30 พฤศจิกายน 2544 18:28 น.
mono
ระหว่างเราเหมือนมีเพียงเยื่อใยเบาบาง
ไม่รู้ว่าความรักที่เราสร้าง...จืดจางตั้งแต่เมื่อไหร่
ในเมื่อไม่มีอุปสรรค...ระยะทาง...ไม่มีความห่างไกล
แต่ความรู้สึกที่ได้ ไม่ต่างอะไรกับหัวใจห่างกัน
เราคงรู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่
เป็นไปได้ไหม...ที่เราแค่หลงลืมกันไปเท่านั้น
ใกล้กันเกินไป...ก็อาจทำให้เราไม่ได้ใส่ใจ ดูแลกัน
ช่องว่างของความผูกพัน จึงเกิดขึ้นโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว
กว่าจะหันกลับมามองกัน
เยื่อใยเบาบางนั้น...ก็มีรอยร้าวหวั่นไปทั่ว
ยังไม่สายไปใช่ไหม...หากแววตาหวั่นไหว ทำให้หัวใจรู้ตัว
เปลี่ยนความหวาดกลัว...กลับกลายเป็นความรักที่มีอยู่ทั่วหัวใจ
29 พฤศจิกายน 2544 17:31 น.
mono
....ไม่มีวันที่เธอจะเข้าใจ....
จะใช้เวลายาวนานแค่ไหน...เธอก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้
คนที่เหมือนตายทั้งเป็น....หมดสิ้น...กำลังใจที่เคยมี
คนรักที่คิดว่าดี...กลับทำร้ายให้มีน้ำตา
อย่าบอกเลย...ว่าเธอเข้าใจ
จะทำดีแค่ไหน...ก็บอกเธอได้เลยว่า...
ฉันไม่อาจเรียกความรู้สึกทั้งหมดกลับคืนมา
เธอทำให้เข้าใจลึกซึ้งถึงคำว่า...ไม่มีค่าอะไร
....อย่าเสียเวลากับฉันอีกเลย....
ปล่อยให้เรื่องราวผ่านเลย...จะดีกว่าไหม
เรื่องมันจบไปแล้ว...ไม่มีให้เธอ แม้วี่แววความห่วงใย
อย่ารื้อฟื้นขึ้นมาใหม่...เพื่อจบลงตรงที่ทำร้ายหัวใจของใครอีกเลย
28 พฤศจิกายน 2544 18:57 น.
mono
จากไปได้นะ...คนดี
ถ้าคิดว่าเส้นทางของเธอสายนี้
ดีกว่าทางที่เคยเดินกับฉัน
จากไปเถอะนะ...ไม่ต้องห่วงกัน
จะไม่เหนี่ยวรั้งเธอไว้เพียงแค่ฉัน
หากเส้นทางข้างหน้าที่เธอมองเห็นนั้น
งดงามกว่าที่-ที่เคยเดินกับฉันคนเดิม
26 พฤศจิกายน 2544 20:38 น.
mono
..เพราะฉันไม่เคยเปลี่ยนไป..
นานแค่ไหน...ฉันก็ยังเป็นฉันอย่างนี้
คน ๆ เดิมที่เธอเคยรู้จักดี
เหมือนกับความรักที่มีไม่เคยเปลี่ยนไป
อย่าถามเลย...ว่าฉันรู้สึกอะไรหรือเปล่า
ที่เดิมในวันเก่า เธอจะกลับมาได้ไหม
ฉันเหงาหรือเปล่า ตั้งแต่เธอจากไป
จะให้อภัยได้ไหม ถ้าเธอตั้งใจกลับมา
..ไม่รู้จะตอบเธอว่าอย่างไร..
เพราะจะนานแค่ไหนก็อยากให้เธอเปลี่ยนใจกลับมาหา
ที่รอคอยวันนี้ ก็เพียงเพื่อให้เธอรู้ว่า...
คนที่รักเธอตลอดมา....ไม่เคยเปลี่ยนไป
25 พฤศจิกายน 2544 23:16 น.
mono
...หากเธอลองมองดูบ้าง...
จะเห็นสายใยบาง-บาง ที่โอบกอดเธอไว้
ผูกพันเธอด้วยความรู้สึกที่ห่วงใย
อาทรเธออยู่ไกล-ไกล เสมอมา
...หากเธอลองมองดูคนบางคน...
เธอจะเห็นแววตาหมองหม่นที่ห่วงหา
ความรู้สึกดี-ดี ที่ให้เธอเพียงคนเดียวตลอดมา
เธออาจจะรับรู้ได้ว่า.....
เธอมีค่าเสมอมา...ในหัวใจในสายตาใครบางคน