28 ตุลาคม 2549 17:28 น.
MyFineDay
ถึงนัท (@RobinHooD@)
ขอโทษที่ทำให้เธอโกรธและเบื่อหน่าย
ฉันผิดที่คิดไปวุ่นวายคอยก้าวก่ายให้เธอเดือดร้อน
ก้าวที่ยืนอยู่ ฉันรู้ต้องจากจร
แม้จะเป็นเพียงสำนึกในตอน ที่ได้แต่กลืนก้อนน้ำตา
ฉันจะไม่ทำให้เธอลำบาก
แม้เธอจะไม่เคยเอ่ยจากปาก แต่การกระทำก็ย้ำว่า
ชีวิตเธออยู่ตัว แต่เป็นฉันที่พันพัวก้าวเข้ามา
และเรียกร้องสิ่งต่างๆนาๆโดยคิดเอาว่าเธอเต็มใจ
ขออยู่ห่างๆอย่างคนที่เคยห่วง
กี่ร้อยน้ำตาร่วง ฉันคงทวงอะไรไม่ได้
เธออาจจำใจง้อ กับเรื่องที่ฉันก่ออยู่เรื่อยไป
ฉันเองก็เสียใจ ที่รู้ว่าไม่มีค่าในเวลาสายไป เมื่อเธอระอา
จากเฟี้ยต (OneFineDay)
**อยากขอโทษในเรื่องที่ผ่านๆมาๆ ที่คอยเอาแต่ใจ ที่ทำให้นัทลำบาก นัทอยู่สูงเกินไป คนต่ำต้อย ที่เป็นได้แค่สวะสำหรับนัท พยายามปีนให้สูงเท่าก็ได้แค่เจ็บ สำหรับนัท เฟี้ยตแคร์นัทเสมอนะ และ แม้จากนี้ไป อาจจะไม่ได้อยู่ข้างๆอย่างผ่านมาก็จะคอยห่วงในระยะห่างๆเอาแล้วกัน นัทเองก็ไม่เคยคิดง้อเฟี้ยตหรอก นอกจากเป็นหน้าที่ เฟี้ยตเองคงแค่อยากให้นัทง้อแต่ก็แค่ฝันเท่านั้น เกมส์ที่เราเล่นด้วยกันในวันนั้น วันนี้และต่อไปเฟี้ยตจะยังคงเล่น แต่คงไม่กล้าที่จะอยู่ข้างๆเพราะเฟี้ยตรู้ตัวดีนะ ว่ามันทำให้นัทเสียเปรียบและลำบากเปล่าๆ เหมือนคนขี้คิดมาก เฟี้ยตเองยอมรับนะ แต่นัทก็อย่าทำให้คิดมากสิ อย่างไรดี จากนี้ไป จะขอเป็นสายลมที่ห่วงใยเพื่อรักนัทเสมอนะคะ
27 ตุลาคม 2549 03:18 น.
MyFineDay
ไม่เคยซึ้งถึงเพลงรักหวานๆ
ชีวิตไม่ติดกับน้ำตาล รักจึงมีแต่ปริมาณขม
กี่ครั้งที่รักใคร เหมือนถูกหลอกใช้จนโง่งม
ใช้น้ำตาจนสาสม กับรักทีจมอยู่แค่ใจ
อยากมีรักแต่อกหักจนรอนล้า
ทั้งที่พยายามคว้าแต่ดาวตรงหน้าเหมือนร่วงหาย
แต่ก่อนที่มีแฟน เดินควงแขนแล้วอุ่นใจ
แต่เมื่อแก้วมันแตกไป จะประกอบใหม่คงไม่มีทาง
เลยไม่เคยซึ้งเมื่อดูละครตอนหนึ่งจึงอ่อนไหว
ตอนจบตรงข้ามกับความนัย ฝันที่วาดไว้จึงไกลห่าง
กี่ก้าวที่ล้ม หากมีใครก้มยื่นมือให้ในปลายทาง
คงจะใจชื้นบ้างแต่เมื่อลืมตามองทุกอย่าง แค่ฝันกลางวัน
16 ตุลาคม 2549 17:42 น.
MyFineDay
ขอให้ได้อยู่ใกล้ๆ
ขณะที่เธอไม่มีใครในใจนี้
ให้ได้ห่วงใย..ให้ได้รู้สึกดี
ให้ได้พยายามเต็มที่แม้รักเธอจะไม่มีในหัวใจ
ขอให้ได้อยู่เคียงข้าง
และได้ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้
ขอแค่เธอไม่ทำให้ช้ำ ไม่ขำกับบางหัวใจ
ที่ยังโง่งมงาย รักเธออยู่ได้แม้ข้างเดียว
15 ตุลาคม 2549 01:52 น.
MyFineDay
ความรักของฉันแค่น้ำตาหนึ่งหยด
ทุ่มเท่าไหร่ก็ไม่หมด มีแต่เธอจะลดให้เหลือศูนย์
รักมากเท่าไหร่ ความเจ็บก็กลับกลายเป็นทวีคูณ
เมื่อสองใจไม่อาจจูน...
ความรักจึงขาดดุลเหมือนตบมือข้างเดียว
หัวใจ มันเป็นได้มากกว่าก้อนเนื้อ
หากรักที่ให้อีกใจจุนเจือ เผื่อรักมาแลเหลียว
แต่สิ่งที่เธอสะท้อน คือตะกอนน้ำตาของฉันฝ่ายเดียว
หัวใจสักส่วนเสี้ยว คงไม่ลำบากหากจะแบ่งมัน
ถ้าเธอรักฉันบ้าง คงจะสุขกว่านี้
หยดน้ำตาที่มี คงจะริบหรี่จากแก้มฉัน
แต่เมื่อเธอว่าไม่ ยังยื่นคำทำร้ายทำลายกัน
เมื่อการถมทะเลด้วยทรายก็แค่ฝัน
แล้วจะเหลือค่าอะไรกันกับรักของฉันที่ให้เธอ
9 ตุลาคม 2549 13:33 น.
MyFineDay
ใจเจ้าเอยจะเลยไปทางไหน
หยุดก่อนดีไหม ไปรักเขามันเศร้าหมอง
มีเขาตลอดมาแต่เรากลับน้ำตานอง
รู้ว่าใจเจ้าเฝ้าเรียกร้องแต่อยากให้ตรองก่อนบินไป
ไม่มีเขาก็แค่เหงาแต่ไม่เจ็บ
มีเขาเก็บมาทรงจำน้ำตาไหล
รักเอยรัก สมัครใจ
ตาบอดใส หรือเลือกจะหลับตาไว้อย่างโง่งม
ใจเจ้าเอย หยุดเลยมาทางนี้
มาพร้ำรำพันบทกวีแสนขื่นขม
พระจันทร์ยังมีครึ่งเสี้ยว แค่รักเดียวมันขาดปม
ก็ไม่ควรเชยชม ให้ใจร้าวหนาวน้ำตา
เมื่ออาทิตย์ ขึ้นเพียงทิศตะวันตก
เมื่อฝูงนกยังบินไปหลายองศา
นั่นคือสัจธรรมที่หมุนเวียนเปลี่ยนตามเวลา
เมื่อเขาจากลา เดี๋ยวเจ้าก็หายล้า เดี๋ยวเจ้าก็ลืม
หน้าส่วนตัว
777
