12 พฤษภาคม 2548 12:01 น.
moonlight
อันความรักมอบไปแล้วให้ได้หมด
ไม่เคยบดเคยบังอะไรไว้
ให้แต่เธอคนเดียวหมดทั้งใจ
แต่ว่าใครใครกันได้ใจเธอ
เค้าว่ารักแท้จริงยังมีแพ้
ไกลเชือนแชชิดใกล้คว้าไปเหรอ
หากเป็นจริงขออย่าได้ให้เป็นเธอ
ฉันคงเหม่อหากเธอไม่แลกัน
ไกลเกินไปใจเธอคงมีเหงา
ถ้าว่าเขาเข้ามาหาเธอนั่น
สิ่งศักสิทธิ์ช่วยลูกด้วยหยุดให้ทัน
อย่าให้มันเข้าแทนฉันในใจเธอ
11 พฤษภาคม 2548 00:42 น.
moonlight
รอมานาน ให้ได้ พบกับเธอ
รู้ไหมเออ รักฉัน มันแค่ไหน
มอบให้เธอ หมดแล้ว ทั้งดวงใจ
แต่ทำไม เธอกลับ ไม่ใยดี
เธอคอยบอก คอยย้ำ ว่ารักฉัน
แต่ว่ามัน ใช่อย่างนั้น ไหมล่ะนี่
เธอกลับทำ ให้ฉัน ช้ำฤดี
ไม่เคยมี ความสุข เลยสักวัน
ขอได้ไหม เศษเวลา ที่เหลืออยู่
แค่ได้คู่ เคียงเธอ เพียงแค่นั้น
แค่นาที ยังมีค่า เพราะว่ามัน
ทำให้ฉัน นอนหลับ และฝันดี
11 พฤษภาคม 2548 00:39 น.
moonlight
คนเราแปลกหากเจอใครทำผิด
มักจะคิดว่ามันผิดไปทั้งหมด
คงลืมไปที่ว่าคนนั้นเคี้ยวคด
ใช่ทั้งหมดจะตัดสินเพียงเรื่องเดียว
อภัยเถิดหากเราอภัยได้
จงไว้ใจให้เขาไม่เปล่าเปลี่ยว
คนทำผิดผิดแล้วยิ่งโดนเขี้ยว
คงต้องเอี่ยวทำความผิดอีกแน่นอน
สังคมกว้างหากโอกาสไม่มีให้
คนที่ไหนจะทนอยู่อย่างโอนอ่อน
คนเคยผิดกลับตัวด้วยคำสอน
และคนผ่อนให้โอกาสเขากลับตัว
11 พฤษภาคม 2548 00:33 น.
moonlight
ยับยั้งใจเอาไว้ในสิ่งผิด
สิ่งที่บิดที่เบือนความถูกต้อง
หากถ้าทำลงไปแล้วหม่นหมอง
ขอให้มองดูให้ดีอย่าเพิ่งทำ
เรื่องแย่แย่ทำไปมีแต่เศร้า
คนเราเราคงไม่ชอบสิ่งที่ต่ำ
หากใครใครมาทำคงชอกช้ำ
อย่าเพลี่ยงพล้ำทำไปในสิ่งเลว
หากหลงผิดทำเรื่องที่ชั่วช้า
โดนด่าว่าประณามดั่งตกเหว
ก็สมควรที่ต่ำทรามทำเรื่องเลว
ตกลงเหวลึกดำก็สาใจ
11 พฤษภาคม 2548 00:29 น.
moonlight
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ล้วนเป็นสุข
เปลื้องความทุกข์ออกจากใจไปทุกเรื่อง
ด้วยหนทางชัดเจนและปราชเปรื่อง
ไม่แค้นเคืองแย่งใครให้มากเกิน
เพียงพอใจในสิ่งที่มีอยู่
ใช่ไม่สู้แต่รู้รอบไม่ห่างเหิน
ก้าวเดินทางไขว่คว้าไว้อย่างเพลิดเพลิน
ไม่ใฝ่เกินแต่ค่อยก้าวแต่พอดี
เพียงพอเพียงเพียงพอนั้นสบาย
ทั้งร่างกายต็มไปด้วยความสุขี
ดำรงค์ตนตั้งอยู่ในความพอดี
เพียงพอนี้พอเพียงให้สุขใจ
หน้าส่วนตัว
732
