15 กันยายน 2551 12:50 น.
monnangrum
ส่งกระแสเสียงจากจิตด้วยคิดถึง
ไปยังซึ่งใครคนนั้นที่ฝันหา
เหลียวซ้ายแลหลังยังไม่มา
นับเวลานั่งคอยด้วยน้อยใจ
ป่านฉะนี้เขาอยู่ไรที่ไหนหนอ
เราเฝ้ารอเขาอยู่เขารู้ไหม
รอด้วยรัก ด้วยหวงและห่วงใย
แต่ทำไมเขาใจดำไม่นำพา
ทุกทุกวันนั้นรอด้วยแสนเศร้า
มองที่เก่าแสนเปลี่ยวเมื่อเหลียวหา
นั่งคนเดียวไร้คู่อยู่เอกา
เหมือนท้องฟ้าสีคล้ำดำมืดมน
เมื่อใดหนอเขาคนนั้นที่ฉันรัก
จะประจักษ์ถึงแก่นใจไม่สับสน
แต่ต้องจากจริงใจมิใช่กล
แกล้งสับสนหลอนหลอกยอกย้อนทรวง
วอนลมฝากรักสักนิดหนึ่ง
ส่งไปถึงเขาคนนั้นที่ฉันหวง
โปรดอย่าได้มีจิตคิดหลอกลวง
ฉันขอทวงหนี้รักจากเขาคืน........
23 กรกฎาคม 2551 10:22 น.
monnangrum
นานนานทีมีเวลามาทายทัก
ให้ประจักษ์รักแน่มีแปรผัน
ถึงจะห่างส่งกลอนบ้างเป็นบางวัน
แต่ใจนั้นไม่ทิ้งร้างจนวางวาย
ภายใต้จิตสำนึกแสนลึกซึ้ง
แรงคิดถึงรุมถามในความหมาย
สำหรับใจสำออยและแสนอาย
แทบจะหลอมละลายยามปรายตา
ฉันเปรียบเทียนที่มีไฟจวนใกล้ดับ
ชีพฝากกับความหวังวันข้างหน้า
อาจโชติช่วงพลิกฟื้นขึ้นอีกครา
ขอวอนอย่าดับมันแค่วันนี้
ขอไฟแห่งศรัทธาส่องมาเพิ่ม
ขอรักเจิมรวงใจให้สุขศรี
จุดความหวังครั้งใหม่ในชีวี
เธอคนดีคงไม่ทำให้ช้ำใจ........
18 กรกฎาคม 2551 21:07 น.
monnangrum
หากเธอตอบว่ารักสักคำหนึ่ง
ฉันคงซึ้งน้ำใจที่ให้ฉัน
ฉันรอคอยคำขานมานานวัน
แต่เธอนั้นไม่มีไมตรีเลย
จะว่ารักหรือโกรธขอโทษเถอะ
ฉันคนเซอะรอวจีที่เธอเผย
แม้เป็นเพียงคำหลอนเช่นก่อนเคย
ขอเพียงเอ่ยบอกกันเท่านั้นพอ.....
12 กรกฎาคม 2551 00:06 น.
monnangrum
เพราะพรุ่งนี้หากมีที่โศกศัลย์
อาจแปรผันร้างโรยไห้โหยหา
เผื่อโลกแตกแหลกพื้นพสุธา
แท้สัญญาไหนอยู่คู่ชีวัน
ถ้ารักกันวันนี้คงดีกว่า
ด้วยเหตุว่าพรุ่งนี้มีเพียงฝัน
รอยระทมขมขื่นหมื่นแสนพัน
ไม่เท่าฉันเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย...
11 กรกฎาคม 2551 23:56 น.
monnangrum
ถ้ารักกันวันนี้คงดีกว่า
ด้วยเหตุว่าพรุ่งนี้มีแปรผัน
ฉันจะรักกับใครที่ไหนกัน
คงไหวหวั่นอ้างว้างหว่างหทัย
ถ้ารักกันวันนี้คงดีแน่
ฉันกลัวแพ้หากรอขอคำไข
คงหมดสิ้นถวิลหวังดั่งสิ้นใจ
จะได้ใครอิงแอบแนบวิญญา.....(มีต่อ)
หน้าส่วนตัว
945
