1 สิงหาคม 2548 20:42 น.
moonlight
นั่งรอเธอกลับมาในตอนเย็น
เวลาเด่นเห็นเข็มสั้นชี้เลขห้า
หวังเต็มที่ว่าเธอจะกลับมา
เลยรีบคว้าร้อยยี่สิบเดินออกไป
ซื้อกับข้าวจ่ายตลาดมารอต่อ
นั่งจนท้อสองทุ่มกว่าเธออยู่ไหน
กดโทรศัพท์เบอร์เธอโทรออกไป
ด้วยหัวใจคิดถึงจากคนรอ
ตู๊ด..ตู๊ด...ตู๊ด..คลิ้ก..เสียงรับโทรศัพท์
"สวัสดีครับเดี๋ยวจะรีบกลับไปหนอ
ตอนนี้เร่งทำงานหืดขึ้นคอ
ไว้คุยต่อนะที่รัก"แล้วรีบวาง
ได้ฟังเสียงเธอแล้วค่อยใจชื้น
หน้าระรื่นยิ้มได้ผ่อนคลายบ้าง
อุ่นกับข้าวรอต่อไปไม่อ้างว้าง
รอเธอย่างกลับเข้ามาสู่หัวใจ
1 สิงหาคม 2548 20:37 น.
moonlight
อยากอยู่ใกล้กับเธอเสียจริงเชียว
อยากให้เธอแลเหลียวมองฉันบ้าง
อยากได้ใจมาแนบชิดไม่อ้างว้าง
อยากได้นวลน้องนางมาเชยชม
อยากเป็นคู่ร่วมคิดร่วมสร้างฝัน
อยากมีวันที่สองเราเดินสุขสม
อยากไปเที่ยวกุมมือกอดกันกลม
อยากมองผมของเธอทุกวันไป
อยากมีเธอและเธอก็มีฉัน
อยากให้วันเป็นไปดั่งใจหมาย
อยากได้เธอมาอยู่เคียงข้างกาย
อยากได้กลิ่นอายจากตัวของเธอจัง
ได้แค่อยากไปวันวันอยู่อย่างนี้
ได้แค่อยากก็ยังดีแม้สิ้นหวัง
ได้แค่อยากรู้ว่าเธอคงไม่ฟัง
ถึงเธอชังฉันก็ยังอยากใกล้เธอ
1 สิงหาคม 2548 20:29 น.
moonlight
รู้ไหมว่าตอนนี้ช่างเหงานัก
ใจมันหนักไปด้วยทุกข์เมื่อเธอหาย
อยู่ตรงนี้อยู่คนเดียวมันเปลี่ยวกาย
จะสบายหากเธออยู่ใกล้ใกล้ตัว
เธอคนดีเธอหายไปไหนจ้ะ
รู้ไว้นะว่ามีใครใจเริ่มรั่ว
อยู่นอกตาไกลหัวใจมันน่ากลัว
ด้วยคนชั่วนั้นมากมีในสังคม
เธออยู่ไหนรู้บ้างไหมใครคิดถึง
เป็นคำหนึ่งที่เก็บไว้อย่างสะสม
คิดถึงเธอคิดถึงเธอมันเพาะบ่ม
ยากจะข่มจิตใจในข้ามวัน
คิดถึงฉันบ้างไหมฉันอยากรู้
คนที่เคยเคียงคู่กับตัวฉัน
ในตอนนี้เธอหายไปกับใครกัน
ช่วยบอกฉันได้ไหมบอกฉันที
ส่งข้อความหลายข้อความรอเธอตอบ
รอเธอมอบข่าวสารถึงฉันนี่
แค่ได้รู้ว่าเธอยังสบายดี
ฉันคนนี้จะสุขใจเกินกว่าใคร
หนึ่งนาทีเท่านั้นขอฉันเถิด
ฉันเตลิดสับสนไปไหนไหน
ด้วยไม่รู้ไม่เห็นเพราะห่างไกล
ขอได้ไหมขอจากเธอเธอคนดี