9 ตุลาคม 2549 13:33 น.
MyFineDay
ใจเจ้าเอยจะเลยไปทางไหน
หยุดก่อนดีไหม ไปรักเขามันเศร้าหมอง
มีเขาตลอดมาแต่เรากลับน้ำตานอง
รู้ว่าใจเจ้าเฝ้าเรียกร้องแต่อยากให้ตรองก่อนบินไป
ไม่มีเขาก็แค่เหงาแต่ไม่เจ็บ
มีเขาเก็บมาทรงจำน้ำตาไหล
รักเอยรัก สมัครใจ
ตาบอดใส หรือเลือกจะหลับตาไว้อย่างโง่งม
ใจเจ้าเอย หยุดเลยมาทางนี้
มาพร้ำรำพันบทกวีแสนขื่นขม
พระจันทร์ยังมีครึ่งเสี้ยว แค่รักเดียวมันขาดปม
ก็ไม่ควรเชยชม ให้ใจร้าวหนาวน้ำตา
เมื่ออาทิตย์ ขึ้นเพียงทิศตะวันตก
เมื่อฝูงนกยังบินไปหลายองศา
นั่นคือสัจธรรมที่หมุนเวียนเปลี่ยนตามเวลา
เมื่อเขาจากลา เดี๋ยวเจ้าก็หายล้า เดี๋ยวเจ้าก็ลืม
9 ตุลาคม 2549 01:05 น.
MyFineDay
ความรัก..ยังหนักอยู่แน่นอก
ภาพเธอยังคงรกในสมองและสองตาฉัน
นาทีที่โลกหมุน เธอยังเป็นไออุ่นเดียวที่ผูกพัน
ยังเป็นเหมือนแสงตะวัน ที่โลกไม่อาจขาดมันไป
หากชิวิต จะต้องยึดติดแค่เธอคนนี้
ฉันยินดีแม้จะตาบอดก็ยังกอดรักไว้
ไม่รู้ว่า ตั้งแต่ลองรับใครเข้ามาเปิดตาเปิดใจ
ก็ไม่เคยมองใคร ดีกว่าเธอคนเดียวในใจมาช้านาน
เคยคิดว่าถ่านไฟเก่า คงไม่เอามาประทุ
แต่หน้าเธอยังคงบรรจุ ในหัวใจไม่เคยเลยผ่าน
แม้เจ็บกับแก้วที่แตกไป คมมันบาดหัวใจทรมาน
แต่เธอเป็นเรื่องเดียวที่ประสบการณ์
ไม่เคยสอนให้ฉันนั้นลืมเลือน