24 มิถุนายน 2545 16:17 น.
monki
งุนงงและสงสัย
นี่ฉันอยู่ที่ไหน ใครบอกได้
ตื่นขึ้นมา เหลียวมองดูรอบกาย
สัมผัสเพียงความร้างไร้ กับเสียงเต้นของหัวใจ...แผ่วเบา
ฉันวิ่งไปที่หน้าต่าง
ตกตะลึงในความเวิ้งว้าง เงียบเหงา
มองผ่านไอหมอกจาง-จาง สีเทา
นี่ฉันยืนอยู่ในปราสาทเก่า มีแต่ขุนเขารายล้อมสุดลูกตา
เงาทะมึนของต้นไม้เบื้องล่าง
ทอดลงบนพื้นว่างดูโหยหา
สะบัดโบกราวกับมีวิญญา
ดังปีศาจที่คอยท่า คอยการมาของสิ่งใด
ห้องสีดำมืดทึบและหดหู่
คอยจับจ้องมองดูการเคลื่อนไหว
ดูดกลืนความมีชีวิตทุกอย่างไป
ขังเอาไว้ เพียงความเงียบ...เยียบเย็น...
ฉันเดินออกไปนอกห้อง
ใจร่ำร้อง คงมีคน มาให้เห็น
เหงาจับขั้วหัวใจ จะมีใครรู้สิ่งที่ฉันเป็น
ณ. ดินแดนอันไร้เร้น ฉันคงตายด้วยความเยียบเย็น... เดียวดาย...
ในความเงียบมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
สั่นสะเทือน แหบพร่าน่าใจหาย
ขอต้อนรับ...สู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ไม่เสื่อมคลาย
ข้าฯ ผู้ดูแลปราสาทใหญ่ ขอทักทายด้วยความยินดี
ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
ว่าเพราะเหตุใด ฉันถึงมาอยู่ที่นี่
ที่ที่ไม่มีใคร แม้เสียงลมหายใจยังไม่มี
ช่วยบอกที ฉันจะเดินทางไปจากที่นี่ได้อย่างไร
เสียงนั้นตอบกลับมา
ที่แห่งนี้เรียกว่า ปราสาทแห่งความเหงา
ผู้คนรอบกาย มากมาย กลับดูคล้าย.. ว่างเปล่า...
เพราะมีม่านบางเบา กับฉากความเหงา เข้ามาแทน
ครั้งใดที่เธอรู้สึกเหงา
ตัวเธอจะถูกดึงเข้ามาอยู่ในที่ไกลสุดแสน
กลิ่นไอแห่งความเหงาจะเข้าครอบคลุมไปทั่วแคว้น
เธอจะมา สู่อ้อมแขน ดินแดนแห่งมนตรา...
เมื่อได้ฟัง เรื่องราวก็เข้าใจ
ไม่ใช่ใคร ความเหงาใช่ไหมพาฉันมา
มองไปรอบกาย ยิ้มให้กับทุกสิ่งที่แปลกตา
แล้วฉันก็เอ่ยคำร่ำลา.. เพื่อเดินทางกลับไปยังที่ที่จากมา.. ซะที...
19 มิถุนายน 2545 07:53 น.
monki
โปรดอย่ามาให้เห็นหน้า
เห็นแล้วใจมันปวดปร่า น้ำตาพาลจะไหล
ทั้งรักทั้งเกลียด มันเอ่อท้นล้นหัวใจ
ยังไม่รู้จะทำอย่างไร กับใจตัวเอง
19 มิถุนายน 2545 07:44 น.
monki
ขอเวลาฉันหน่อยนะคนดี
รู้ว่าไปเจอวันนี้... ยังไม่ไหว
พิษรักมันรุมซะโทรมกาย
ขอเวลาทำใจ ก่อนจะพบกับคนใหม่ของเธอ
รับรองว่าจะมาแบบสดชื่น
ไม่ให้คนอื่นสงสัย...เมื่อพบเจอ
จะบอกว่าเป็นน้อง เป็นเพื่อน เป็นพี่ ก็ตามใจเธอ
จะไม่เผลอส่งความร้าวรานผ่านดวงตา
18 มิถุนายน 2545 21:44 น.
monki
วันนี้ฉันเพิ่งได้รู้ว่า
ที่ผ่านมาที่เธอดีกับฉัน
เพียงเพราะเธอรู้สึกเกรงใจกัน
เธอคงเห็นว่าฉันนั้นห่วงใย
ไอ้ฉันเองก็ไม่เคยรู้เลย
เธอไม่เคยเฉลยว่าเธอคิดแบบไหน
นึกเสมอว่าเธอนั้นมีใจ
เลยแอบเพิ่มรักให้ทุกทุกวัน
หากกังวลกับสิ่งที่ฉันให้
ลืมมันไปบอกหัวใจว่าเป็นฝัน
อย่าคิดรักเพื่อตอบแทนน้ำใจกัน
ไม่เป็นไร รักแบบนั้นฉันไม่เอา
18 มิถุนายน 2545 21:36 น.
monki
เธอรวดเร็วว่องไวดั่งนินจา
วิ่งผ่านมาพร้อมกับคว้าหัวใจฉัน
ไม่ยอมให้ระวังตั้งตัวทัน
ในวันนั้น... รักที่มีของฉัน เธอเอาไป...
เธอรวดเร็วว่องไวดั่งนินจา
เห็นคนถูกใจผ่านมาก็คว้าไว้
ไม่ทันยอมให้ฉันได้เตรียมใจ
บอกแค่ง่าย-ง่าย ว่าอะไรที่เคยเอาไป เธอให้คืน..
หน้าส่วนตัว
938
