18 มีนาคม 2545 22:33 น.
mono
มีใครบางคนเคยบอกไว้ว่า...ถ้าสิ่งที่ค้นหาคือความรัก
หากได้พบใครสักคนที่ทำให้รู้จัก...คุณค่าของคำว่ารักคืออะไร
เขาอาจเป็นใครก็ได้....ใครสักคน....
...ที่อยู่เคียงข้างในวันที่รู้สึกสุขล้น...หมองหม่น...หรือโหดร้าย
คนที่ไม่เคยเอ่ยปากถาม...ในทุกยามที่ไม่มีใคร
แต่จะเห็นเขามาอยู่เคียงใกล้...คอยปลอบใจ...ทุกครา
ใครสักคนที่ไม่ถามถึงเหตุผล...ที่ต้องร้องไห้
แต่จะคอยเช็ดหยดน้ำที่รินไหล...เปื้อนใบหน้า
คนที่ไม่ติดใจกับความผิดพลั้ง...ครั้งใดที่ผ่านมา
คนที่จะอยู่กับเธอจนกว่า...วินาทีสุดท้ายแห่งความเจ็บล้าจะเลือนไป
เขาอาจเป็นแค่...หนึ่งในร้อยคน
ที่ไม่อาจหาพบได้อีกในเส้นทางสับสน..วุ่นวน..ในโลกใบใหญ่
หากรู้สึกว่ามีเขาอยู่..ไม่ว่าความรู้สึกที่รับรู้..จะแว่วเบาหรือห่างไกล
หากเขารอเพียงแค่ให้เธอมีใจ.....ลองสัมผัสเขาให้ลึก....
...มากกว่าความรู้สึกที่ได้
อย่าปล่อยให้เขาเดินจากไป....อย่างไม่มีความหมาย....
...เพราะเขาอาจเป็นคนสุดท้าย...ที่อาจจะค้นหาได้...ในคำว่ารัก
16 มีนาคม 2545 05:16 น.
mono
งึมงัม...งึมงัม...เสียงพี่ชายขี้บ่น
งุ้งงิ้ง..งุ้งงิ้ง..น้องสาวแสนซนบ่นตอบพี่ชายคนนี้
ก็มะรุทำมายเนอะ...บ่นอยู่ได้ทั้งกะปี
ถามว่า...เปงอาราย...ก๊อทำมะรุมะชิทุกทีเลย...
พอน้องทำหน้า....สับสน
พี่ชายขี้บ่น...ก๊อแกล้งมะสน...ทามเปงเฉย
อยู่ดิ๊ดี... ก็มาแง่ม แง่ม ใส่เค้าอยู่เรื่อยเยยย
แล้วก็บอกว่า...มะเค้ย มะเคย...ดุน้องเลยสักที...
มาอีกละ...พี่ชายขี้บ่น...งึมงัม..งึมงัม..แง่ม..แง่ม
แต่คราวนี้ทำหน้าแฉล้ม...ยิ้มแย้ม...มะรุมะชิ
มะรุปายทามอะใยมา...ทำตาเยิ้มกว่าทุกที..
พี่ชายรีบตอบว่า...แง่ม..แง่ม..งึมงัม..งึมงัม..ยังงี้...
...สาวๆ ชมว่าน่ารักดีจังเยยย...
16 มีนาคม 2545 04:04 น.
mono
เธอไม่รู้หรอก...คำว่าเสียใจ
เธอเคยผิดหวังอะไรไหม...จากการกระทำของฉัน
เคยสักครั้งไหม...ที่จะรู้สึกว่า..ไม่มีความสำคัญ
วันเวลาทั้งหมดที่มีนั้น...ก็ผูกพันเพียงเธอคนเดียว
เธอเคยเข้าใจไหม...คำว่าเจ็บช้ำ
เคยไหม..ที่ต้องอดทนกลืนกล้ำ..กับสิ่งที่ฉันทำเพียงแค่เศษเสี้ยว
แค่จะทำให้เธอน้อยใจ..ยังไม่เคยทำได้เลยสักนิดเดียว
มีสักครั้งไหม...ที่ปล่อยให้เธอต้องรู้สึกเปล่าเปลี่ยว..เดียวดาย
เธอคงไม่รู้จักหรอก...คำว่าปวดร้าว
เธอพูดคำว่า..รัก..คำเก่า..แต่ดูเหมือนไม่เข้าใจความหมาย
รักคืออะไร...สำหรับเธอก็คงแค่...คำนิยามหวานไหวมากมาย
สุดท้ายคนหัวใจสลาย...ก็ต้องยอมรับกับความพ่ายแพ้
เธอยังห่างไกล...ความรัก
และยากนักกับการที่จะได้รู้จัก...คำว่า..รักแท้
แต่ละคนที่เธอผ่านไป...ก็แค่...ทางผ่านใจที่อ่อนแอ
สักนิดเธอก็คงไม่แยแส..ไม่เคยแคร์..ว่าทั้งหมดที่พ่ายแพ้...เพราะใคร
15 มีนาคม 2545 01:26 น.
mono
เป็นความรู้สึก...ที่บรรยายไม่ออก
และฉันก็ไม่สามารถจะบอกใครได้
เพราะไม่รู้ว่า...แท้จริงมันคืออะไร
เมื่อเสียเธอไป...จะสุข..เศร้า..เสียใจ..หรือยินดี
สุข...ที่เธอจะได้หลุดพ้นจากความรัก...ที่จมอยู่กับฉัน
เศร้า...ที่วันเวลาดี ๆ ที่เคยมีเธอนั้น...จะหายไปนับแต่นี้
เสียใจ...ที่จะไม่มีใครเข้าใจ...และยอมรับฉันได้เท่าเธอคนดี
แต่สุดท้ายฉันก็ยินดี...หากเธอจะมีหนทางที่ดี...กว่าที่ผ่านมา
ฉันอาจจะเพียงแค่...เสียดาย
ใครสักคน...ที่มองว่าความรักมีความหมาย...มากมายล้ำค่า
ใครสักคน...ที่อยู่กับฉันในวันที่สับสน...ร้าวรนไปด้วยน้ำตา
คนที่ช่วยคลี่คลาย....ให้วันคืนปวดปร่า...
...เป็นแค่วันคืนธรรมดาที่ผ่านไป
ฉันไม่อาจเรียกเธอว่า...ความรัก
แต่เธอคือคนเดียวที่ฉันพิงพัก...และทำให้รู้จักคุณค่าความรักที่ให้
ไม่รู้ว่ารักเธอบ้างหรือเปล่า...แต่มีภาพเธอทุกคราวที่ไม่มีใคร
และลึกที่สุดในหัวใจ....เธอเป็นใครที่คิดถึงเมื่อไหร่...
...ก็สุขใจและงดงาม
14 มีนาคม 2545 02:52 น.
mono
สูดลมหายใจ....เมื่อได้ยินเธอ..บอกลา
มองเห็นแววตาเย็นชา...ฉันบอกตัวเองได้แค่เพียงว่า....
...จะต้องยอมรับความจริง
ทั้งที่หัวใจสั่นไหว...เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดนิ่ง
บอกตัวเองต้องฝืนอดทน...และยอมรับกับสิ่งที่ต้องเข้าใจ
ฉันคงเป็นคนเดิม...ที่ยังดีไม่พอ
สิ่งที่เธอร้องขอ...ฉันมีแค่แววตาตัดพ้อ...
...เพราะสิ่งที่เธอก่อ..ทำให้หัวใจทดท้อกำลังสลาย
ทั้ง ๆ ที่เธอก็รู้...ฉันยังรักเธออยู่..และรักมากมาย
เธอไม่ได้แค่ทำร้าย...แต่เธอกำลังทำให้...
...โลกทั้งโลกทลาย...ไปต่อหน้าต่อตา
สูดลมหายใจลึก ๆ อีกที
เรียกสติที่มี...เพื่อให้คำตอบ..กับคนที่อยู่ตรงหน้า
เธอต้องการแค่นี้ใช่ไหม....ให้ฉันเข้าใจ...
...กับเหตุผลที่เธอให้..ในการจากลา
ฉันทำได้แค่กลั้นความปวดร้าว...ที่กำลังรื้นดวงตา...
...แล้วตอบเธอได้เพียงว่า....เข้าใจ
ภาพเธอที่อยู่ตรงหน้า...กำลังเลือนลาง
ร้อยพันเส้นทาง...แต่ฉันไม่รู้จะยืนให้อยู่อย่างมั่นคง..ที่ตรงไหน
ทุกความรู้สึก..ฉันไม่อยากรับรู้...ไม่อยากมองดูเธอเดินจากไป
เสียงหัวใจเรียกร้องดังก้องแค่ไหน......ภาพเธอก็ยิ่งห่างไกล...
....เหมือนกับหัวใจ...ที่สลายไปกับเธอ
หน้าส่วนตัว
860
