17 พฤษภาคม 2548 02:15 น.
moonlight
ชีวิตนี้เกิดมาช่างสั้นนัก
ได้รู้จักพบพานแล้วจากหาย
ที่ใกล้ชิดกลับห่างไปอีกวอดวาย
น่าใจหายชีวิตคนมันสั้นจริง
รู้ทั้งรู้ยังใช้ได้ไม่เต็มที่
ยังชอบขี้เหมือนเดิมไม่ละทิ้ง
ทั้งขี้เกียจขี้อิจฉาช่างน่าติง
ขี้อวดยิ่งน่าอดสูดูไม่ดี
รู้แล้วเร่งพัฒนาสร้างสามารถ
ให้องอาจก้าวหน้าทุกหน้าที่
ทั้งชีวิตต่อไปล้วนเรื่องดี
สุขทวีเพิ่มพูนตลอดกาล
17 พฤษภาคม 2548 02:06 น.
moonlight
นั่งตรงนี้ ณ ที่เดิมของสองเรา
นั่งที่เก่าเฝ้าครุ่นคิดไม่ไปไหน
นั่งตอนเช้าถึงค่ำมืดยังไม่ไป
ด้วยหัวใจยังฝังรากอยู่ที่เดิม
ผ่านไปแล้วนานเนิ่นเธอไม่กลับ
เธอหายวับจากไปใจสั่นเทิ้ม
ยังคงรอเธอหวนคืน ณ ที่เดิม
ที่แรกเริ่มสองหัวใจร่วมรักกัน
คนที่รอใจสั่นไหวทุกทุกที
ใจเต้นถี่ขอสักทีรักคืนฉัน
รีบกลับมาเติมหัวใจไว้ด้วยกัน
แล้วจากนั้นอย่าจากไปไกลอีกเลย
12 พฤษภาคม 2548 12:15 น.
moonlight
ในมุมหนึ่งคงมีใครสังเกตุ
ต้องมีเหตุให้ได้มองได้แลเห็น
ต้องมีใครสักคนที่ไม่ละเว้น
ต้องมีเช่นคนที่ใช่เข้าสักวัน
ในมุมนั้นแม้นหัวใจจะเหือดแห้ง
มันหมดซึ่งเรี่ยวแรงจะเคลื่อนไหว
ดูไปแล้วเหมือนว่าไม่มีใคร
ที่จะมาสนใจและใยดี
วันเวลาผ่านไปแสนเร็วรวด
ไม่ได้อวดแต่ว่าในตอนนี้
คนเดินผ่านหลายคนมาเห็นดี
ใจดวงนี้จึงสดใสไม่เหงาเลย
12 พฤษภาคม 2548 12:12 น.
moonlight
รู้ผิดชอบให้อภัยใยต้องโกรธ
แค่เข้าใจในโจทย์ของความรัก
เท่านั้นก็เพียงพอให้สมัคร
เป็นที่พักของหัวใจกันเรื่อยไป
ไม่ว่าหญิงหรือชายล้วนก็มี
ใจดวงนี้ที่พร้อมมอบเอาไว้
ให้เพราะรักให้กับคนที่รู้ใจ
ไม่ว่าวันไหนไหนก็รักเธอ
รักกันแล้วก็ยิ่งต้องเข้าใจ
ใครว่าไรก็ไม่ต้องไปสนเยอะ
อยู่กันให้ดีมีแค่ฉันและเธอ
พอแล้วเนอะรักนี้ยืนยาวนาน
12 พฤษภาคม 2548 12:10 น.
moonlight
รู้สึกว่าแรกเห็นนั้นถูกใจ
รู้สึกว่าห่างไปใจมันหาย
รู้สึกว่าคิดถึงไม่รู้วาย
รู้สึกว่าร่างกายเพรียกหาเธอ
รู้สึกว่าเหงาเหงายามไม่เห็น
รู้สึกว่าจะเป็นอยู่เสมอ
รู้สึกว่าวันไหนถ้าขาดเธอ
รู้สึกว่าท้องเฟ้อปวดทั่วกาย
รู้สึกว่าคงเป็นรักแรกพบ
รู้สึกว่าอยากประสบทุกวันไป
รู้สึกว่ารักแล้วรักหมดใจ
รู้สึกว่าไม่มีใครแทนที่เธอ
หน้าส่วนตัว
1387
