16 พฤศจิกายน 2544 05:25 น.
mono
กวีบทเก่า
บอกเล่าเรื่องราวของ...เธอกับฉัน
จากวันนั้น...ถึงวันนี้ ที่เราห่างไกลกัน
และจากวันที่มีฝัน......
จนถึงวัน..ที่ตื่นมาพบกับ..ความเป็นจริง
ผ่านรอยยิ้ม ผ่านน้ำตา
ผ่านความเหว่ว้า ผ่านปัญหา ผ่านมาทุกสิ่ง
ผ่านคืน-วันที่...เธอฉัน..ได้อุ่นอิง
จนผ่านมารับรู้ความจริง..ที่เธอจากฉันไป
กวีบทเก่า
เขียนบันทึกเรื่องราวของเราเอาไว้
จากวันนั้น ถึงวันนี้ และตลอดไป
ทุกอย่างเขียนบันทึกไว้
ในบทกวี
16 พฤศจิกายน 2544 04:31 น.
mono
แอบรักเธออยู่
เฝ้ามองดูไม่ให้เธอได้เห็น
สุขใจแม้เป็นเพียงแค่คนที่แอบซ่อนเร้น
ไม่ต้องถึงกับได้เป็นคนของหัวใจ
แค่ได้แอบรักเธออยู่
ได้รับรู้ว่าเธอยังยิ้มแย้ม แจ่มใส
เข้มแข็งดีอยู่ไม่ได้มีเรื่องทุกข์ร้อนอะไร
แค่นี้ก็ชื่นหัวใจ ของใครที่แอบรักเธอ
16 พฤศจิกายน 2544 04:21 น.
mono
รอยเหงา...ในดวงตา
เธอคงรับรู้ได้เพียงว่า...ร้องไห้
เธอคงไม่เห็นรอยเหงาในหัวใจ
ที่ฉันซ่อนความจริงไว้ตลอดเวลา
ดวงตา...ร้างไร้
ซ่อนความรู้สึกในหัวใจที่ปวดปร่า
ฝืนเข้มแข็งทั้งที่อ่อนแรงลงทุกเวลา
ฝืนยิ้มทั้งน้ำตา ให้เธอเข้าใจว่า ไม่เป็นไร
น้ำรื้น...ดวงตา
ซึมซับความเหว่ว้าจนหมองไหม้
ความรักรวยริน เธอไม่ได้ยิน เธอไม่เข้าใจ
ฉันอ่อนแอ พ่ายแพ้ ร้องไห้
ความปวดร้าวเต็มหัวใจ......
เธอไม่เคยรู้ความหมายใดที่ซ่อนไว้ในดวงตา
15 พฤศจิกายน 2544 10:31 น.
mono
...เธอจะเข้าใจบ้างไหม...
ถ้าฉันจะเอ่ยคำใด-ใดออกไปตอนนี้
คำที่อยู่กับฉันมาเนิ่นนานเต็มที
คำสักคำแทนความรู้สึกที่มี อยากบอกออกไป
...อยากบอกเธอว่า..ยังรัก...
ตั้งแต่วันที่เริ่มรู้จัก จนวันที่หมองไหม้
จนวันนี้ฉันรู้ดีว่า ไม่อาจมีใคร
บังคับหัวใจอย่างไร ก็ไม่อาจลืมเธอ
...เธอจะรับรู้บ้างไหม...
คำว่ารักที่ยังอยู่ในใจฉันเสมอ
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป เหมือนกับที่ไม่มีใครแทนที่เธอ
เพราะในความเป็นจริงที่ฉันเจอ คือ..ยังรักเธอคนเดียว
14 พฤศจิกายน 2544 13:47 น.
mono
เจ็บปวด.....ด้วยความเดียวดาย
มีความร้าวรานเป็นเพื่อนกับคนหัวใจสลายอย่างฉัน
ร้องไห้กับความรู้สึกวุ่นวายที่ผ่านในแต่ละวัน
ความสับสนเท่านั้นที่อยู่กับฉัน อย่างไม่สะทกสะท้านอะไร
คงไม่มีอะไร....ที่ยังไม่ทำให้ฉันได้เจ็บ
เพราะความร้าวรานทั้งหมด ฉันเก็บเอาไว้
ยังมีความเจ็บปวดใด ที่ไม่เคยซึมผ่านในหัวใจ
ยังมีอะไรที่ยังไม่เคยทำร้ายหัวใจอ่อนแอ
ไม่มีอะไร...ให้ฉันสูญเสีย
อยากหยุดชีวิตที่อ่อนเพลีย กับความพ่ายแพ้
ความหวัง กำลังใจ หมดไปกับใครต่อใครที่รังแก
ฉันเหนื่อยจนยอมแพ้ เหลือเพียงแค่รอยท้อแท้ของลมหายใจ
หน้าส่วนตัว
1030
