20 ธันวาคม 2544 00:14 น.
mono
บอกตัวเองให้รู้สึกตัว
ให้ตื่นจากความหวาดกลัว...ที่ร้างไร้
ปล่อยตัวเองให้หมองมัว...ไม่ช่วยอะไร
คนที่จากไป...ก็ไม่ได้เปลี่ยนใจกลับมา
ปลุกตัวเอง...จากความบอบช้ำ
เรียกตัวเองซ้ำ-ซ้ำ...ให้ตื่นจากความอ่อนล้า
หมดเวลาแล้วชีวิตเศร้า-เศร้า...ที่มีเพียงเรากับน้ำตา
ทุกย่างก้าวที่ผ่านมาก็เจ็บล้า...มีแต่เสียเวลาไม่ได้อะไร
.........................................
กลับมามองดูตัวเอง.....เหมือนเห็นใครอีกคน
ไม่มีแล้วใครที่หมองหม่น....คนที่ดูสับสนจนหวั่นไหว
เหลือแต่คนที่เข้มแข็ง....ที่ไม่ต้องแฝงความร้าวรานใด-ใด
จากนี้ไปจะเป็นคนใหม่....ที่ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ได้...เพราะใครอีกคน
18 ธันวาคม 2544 19:40 น.
mono
หากวันเวลาที่ได้คบกัน
ทั้งหมดที่ผ่านมานั้น....ถ้าคิดว่ามันไม่มีความหมาย
หากเต็มใจทำให้วันคืนดี ๆ ต้องพังทลาย
ความอาทรตั้งมากมาย...ไม่อาจกลับมาได้เหมือนเคย
แค่บอกกับฉันตรง ๆ จะดีกว่า
คงง่ายกว่าการทำท่าทางเย็นชา...เงียบเฉย
ถ้ามันคือความจริง...เธอก็ไม่ต้องใช้เหตุผลอะไรเลย
หรือง่าย ๆ ก็ทำแบบที่เธอเคยกับใคร ๆ
วางใจได้ว่าจะไม่มีปัญหา
ฉันจะไม่รื้อฟื้นเรื่องราวที่ผ่านมา...ว่ามันเคยมีค่าแค่ไหน
หากทุกสิ่งที่ฉันเจอในวันนี้...คือความจริงที่เธอเปลี่ยนไป
เธอไม่จำเป็นต้องเดือดร้อน...เพื่อสร้างสถานการณ์ใด ๆ
แค่ไม่รักคำเดียวฉันก็เข้าใจ...และจะเดินจากไปโดยดี
17 ธันวาคม 2544 21:50 น.
mono
อาจจะไม่เคยส่งยิ้มหวาน-หวาน
ไม่เคยส่งสายตาอบอุ่น...มองผ่านให้เธอได้รู้
ความอาทร...ห่วงใย ก็แสดงออกได้ แค่การมองดู
ความรู้สึกจริง-จริง ที่เป็นอยู่...เธอจึงไม่อาจรับรู้ว่าคืออะไร
อยากส่งผ่านความรู้สึกไปทางสายตา
แต่ทุกครั้งก็หวั่นไหวเกินกว่า...จะทำให้เธอรู้ว่ามีใจให้
ไม่ได้ตั้งใจซ่อนเร้น...แต่มันยากเย็นไม่รู้ทำไม
หลายครั้งอยากจะตัดใจ...แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจไม่ยอม
15 ธันวาคม 2544 22:48 น.
mono
เนิ่นนานแล้ว...ที่เราเดินกันคนละทาง
เยื่อใยที่ยังพอมีเหลือ...ก็เบาบางจนมองไม่เห็น
วันนี้ฉันไม่ใช่คน ๆ เดิม...อย่างที่เคยเป็น
ท่าทีที่ชาเย็น...จึงไม่รู้จะซ่อนเร้นไปทำไม
มันผ่านมานานเกินไปแล้ว...เรื่องของเรา
วันคืนที่ต้องเดินผ่านความเหงา...มันเจ็บร้าวแค่ไหน
เคยเสียดายบ้างหรือเปล่า...วันเวลาเก่า ๆ ที่เธอทิ้งมันไป
กับคนอีกคนที่ช้ำใจ...ต้องปวดร้าวเท่าไหร่ เธอก็ไม่รู้เลย
แล้ววันนี้...จะแปลกอะไร
ถ้าฉันจะแค่ทักทายด้วยการยิ้มให้...แล้วเงียบไปเฉย ๆ
เธออย่าถามว่าทำไม...และอย่าพยายามทำความเข้าใจอะไรเลย
คิดซะว่าเธอแค่เดินผ่านมา...เธอก็เดินผ่านไปเฉย ๆ ก็พอ
13 ธันวาคม 2544 21:36 น.
mono
ขอเพียงอย่าถามถึงเหตุผล
แต่ปล่อยให้คนหนึ่งคนรักเธอได้ไหม
อย่าถามเลย...ว่าเป็นเพราะอะไร
แค่ปล่อยให้ฉันรักเธอไปฝ่ายเดียว
ฉันรู้ว่าไม่มีเหตุผล
และใจเธอไม่มีฉันปะปน...ไว้ข้องเกี่ยว
รักเธอ....เป็นความสวยงามในหัวใจฉันเพียงคนเดียว
เธอจะไม่มีความรักกลับมาเลยสักเศษเสี้ยว....
....ไม่เคยแลเหลียวก็ไม่เป็นไร
เพราะความรักไม่มีเหตุผล
แต่เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่คนหนึ่งคนเต็มใจจะให้
สำหรับฉันความรักงดงามเสมอ...และสุขใจที่ได้มอบให้เธอไป
ส่วนความจริง...เธอจะรักใครก็ไม่เป็นไร....
......ได้โปรดอย่าลำบากใจอะไรอีกเลย......
หน้าส่วนตัว
972
