5 มีนาคม 2545 23:16 น.
mono
ฉันรู้.....ว่าการที่ได้รักใครสักคน
อาจต้องยอมรับทั้งรอยยิ้ม..และรอยหมองหม่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
และฉันรู้...ว่าตั้งแต่ก้าวแรกที่ได้รักเธอ...จะต้องพบเจอกับอะไร
แต่ก็เต็มใจ...ขอแค่รอยอุ่นไอรักในใจ...เป็นเธอ
แม้ไม่เคยได้หัวใจ...ไออุ่น
มีเพียงความผูกพันที่เราเคยคุ้น....
....ที่ยังทำให้รู้สึกถึง....ความอบอุ่นอยู่เสมอ
แม้จะเจ็บช้ำแค่ไหน......แต่เสียงสะท้อนของใจ....
....ก็ไม่อาจฝืนใจว่าไม่รักเธอ
แม้จะเป็นฉันฝ่ายเดียวที่พร่ำเพ้อ...แต่ก็เต็มใจรักเธอเรื่อยไป
จึงปล่อยให้หัวใจ....ได้รัก
แม้มันจะเจ็บนัก...กับความรักที่พิงพัก บนความร้างไร้
ฉันทำได้แค่เพียง...เฝ้าคิดถึงเธออยู่...คอยรับรู้ความเป็นไป
เพราะไม่ว่าจะทำอย่างไร......
....ฉันก็ยังคงเป็นใคร....ที่ห่างไกลเธอเหลือเกิน
กับเธอก็เหมือน...อยู่ไกล คนละฟากฟ้า
ฉันส่งความรักจนใจล้า.....สิ่งที่ตอบกลับมา.....
....ก็ยังคงมีค่าแค่ความห่างเหิน
ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไร....แค่อยากให้เธอรับรู้ไว้...
....ว่ารัก...มากมายเหลือเกิน
ทุกก้าวที่ฉันเดิน....ไม่อาจทำให้เธอเป็นส่วนเกินของใจ
อีกครั้ง....ที่จะได้พบกับเจ้าของหัวใจคนนี้
วันเวลาผ่านไปนานนับปี...ความรู้สึกที่มีก็ยังคงสั่นไหว
ภาพเธอกลับมาชัดเจนอยู่ตรงหน้า...แววตาที่ฝันหาไม่เคยเลือนไป
เธอรู้บ้างไหม...ลึกที่สุดในความเคยคุ้นของใจ....
.....ฉันยังอบอุ่นที่ได้.....รักผู้ชายคนเดิม
4 มีนาคม 2545 19:12 น.
mono
สัมผัสได้แต่...ความรู้สึกของใจที่ปวดปร่า
ยามหลับตา...ภาพวันคืนเก่าที่มีค่า...กำลังเลือนหาย
มันสั่นไหว...พยายามไขว่คว้าไว้อย่างแสนเสียดาย
แต่ความรักก็เปราะหักได้...ง่ายดายเหลือเกิน
ทั้ง ๆที่ถนอมความรักไว้...อย่างรู้คุณค่า
สร้างทุกสิ่งเพื่อวันข้างหน้า...แต่ได้กลับมาแค่วันเวลาห่างเหิน
เจ้าของหัวใจ...รู้บ้างไหม...กำลังมีใครหวั่นไหวเหลือเกิน
ได้โปรดอย่าสร้างความโหดร้ายบนเส้นทางเดิน...มันเกินทำใจ
มองความรัก...อย่างปวดร้าว
อยากจะก้าวไปหาไม่หวั่นแม้ว่า...หนทางข้างหน้าจะยาวไกลแค่ไหน
แต่สิ่งที่เห็นอยู่...ความรักที่เฝ้าดู...ไม่เหลืออะไร
ต่อให้แรงใจอีกมากมายแค่ไหน...ก็ไม่อาจไขว่คว้าไว้ให้รักกลับมา
มีเพียง....เสียงของลมหายใจ
มันรวยริน...อ่อนไหว....ตามความรู้สึกของใจที่เจ็บล้า
มองความรักโบยบินไป...รินความปวดใจให้ไหลออกมา
ความรักที่สร้างอย่างเหนื่อยล้า.....เหลือเพียงแค่......
....หยดน้ำตาที่ไม่หลือค่าอะไร
3 มีนาคม 2545 23:02 น.
mono
มีเธอเสมอ...ในความรู้สึก
เก็บความทรงจำ...ในส่วนลึกนี้เอาไว้
หากวันไหนเหงา-เหงา...คิดถึงเรื่องราวของเราจับใจ
จะได้มีห้วงคำนึงให้ยิ้มได้...แค่มีใครเอาไว้คิดถึงสักคน
แม้เราจะจากกันมา...เนิ่นนาน
แต่คงไม่แปลก...ที่จะปล่อยให้หัวใจเดินผ่านวันคืนเก่า-เก่าสักหน
สักเสี้ยวในหัวใจ...ได้ระบายรอยยิ้มสดใส...แม้ไร้ตัวตน
แต่ไม่เคยหมองหม่น...ที่ได้จดจำใครบางคน ไว้จนขึ้นใจ
อาจเป็นเพราะ...เธอคือวันเวลาที่สวยงาม
ที่ใจยังคอยไถ่ถาม...แม้จะเดินข้ามผ่านคืนวันมายาวนานแค่ไหน
ฉันไม่เคยลืมเลือนเธอได้เลยสักครั้ง.....
....แต่เสียงเธอกลับดังอยู่ในภวังค์ของใจ
วันที่รู้สึกว่างเปล่า....ก็เล่าเรื่องราวของเราในใจ....
...แค่นี้ก็ยิ้มได้ทุกครั้งไป....แค่ให้หัวใจคิดถึงเธอ
1 มีนาคม 2545 19:26 น.
mono
ฉันไม่เคยต้องการอะไร....นอกจากไออุ่น
อยากสัมผัสได้.....ว่ามีคุณเป็นความรัก
นานแล้วรู้ไหม....ไม่เคยได้อุ่นไอที่เคยรู้จัก
เหมือนหัวใจหยุดพัก.....จนกลัวว่า......
....ส่วนหนึ่งของความรักจะหายไป
ไม่ได้ตั้งใจ...จะเรียกร้องอะไรจากคุณ
แต่อยากทบทวนความรู้สึกเคยคุ้น...ที่แสนอบอุ่นจากคุณได้ไหม
อยากให้หัวใจที่อ่อนไหวนัก....ได้แต่งเติมความรักที่ขาดหายไป
ไม่อยากรู้สึกเหมือนทุกสิ่งกำลังเลือนไป....มันหวั่นใจเหลือเกิน
หากฉันยังสำคัญ...ในใจคุณ
ช่วยเติมความอบอุ่น...แทนความว้าวุ่น...ห่างเหิน
ไม่อยากรู้สึกเหมือนหัวใจ.....กำลังสั่นไหว.....
....ค่อย ๆ ห่างไกลคุณเหลือเกิน
อยากให้ทุก ๆ ที่ยังมีคุณเคียงข้างก้าวเดิน......
....โดยไม่รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินในใจคุณ
28 กุมภาพันธ์ 2545 19:26 น.
mono
ยืนอยู่ริมหาดทรายขาวละมุน
ภาพเดิมของคนที่เคยคุ้น....ยังอบอุ่นอยู่ตรงขอบฟ้า
ยังชัดเจนที่หัวใจ...ฉันไม่เคยลืมเลือนไปในคำสัญญา
วันหนึ่งเราจะมายืนมองฟ้า...ณ ที่เดิมที่เรามาพบกัน
เขียนคำ-คำเดิมบนพื้นทราย
เธอเห็นไหม...คำว่ารักมากมายจากฉัน
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน รับรู้ได้ไหม...ความรักจากหัวใจที่ส่งถึงกัน
ความอบอุ่นผูกพัน...ยังคงอยู่กับฉัน ไม่เคยจางหายไป
ฉันเชื่อว่า...เธอคงรับรู้
แม้ไกลถึงขอบฟ้า...แต่เธอก็กำลังเฝ้าดูฉันอยู่ใช่ไหม
รักที่ฝากไว้กับฉัน...ยังเพิ่มค่าทุกวัน ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน...เธอก็จะคงอยู่ในใจเช่นเดิม
หน้าส่วนตัว
900
