22 เมษายน 2545 22:48 น.
mono
เธอบอกว่าเราก็ยังรักกัน
แต่คำเดิมคำนั้น..ไม่รู้ว่าจะผูกพันกันไว้ได้อีกนานแค่ไหน
ก็ในเมื่อรับรู้ได้แค่..ยังรัก..แต่ไม่เคยรู้จัก..ดูแลหัวใจ
ทุกวันที่ผ่านไป..ก็แค่มีเธออยู่ในใจ..แล้วก้าวเดินไปลำพัง
เธอเหมือนหลงลืม..ความหมายของคำว่ารัก
ฉันรู้แค่ว่า..นานมาแล้วที่เคยรู้จัก..ได้ซึมซับกับมันสักครั้ง
และก็นานมาแล้ว...ที่ฉันรู้สึกถึงคำว่าเหงาใจ...
...ที่เคยแว่วอยู่ไกล ๆ กลับเข้ามาใกล้จนก้องดัง
ความรักของเรามันว่างเปล่า..ทั้ง ๆ ที่บอกว่ายังมีกันและกันในใจ
จะยังอยู่กับเราอีกนานแค่ไหน..ในรักครั้งนี้
เพราะฉันก็ยอมรับแต่โดยดี...ว่ารักในใจที่มีกำลังสั่นไหว
มันสั่นคลอนระคนว่างเปล่า..เลือนลางเหลือเกินเรื่องราวที่ผูกพันใจ
กับความอาทร..ห่วงใย..ไม่รู้ว่าเธอยังรู้สึกได้ไหม..ว่าสำคัญ
เธอจะรู้สึกบ้างไหม...ในรักของเรา
ว่านานแล้ว..ที่ต้องหม่นเศร้า..กับคำว่ารักคำเก่าคำนั้น
จำได้หรือเปล่า...ว่ารักของเราในวันคืนเก่ามีอะไรที่สำคัญ
ความรู้สึกอะไรที่ทำให้ฉันผูกพัน...และได้เริ่มต้นคำว่ารักคำนั้น..กับเธอ
22 เมษายน 2545 01:55 น.
mono
ฉันรู้..เธอคงไม่ได้รับรู้..ในความคิดถึง
ที่นานมาแล้ว...ครั้งหนึ่ง...เคยมีฉันเป็นเจ้าของ
เสียงเรียกจากส่วนลึกของใจ...ก็ยังคงทำได้แค่ร่ำร้อง
แววตาหมองเศร้า..ที่เฝ้ามอง..ก็บ่งบอกว่าเธอยังครอบครองหัวใจ
ซึ่งฉัน...ก็ทำได้แค่นั้น
บางคืน..บางวันก็เก็บเศษความฝัน..ที่เราสร้างร่วมกันขึ้นมาใหม่
ให้หัวใจดวงเดิมได้ฝัน..แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนฝันจะสลายไป
ซึมซับความรู้สึกที่ได้...หล่อเลี้ยงหัวใจ...ไม่ให้ร้างไร้ไปวันๆ
ก็ในเมื่อทำได้...เพียงเท่านี้
แค่สุขเล็ก ๆ เพื่อสร้างรอยยิ้มที่เคยมี..ในเศษเสี้ยวหนึ่งนี้ของความฝัน
ให้ความรักของฉันได้มีค่า...ท่ามกลางความเหว่ว้านับร้อยนับพัน
แค่เพียง...ช่วงเวลาหนึ่งสั้น ๆ ที่หลับตาฝัน...
...ให้ฉันได้รู้สึกว่ายังอยู่ที่เดิมตรงนั้น..ในอ้อมกอดของความฝัน..กับเธอ
19 เมษายน 2545 00:28 น.
mono
เธอหยิบยื่นให้แต่...ความเหงา
หรือไม่ก็..ความรักว่างเปล่า..ที่หัวใจไม่เคยเรียกร้อง
ฉันหม่นไหม้...ร้าวหัวใจ...แต่เธอก็ไม่เคยมอง
หยดน้ำ..จากแววตาที่ฟ้อง...ออกจากหัวใจที่เจ้าของไม่เคยดูแล
ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน..ที่ต้องอดทน
หวั่นไหวอยู่บนความสับสน...ที่ไม่มีหนทางให้แก้
ฉันเจ็บช้ำรู้บ้างไหม...แต่ทำอะไรไม่ได้..ต้องร้าวหัวใจ โดยที่เธอไม่แคร์
ฉันไม่เคยมีข้อแม้...จะขอก็แค่..สักนิดให้เธอหันมาเหลียวแล..ใส่ใจ
จะมีไหม...สักครั้งที่จะรับรู้ได้ถึง..คำว่ารัก
เพียงสักครั้ง..ให้หัวใจฉันได้รู้จัก..หยุดพักกับความรักที่โหดร้าย
ฉันเหนื่อยกับการที่ต้องคอยอดทน..อยู่บนความร้าวรน..เดียวดาย
สักครั้งจะมีไหม..ให้ฉันเป็นคนข้างกายที่จะรู้สึกได้...ว่ามีแค่สักความหมายในใจเธอ
18 เมษายน 2545 03:21 น.
mono
ที่ผ่านมา...อาจจะดูว่าเหินห่าง
หลายสิ่งหลายอย่าง...อาจทำให้เธอที่อยู่เคียงข้างเหว่ว้า
เธอเหงาใช่ไหม...แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรออกมา
ที่ซ่อนรอยน้ำตา..ฉันรู้..เป็นเพราะเธอต้องคอยบอกตัวเองว่า..เข้าใจ
จะกอดเธอเอาไว้นะ..คนดี
ไออุ่นอย่างนี้...ที่เธอรู้สึกว่าหายไปใช่ไหม
หยดน้ำตาอุ่น ๆ ฉันจะซับด้วยความเคยคุ้นทั้งหมดของใจ
ในอ้อมแขนที่ไม่กว้างใหญ่...แต่เธอจะสัมผัสได้..ถึงไอรักจากใจดวงเดิม
ในอ้อมกอดนี้..คนดี...ได้ยินหรือเปล่า
ฉันกำลังใช้หัวใจเล่าเรื่องราวของเรา...นับจากวันแรกเริ่ม
จากวันคืนเก่า..จนถึงวันนี้..ฉันอาจไม่มีความรู้สึกที่ดีไปกว่านี้มาเพิ่มเติม
นอกจากความรู้สึกทั้งหมด..ที่จะกระซิบบอกเธอเบา ๆ ด้วยคำ ๆ เดิม...
...ว่ารักเธอมากเหลือเกิน...คนดี
3 เมษายน 2545 22:19 น.
mono
ฉันกำลังเดินทางตามหา...
ความรู้สึกที่ใคร ๆ เรียกกันว่า...ความรัก
ไม่อยากแค่ทักทาย...หรือมีความหมายแค่ได้รู้จัก
แต่อยากสัมผัส..ความรู้สึกที่เรียกว่า..ความรักจริงใจ
เคยรู้สึกไหม...ว่ากำลังรอใครสักคน
ผ่านวันเวลาร้าวรน..สับสน..บนโลกใบใหญ่
ใครสักคนที่หัวใจรับรู้...ว่าเขาอยู่แสนไกล
แต่หัวใจก็ยังเดินทางไป...เพื่อว่าวันหนึ่ง เราจะได้พบกัน
ใครสักคนที่หัวใจ...ถามหา
เพื่อตอบความรู้สึกได้ว่า...เขาคือใครคนนั้น
คนที่อยู่ในความเป็นจริง..สัมผัสได้ทุกสิ่ง..ไม่ใช่แค่ฝัน
ใครสักคนที่รู้สึกได้ตรงกัน...ว่าเฝ้ารอ
ใครสักคน...ที่จะมาเติมเต็มความรู้สึก
คนที่จะมาร่วมกันสร้างฝันส่วนลึก...ให้เกิดก่อ
คนที่จะมาช่วยลบความอ่อนไหว...ในใจทดท้อ
ใครสักคน...ที่หัวใจเฝ้ารอมาแสนนาน
หน้าส่วนตัว
1375
