14 พฤษภาคม 2545 00:18 น.
mono
...มองเห็นเส้นทางข้างหน้าที่สวยงาม...
ตามที่ใจฉันเคยทวงถาม...ตามหา
เพียงแค่ออกมาจากจุดเดิมจุดนั้น..ให้พ้นจากคืนวันเหนื่อยล้า
สิ่งที่เคยได้แค่ใฝ่ฝันหา...ฉันก็แน่ใจว่ามีจริง
...แต่ทำไมไม่รู้...
สิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่...ก็ยังคงแค่หยุดยืนดูอยู่นิ่งๆ
ไม่อาจทิ้งความโหดร้าย..ที่ปวดร้าวมากมายในความเป็นจริง
และไม่อาจให้ใจเฉยนิ่ง...กับหนทางที่มีสิ่งสวยงาม
...ฉันอยากจะก้าวไปหา...
ก็ทำได้แค่เอื้อมมือคว้า...แต่ไม่อาจก้าวข้าม
บางสิ่งยังรั้งหัวใจ...ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม
กี่ร้อยพันคำถาม..ฉันก็ไม่อาจตอบเหตุผลที่ไม่อาจก้าวข้ามออกไป
...ฉันกำลังแพ้ใจตัวเอง...
จึงคิดเลือกทางให้ชีวิตต้องคว้างเคว้ง..วังเวง..ร้างไร้
ฉันหวั่นเกรงเหลือเกิน...กับการตัดสินใจ
ฉันต้องทำอย่างไร...จึงจะชนะหัวใจตัวเอง
color>
12 พฤษภาคม 2545 21:25 น.
mono
ภายใต้...แสงดาว
ยังมีฉันหายใจผ่านลมหนาวในค่ำคืนนี้
ก็ไม่มีอะไร..ฉันคงแค่เหงาใจ..ในความร้างไร้ที่มี
อดหวั่นไหวไม่ได้คืนนี้..ที่กลับมาคิดถึงเธอคนดีเช่นเดิม
ยังส่งความคิดถึง...ผ่านวันเวลา
แม้วันคืนเจ็บล้า..จะทำให้คุณค่าความรักที่สร้างมาไม่อาจเพิ่ม
เธอคนไกลจะรู้ไหม..ว่ารักที่ให้ไม่เคยลดน้อยลงไปกว่าเดิม
ฉันยังเป็นคนเก่าคนเดิม..ที่ยังไม่อาจจะเริ่มต้นกับใคร
ยังเก็บรักเราไว้..ในห้วงคำนึง
ส่งความรักผ่านดวงดาว..แสงจันทร์ซึ้ง..เผื่อว่าอาจจะส่งถึงใจเธอได้
ฉันทำได้แค่คิดถึงเธออยู่ตรงนี้...กับเสียงภาวนาเบาๆ ที่มีในลมหายใจ
คนดีเธอรับรู้ได้บ้างไหม...ว่าอยากกลับไปฟังเสียงเต้นหัวใจเธอใกล้ๆ...
....ในอ้อมกอดที่อบอุ่นหัวใจดังเดิม
11 พฤษภาคม 2545 05:30 น.
mono
ในอ้อมกอดของความ..ปวดร้าว
ที่เธอทิ้งทุกเรื่องราว..ไว้ที่ฉัน
ทุกสิ่งจบลง...ตรงที่เธอหมดความผูกพัน
ความฝันของฉัน..ก็ต้องสิ้นสุดลงแค่นั้น...ในพริบตา
ปลอบตัวเอง...ด้วยหัวใจที่เหน็บนาว
เห็นภาพฝัน..คืนวันของเรากำลังเลือนพร่า
ภาพเธอคนที่เคยอยู่เคียงใกล้..รอยยิ้มสดใส..ถูกกลบไปด้วยน้ำตา
เธอทิ้งฉัน..ทิ้งฝัน..วันคืนเก่าเหล่านั้นไม่อาจเรียกคืนมา
ข่มใจ..หลับตา..ผ่อนลมหายใจช้าๆ เพื่อกลืนความเจ็บล้าลงไป
เหนื่อยล้า...อยู่กับห้วงเวลาที่ใจบอบช้ำ
คำว่ารักวนเวียนในความทรงจำ..ตอกย้ำ..เกินกว่าจะทำใจให้ได้
คนเจ้าน้ำตากลายเป็นฉันคนนี้...นับแต่นาทีที่เธอไม่เหลือเยื่อใย
ฉันเจ็บร้าวมากมาย....และยังทำอะไรไม่ได้....
.... นอกจากร้องไห้...และกอดตัวเองเอาไว้ลำพัง
7 พฤษภาคม 2545 22:34 น.
mono
ในคืนเงียบๆ คืนหนึ่ง
ที่สัมผัสได้ว่าความคิดถึง...รายล้อม
แว่วเพลงรักของเรา..ในวันคืนเก่ากำลังขับกล่อม
เยื่อใยจากใครคนหนึ่งโอบล้อม..ปล่อยให้ความรู้สึกไหวอ่อน..หล่อหลอมหัวใจ
นานแล้ว..ที่จากลา
แต่ยังรู้สึกได้ว่า..เหมือนมีเธอมาอยู่ใกล้
สัมผัสเบา ๆ ยังจางอยู่ตรงนี้..ฉันจำได้ดีทุกลมหายใจ
รอยยิ้มสดใส..แววตาที่แสนรักใคร่..ยังติดตรึงใจเรื่อยมา
สูดลมหายใจ...กอบเก็บรอยอุ่นไอดีๆ
แม้ไม่มีเธอมามองฟ้าด้วยกันตรงนี้..แต่ฉันก็อบอุ่นกับความทรงจำดีๆ ที่แสนล้ำค่า
สุขใจทุกครั้ง...หอมกลิ่นความหลัง...ที่ยังตรึงตรา
เบา ๆ ที่หัวใจเมื่อหลับตา...คือฉันกำลังกระซิบบอกคนอีกฝั่งฟ้า...
....ฉันยังรู้สึกเสมอมา..ว่า..รักเธอ
color>
23 เมษายน 2545 21:36 น.
mono
ก็แค่...ค่ำคืนหนึ่ง
ที่รู้สึกว่า...ความคิดถึง..โหดร้าย
ไม่ใช่แค่เหงา...แต่ซึมซับความว่างเปล่า..จนเดียวดาย
แค่ลมพัดผ่านเบา ๆ รอบกาย...ยังรู้สึกมากมายว่า..ร้าวรอน
หลับตา...ซ่อนความเหว่ว้าในห้วงคำนึง
ซ่อนต้นเหตุของความคิดถึง...ที่ไหวอ่อน
แต่ก็เหมือนยิ่งตอกย้ำหัวใจ...ไม่รู้ทำไมจึงไหวรอน
ห้ามใจจนเหนื่อยอ่อน...ก็ไม่อาจลบความร้าวรอนในหัวใจ
ต้นเหตุ...ก็แค่ความคิดถึง
ที่กลับทำให้ค่ำคืนหนึ่ง...ต้องตกอยู่ในห้วงคำนึงที่โหดร้าย
รุมเร้าจนเหงา..เศร้า..ปวดร้าว..เดียวดาย
มันมากมาย..จนกลัวว่า..จะทนกับความคิดถึงที่โหดร้ายไม่ได้เลย
หน้าส่วนตัว
1060
