12 มีนาคม 2545 23:45 น.
mono
คืนนี้...อากาศหนาว
มองเห็นแสงพร่างพราว...จากดวงดาวเต็มฟ้า
ระบายลมหายใจอุ่น..อุ่น...เมื่อนึกถึงคนเคยคุ้นขึ้นมา
อยากให้เธอกำลังนั่งมองฟ้า...ในวันเวลาเดียวกัน
ฝากความรู้สึก...ไปกับดาวสักดวง
เพื่อบอกเธอว่ามีใครบางคนแสนห่วง...อยู่อีกฟากฟ้าที่กั้น
ยังคงอาทรเธออยู่ตรงนี้...จะรู้ไหมคนดี ว่าคิดถึงกัน
แล้วอากาศหนาวเย็นที่นั่น...เธอจะนอนหลับฝันถึงใคร
กอดกระชับอ้อมแขน...ให้เหมือนแม้นไออุ่น
แทนอ้อมแขน...ของคนเคยคุ้น...
...ให้เหมือนสัมผัสของเธอยังกรุ่นอยู่ใกล้..ใกล้
มองฟ้า..หลับตา..ภาพเธอมาชัดเจนอยู่ตรงหน้า....
...ฉันบอกว่า..รักเบา..เบา..ออกไป
เธอได้ยินแล้วใช่ไหม...เสียงสะท้อนในความคิดถึงของใจ...
...ที่ฝากบอกไป..กับดวงดาว
12 มีนาคม 2545 02:09 น.
mono
ฉันเชื่อว่า...เธอยังเป็นคนดี..คนเก่า
ความรักของเรา..ฉันรู้ว่าเธอไม่เคยคิดว่ามันบางเบา..หรือหล่นหาย
แต่ใครอีกคนที่อยู่ไกลอีกฟากฟ้า...มีสิ่งที่เก็บไว้เรื่อยมา..มากมาย
หากเธอรู้......ว่าฉันกำลังทำร้าย....
...แต่ก็ด้วยความรู้สึกที่เดียวดาย...ร้าวรอน
เป็นเพราะ...ความอ่อนไหวของฉัน
ที่ปล่อยให้ใครอื่นเข้ามาผูกพัน...จนความฝันของเราร้าวกร่อน
หากเธอรู้...จะต้องเจ็บปวดแค่ไหน...ในใจฉันก็ยิ่งร้าวรอน
ใช้เวลาคิดถึงภาพของเรา...ในคืนวันเก่าก่อน....
...แต่ภาพเขา..ก็เข้ามาบั่นทอนหัวใจ
พยายามดึงความรู้สึกทั้งหมด...ให้กลับมาหา
พยายามลบภาพคนที่แทนเธอตรงหน้า...ให้เลือนหาย
แต่ยิ่งพยายามแค่ไหน...ส่วนลึกของใจ..ก็ยิ่งเก็บเขาเอาไว้มากมาย
ความมั่นคงของฉันเองที่เปราะหักง่าย...จนทำลายรักของเรา
ฉัน...ไม่มีข้อแก้ตัวอะไร
และไม่กล้าพอที่จะบอกเธอได้....ว่าฉันไม่รักเธอเหมือนเก่า
จะบอกเธอได้อย่างไร...ว่ารักที่เธอฝันไว้...ต่อไปจะไม่ใช่รักของเรา
ฉันทรมาน....ด้วยความรู้สึกผิดจนรุมเร้า...
...และยังไม่กล้าที่จะบอกเล่า...ให้เธอเข้าใจ
11 มีนาคม 2545 01:40 น.
mono
ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร
กับความรู้สึกที่เธอมีให้ตลอดมา
เธอคือคนสำคัญ...แต่ฉันคือคนที่ร้อยหรือพัน...ที่เธอคบหา
อยู่ไปก็เหมือนไม่มีค่าอะไร...เธอให้ตำแหน่งคนรักไว้เพื่อฆ่าเวลา
..ที่ผ่านมาฉันรู้....เธอก็ยังมองหา...คนที่ดีกว่าเรื่อยไป
ฉันคงไม่ใช่...คนรัก
เพราะมันยากนัก...กับความจริงใจหรือว่าความรัก..ที่เธอจะให้
ต้องอยู่บนความสับสน....คอยอดทนไปเพื่ออะไร
ฉันยังคงเป็นแค่ใครสักคนที่อยู่ใกล้...แต่ไม่เคยอุ่นใจเลยสักที
เหมือนกำลังยืนอยู่บน...เส้นด้าย
รู้สึกอยู่ตลอดเวลา...ว่ามันคงจะขาดลงง่าย ๆ ในเร็ววันนี้
เพียงแค่มีใครสักคนที่ผ่านเข้ามา...ให้เธอสบตา...หรือรู้สึกว่าเขาดี
ใครที่อยู่ข้างเธอคนนี้...ก็คงกลายเป็นแค่...คนที่ไม่มีค่าอะไร
จากนี้ไป...อย่าใช้คำว่า..คนรักกับฉันเลย
มันอาจฟังดูคุ้นเคย...แต่ใจของใครคนนี้ คงทนอยู่เฉยไม่ไหว
ความหมายของมันทำให้ฉันรู้สึกต้อยต่ำ...เจ็บช้ำจนเกินไป
เศษเสี้ยวความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีให้....
...แลกกับอิสระของคนรักที่ไม่มีค่าอะไร...
...แค่พันธนาการหัวใจ...ฉันจะคืนให้ด้วยความยินดี
9 มีนาคม 2545 00:28 น.
mono
ทั้ง ๆ ที่ฉันก็อดทน
แต่เธอกำลังสับสน..อะไรหรือเปล่า
เธอสร้างปัญหาให้เกิด...จนเป็นเรื่องเป็นราว
แล้วมาต่อว่า...ว่าฉันได้แต่ปวดร้าว..ไม่อดทน
ไม่รู้ว่า...เธอใช้อะไรพิสูจน์ความรัก
ดูเหมือน...เธอจะยังไม่เคยรู้จักมันสักหน
มีแต่ความเลวร้าย...เธอสร้างแล้วก็ทำลายจนวกวน
ต่อให้รักมากมายแค่ไหน...แต่ความอดทนของแต่ละคนก็มี
อย่าใช้ความรัก...มาอ้างกันอีกเลย
ฉันคงไม่อาจทนอยู่เฉย...ได้ยาวนานไปกว่านี้
ความรักแบบไหน...เป็นองค์ประกอบของใจที่เธอมี
อย่าเอาความหมายของความรักดี ๆ...มาทำลายกันอย่างนี้อีกเลย
8 มีนาคม 2545 03:07 น.
mono
๏ รอยเท้าบนผืนทราย รอยจางหายเมื่อลมผ่าน
ความรักเมื่อวันวาร เลยพ้นผ่าน ผ่านพ้นไป
พี่เก๋
๏ ความเจ็บช้ำกล้ำกลืน จะไม่ฝืนติดใจไว้
ความรักความอาลัย เก็บไว้ในความทรงจำ
โมโน
๏ ความรักที่เลยผ่าน ทรมานเกินตอกย้ำ
เจ็บแทรกใจแหลกซ้ำ ใจชอกช้ำวันผ่านมา
พี่เก๋
๏ น้ำตาเคยไหลริน เพราะไม่สิ้นความห่วงหา
เป็นเพียงเรื่องผ่านตา ที่แลกมาจากแรงใจ ๚ ๛
โมโน
หน้าส่วนตัว
997
