นั่งเคร่งงานเสมอ
คนที่น่ารักอย่างตัวเธอ
คนนั้นกลับมาตอนไหนกัน
20 เมษายน 2547 18:41 น.
N_BOoK
ไม่รู้เหมือนกันนะ
ว่าฉันน่ะ มาจากไหน
ไม่อาจรู้ว่าใครๆ
ว่าทามไม ชอบเอ่ยฉัน
เจ้ากระปุกหมูน้อย
เวลาคนเอาเหรียญหยอด
ฉันจะร้องว่าขอบคุณจ้า
อีกไม่ช้าก็จะเงียบไป
พอเหรียญในตัวเริ่มเต็ม
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไหน
ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นเช่นไร
จะมีใครเอาเงินมาหยอดลง
วันหนึ่งของฉันมาถึง
มันเป็นวันซึ่งเศร้าเหงาหงอย
ไม่มีใครหยอดเหรียญบาทน้อย
มีแต่ค้อนเตรียมมาทำไม
ฉันเดาอะไรไม่ถูก
ไม่อาจรู้ว่าจะเป็นไง
แต่เสียงที่ฉันได้ยินเป็นเสียงสุดท้าย
คือเสียงไม้ค้อนทุบปูนปลาสเตอร์
16 เมษายน 2547 21:43 น.
N_BOoK
ทำไมต้องทำให้ฉันคิดถึง
ไม่รักไม่ต้องทำให้ซึ้งจะได้ไหม
ขอเถอะ...อย่างน้อยได้โปรดสงสารหัวใจ
ทำไมต้องทำให้ฉันคิดถึง
ถ้าไม่รักอย่าทำซึ้งจะได้ไหม
ขอเถอะ...อย่างน้อยได้โปรดสงสารหัวใจ
อย่ามาแกล้งทำให้ฉันหวั่นไหวทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องจริง
ไม่อาจห้ามใจไม่ให้รัก
ไม่ขอให้มารักฉันก็ได้
จะต้องห่วงจะต้องใยฉันทำไม
หากแม้ว่าดวงใจไม่เคยมีกัน
ความจริงเธอคงรู้สึกกับใครที่ลึกซึ้ง
ฉันก็แค่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนี้
เป็นแค่คนไม่คุ้นเคยฉันเองก็รู้ดี
ส่วนเธอก็คงเข้าใจจนล้นปรี่กับใครอีกคน
ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้
ฉันเลยไม่หวังอะไรมากมายขนาดนั้น
ไม่คาดหวังว่าเธอจะต้องมารักกัน
ไม่ต้องให้กันขนาดนั้นไม่จำเป็น
ความจริงเธอคงรู้สึกกับใครที่ลึกซึ้ง
ฉันก็แค่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนี้
เป็นแค่คนไม่คุ้นเคยฉันเองก็รู้ดี
ส่วนเธอก็คงเข้าใจกันเต็มปรี่กับเขาอีกคน
ไม่ต้องมาห่วงมาใยกับตัวฉัน
ถ้าสิ่งที่ทำไปนั้นมันไร้ความหมาย
ถ้าเธอไม่รัก ไม่ต้องทำให้วุ่นวาย
ถ้าไม่มีความหมาย..อย่ามาทำให้ฉันรักเธอ
16 เมษายน 2547 18:35 น.
N_BOoK
ฉันเป็นกระเป๋าเงินใบหนึ่ง
จะกล่าวถึงช่วงเวลาของฉัน
ตั้งแต่วันแรกที่ซื้อนั้น
เค้าคงไม่อยากได้ฉันมากมาย
คงไม่ค่อยมีอะไรให้เลือก
แล้วก็เหลือบมาที่ฉัน
แต่ดูคงไม่ค่อยพอใจกัน
เลยวางฉันลงอีกที
พอมีอีกคนเดินมา
แล้วเขาก็พาฉันจากไป
ด้วยการหยิบเงินในกระเป๋าเก่าๆ
มาแลกกับที่ใส่เงินใหม่ๆ
ก็คงรู้ว่าเป็นฉันไง
ราคาไม่เท่าไหร่แค่280
เวลาผ่านไป
กระเป๋าใบใหม่
กลายเป็นใบเก่า
คงได้เวลา
ที่คงต้องจาก
กับบ้านหลังนี้
เจ้าของหยิบฉัน
เอาเงินออกรี่
ไปจ่ายทันที
ในร้านแฮปปี้
มีดีที่กระเป๋า
ฉันต้องเสียใจ
เพราะเขาซื้อใหม่
กระเป๋าใบสีขาว
มันสวยงามมาก
กว่าฉันทุกอย่าง
ทั้งเป็นสีขาว
เหมือนคราวแรกฉัน
13 เมษายน 2547 20:26 น.
N_BOoK
ฉันเกิดจากกระดาษทราย
ในร้ายมายไลท์
ที่ขายของขวัญ
มีเพือ่นมากมายมาย
บนโต๊ะเดียวกัน
เพื่อนๆของฉัน
หายไปทีละคน
มาถึงคิวฉัน
โดนหยิบไปบ้าง
เพราะเจ้าของร้าน
เอากล่องใส่ฉัน
แล้วมีลูกค้า
หิ้วฉันไปพลัน
ถึงบ้านใหม่ฉัน
อันแสนเงียบเหงา
ไม่มีถุงเพื่อน
มีแต่ถุงพลาสติก
แต่ก็เป็นมิตร
กันได้ไม่น้อย
เราทักทายกัน
และไม่กี่วัน
ถุงพลาสติกก็หายไป
ฉันอยู่คนเดียว
รู้สึกเปล่าเปรี่ยว
ในตู้อับๆ
อยู่มาวันหนึ่ง
ได้มีโอกาส
ออกนอกตู้บ้าง
เธอหยิบฉันมา
แล้วเอาเสื้อผ้าเข้ามาใส่ฉัน
แล้วอีกไม่นาน
เราก็จากกัน
เด็กหญิงคนนั้น
ทำฉันขาดเป็นเสี่ยง
แล้วเธอจับฉัน
โยนเข้าถังเขียว
ฉันอยู่คนเดียว
แล้วโดนทิ้งไป
หน้าส่วนตัว
621
