12 มกราคม 2545 23:45 น.
mono
ค่ำคืน...ที่มีเพียงสองเรา
ในห้วงเวลาของการทบทวน เรื่องราวเก่า ๆ อีกหน
เราเอนกายเคียงกัน...ย้อนนึกถึงวันของเราสองคน
ความสุขมากล้น...ปะปนอยู่ในไออุ่นของหัวใจ
ค่ำคืน...ที่รอคอยมาเนิ่นนาน
วันเวลาทรมาน...กว่าจะผันผ่านจนมีเธอเคียงใกล้
นานเหลือเกิน...นับจากที่เธอต้องเดินทางห่างไกล
แม้ฝันของฉันจะหวั่นไหว...แต่ก็มีเธอเป็นแรงใจเสมอมา
เหมือนกับความฝัน...ที่มีวันนี้
ค่ำคืนดี ๆ กับเธอคนนี้...ที่หัวใจถามหา
เธอเอ่ยว่า รักฉัน...รู้ไหมเป็นเพียงหนึ่งคำที่ฝันตลอดมา
น้ำใสที่คลอตา...เป็นเพราะทั้งหมดของความรู้สึกที่มีนั้นมากกว่า....
.....จะเอ่ยเพียงแค่คำว่า....รักเธอ
11 มกราคม 2545 23:45 น.
mono
ก็เพราะหัวใจ...ไม่มั่นคง
รักที่หวังจะให้ยืนยง...เลยเสื่อมคลาย
ความอาทร..ผูกพัน ที่เคยมี ดูหมดความหมาย
ยิ่งนานวัน กลายเป็นความเบื่อหน่าย...ทั้งสองคน
............................................
กับหนทางสุดท้ายของความรัก
จึงยินดีที่จะแตกหัก โดยไม่ต้องสับสน
เธอเองก็อยากมีใครคนใหม่ มาปะปน
เพราะฉะนั้น สุดท้ายต่างคน ต่างไปก็ดี
11 มกราคม 2545 17:16 น.
mono
จะไม่ทำให้เธอเชื่อใจด้วยคำสัญญา
แต่วันเวลาจะทำให้เธอเห็นคุณค่า...ความรักจากฉัน
ค่อย ๆ ให้ความจริงใจรายล้อม.......
...ขับกล่อมด้วยเพลงรักของความผูกพัน
ไม่อยากเป็นใครที่อยู่ในความฝัน.....
...แต่อยากเป็นคนที่เคียงข้างกัน ในความเป็นจริง
ให้ความรักค่อย ๆ ก่อตัวในหัวใจ
ความอบอุ่นที่ได้ คงมีความหมาย...มากมายกว่าทุกสิ่ง
สัมผัสรักจากฉัน ไม่ใช่พันธนาการหัวใจ.....
...แต่เป็นความรู้สึกที่จับต้องได้ในความจริง
จะเป็นใครสักคนให้เธอได้พักพิง......
...แม้เป็นไม่ได้ในทุก ๆ สิ่งที่ขาดไป
อยากให้ความรักระหว่างเรามีคุณค่า
ไม่หวั่นว่าจะต้องใช้เวลา เพื่อค้นหา...อีกยาวนานแค่ไหน
ความรักจากฉันจะคงมั่น...หรือเพียงแค่ความผูกพันที่หวั่นใจ
คำตอบจะเป็นรักแท้หรือไม่.....สัมผัสได้ด้วยหัวใจเธอเอง
10 มกราคม 2545 15:50 น.
mono
คืนนี้ความทรมาน...ช่างนานยาว
ความรู้สึกรุมเร้า...จนหนาวเหน็บหัวใจ
คืนนี้สายลมบรรเลง...เหมือนดั่งเสียงเพลงคนร้องไห้
เคว้งคว้าง...อ้างว้าง...หวั่นไหว กับหัวใจที่เปื้อนน้ำตา
เหม่อมอง...ดาวดวงเดิมของเรา
ก็ไม่เห็นสวยเหมือนวันเก่า...มีแต่ดาวที่ทอแสงเหงา ๆ เต็มท้องฟ้า
สัมผัสได้เพียงแค่หมอกควัน.....กับภาพฝันที่กำลังเลือนลา
แสงจันทร์ที่เคยนวลตา.....ก็กลับเห็นเพียงหยดน้ำตาของตัวเอง
9 มกราคม 2545 17:31 น.
mono
ฉันคงอยู่ได้ด้วยความรัก
หัวใจจึงเหนื่อยนัก....ที่ยังรักเธออยู่อย่างนี้
ทุกครั้งที่เธอทำร้ายจิตใจ....ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนใจไปสักที
ทนเจ็บช้ำ ร่ำไปอย่างนี้...ไม่รู้แรงใจที่มีทำด้วยอะไร
หากแรงใจของฉัน...ทำด้วยความรัก
อยากให้หัวใจหยุดพัก...กับเศษความรักที่เธอทิ้งไว้
ไม่อยากให้ชีวิตเหมือนคนเพ้อเจ้อ.....
....มองเห็นว่าเธอมีความหมายเรื่อยไป
อยากหยุดความรู้สึกที่คอยห่วงใย...เดือดร้อนแทนทุกเรื่องไปสักที
แต่จะทำอย่างไร....ให้หัวใจหมดรัก
ไม่ต้องจมปรัก....กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าความรักอย่างนี้
อยากให้ชีวิตได้ก้าวเดินต่อไป.....
....เพื่อมีโอกาสพบกับใครที่ดูแลหัวใจได้ดี
แต่ในวันนี้...ไม่รู้จะทำให้หัวใจหมดรัก.....
....เธอที่เคยคิดว่าดีคนนี้อย่างไร
หน้าส่วนตัว
734
