14 พฤศจิกายน 2544 07:27 น.
mono
ความลับ...ได้ยินว่ามักเป็นสีดำ
ความรัก...จำได้ว่าเป็นสีชมพู
ความลับ...ต้องกระซิบข้างข้างหู
ความรัก...อาจรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
ความลับ...ต้องมีการวางแผน
ความรัก...จะกี่หมื่นแสนก็ยังยิ่งใหญ่
ความลับ...ถ้าบอกจะไม่ลับอีกต่อไป
ความรัก...ได้ฟังเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงาม
ความลับ...ฟังแล้วอาจสงสัย
ความรัก...มักไม่ต้องมีคำถาม
ความลับ...ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก...อาจไม่ต้องให้คำจำกัดความมาปะปน
ความลับ...จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก...อยากให้ได้ฟังอยู่...ก็สุขล้น
ความลับ...เข้าไปมากจะวกวน
ความรัก...แค่อยู่ในใจใครสักคน...ก็เพียงพอ.
14 พฤศจิกายน 2544 06:31 น.
mono
ไม่เป็นไร...คนดี
ฉันจะอยู่กับเธอที่นี่.....ถ้าเจ็บร้าว
จะไม่ปล่อยให้เธอเหงากับเรื่องราว
ฉันจะอยู่ข้าง-ข้างทุกคราว ขอให้เชื่อใจ
อย่าร้องไห้เลย...คนดี
เก็บน้ำตาที่มี อย่าให้รินไหล
อย่าหวั่นกลัวว่าจะไม่มีใคร
ฉันมีความอบอุ่นจะให้เพียงแค่ใจเธอต้องการ
จะโอบกอดเธอไว้นะ...คนดี
ให้ความปวดร้าวที่เธอมี ซึมผ่าน
แบ่งให้ฉันรับไว้นะ..ความทรมาน
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอต้องร้าวรานคนเดียว
13 พฤศจิกายน 2544 10:22 น.
mono
ฉันคือคนที่เธอควรเชื่อใจ.....
แต่เธอก็เอาใครต่อใครตัดสินความเป็นไปของเรา
ฉันคนที่เธอเคยบอกว่าสำคัญในวันเก่า
วันนี้เป็นเหมือนเงาที่ไม่มีความหมายอะไร
เธอไม่เชื่อใจฉัน.....
รักของเราไม่คงมั่นเพียงเพราะเธอหวั่นไหว
ความเป็นจริงอยู่กับฉันทุกสิ่งแต่เธอไม่เคยถามให้เข้าใจ
แค่คำพูดของใคร-ใครกับสำคัญกับใจของเธอ
ทำไมไม่เคยเชื่อใจกัน.....
คำถามที่ยังค้างในใจฉันอยู่เสมอ
แต่ก็ไม่มีคำตอบใด-ใด ที่ได้จากเธอ
นอกจากสายตาที่บอกว่าเธอ...ไม่เคยเชื่อใจ
13 พฤศจิกายน 2544 08:05 น.
mono
บทเพลงร้าวราน
แฝงความทรมานของใครบางคน
บทเพลงเศร้าสับสน
ระคนความร้อนรนในหัวใจ
บทเพลงช้ำ..ช้ำ
เหมือนยิ่งตอกย้ำความหมองไหม้
บทเพลงเหงา..เหงา
ยิ่งทำให้รู้ว่าเรา ไม่มีค่าอะไร
บทเพลงจบไป
หัวใจใคร..จะขาดตาม
12 พฤศจิกายน 2544 06:34 น.
mono
อย่าเลย...ได้โปรดอย่ารู้สึก
อย่าเลยแม้แต่จะนึกสงสาร
อย่างไร เธอก็เต็มใจทำให้ต้องร้าวราน
และฉันก็จะยิ่งทรมานกว่าใคร
.............
ได้โปรด...อย่าทำอะไรอีกเลย
แค่เธอนิ่งเฉย ฉันก็ปวดร้าวหวั่นไหว
กลัวเหลือเกิน กลัวจะต้องเสียเธอไป
สุดท้ายความจริง คือสิ่งที่ต้องยอมเข้าใจ
แต่ได้โปรดอย่าพูดแสดงความรู้สึกใด-ใดให้ฉันได้ยิน
หน้าส่วนตัว
815
