5 มิถุนายน 2545 07:45 น.
monki
กบในกะลา...
หลงคิดว่าสิ่งที่เคยรู้มานั้นยิ่งใหญ่
และโลกที่เคยเห็นมาก็กว้างไกล
แต่มันลืมไป... ว่าถึงจะกว้างใหญ่ซักแค่ไหนก็ยังอยู่ใต้กะลา
...ตัวฉัน....
เคยคิดเหมือนกันว่าเธอคือคนที่ใจเฝ้าใฝ่หา
จึงทุ่มเท ความเชื่อมั่น รักและศรัทธา
เมื่อมีเธอ... โลกทั้งใบตรงหน้า สายตาไม่เคยมองสิ่งอื่นใด
ฉันมันบ้า...
หลงคิดว่ารักที่เธอให้มานั้นยิ่งใหญ่
ยกให้เธอเป็นคนพิเศษเหนือใคร-ใคร
แล้วสุดท้ายต้องมานั่งเสียใจ.. ฉันเองก็ไม่ต่างอะไรกับกบในกะลา
4 มิถุนายน 2545 22:06 น.
monki
ลืมตาตื่นขึ้นมาวันนี้
ฉันเห็นเธอคนดีกำลังยิ้มให้
ท่ามกลางคนยืนมุงดูกันอยู่มากมาย
ฉันก็รู้ในทันใด ว่าคนนี้ไงที่ฉันรอคอย...
เมื่อเธอเอื้อมมือมาสัมผัส
ความรู้สึกผูกพันร้อยรัดหัวใจดวงน้อย-น้อย
มันอบอุ่นเกินกว่าจะกล่าวถ้อย
ซาบซึ้งเกินจะเรียงร้อยด้วยภาษาที่ฉันมี...
ราวกับว่าโลกนี้เกิดปาฏิหาริย์
ที่เธอนั้นตรงเข้ามาโอบอุ้มอย่างเร็วรี่
ฉันแลบลิ้นเลียหน้าเธอเบา-เบาไปหนึ่งที
จากวันนี้... ทั้งชีวีขอฝากไว้ในมือเธอ...
1 มิถุนายน 2545 14:19 น.
monki
จรดปลายพู่กันลงบนกระดาษ
บรรจงวาดทุกเส้นสายระบายสี
สร้างเธอจากความทรงจำที่ยังมี
ไว้ตรงนี้--โลกที่มีเพียงแต่เรา...
จุ่มถาดสี มือลากไปตามใจสั่ง
ไม่กี่ครั้งก็พลันหายคลายจากเหงา
ความรู้สึกอ่อนโยนที่บางเบา
เริ่มแผ่เข้ามาห่อหุ้มในหัวใจ...
มีความสุขทุกครั้งที่ได้เขียน
ที่ได้เพียรเก็บรายละเอียดทุกอย่างไว้
เพราะไม่อยากให้วันหนึ่งเธอเป็นเพียงแค่ใคร
ที่ค่อยค่อยเลือนหายไปตามกาลเวลา...
30 พฤษภาคม 2545 21:03 น.
monki
เมื่อรัก เดิมพัน ด้วยชีวิต
หากคิด ลงแข่ง ในสนาม
ล้มลุก บาดเจ็บ ต้องยอมตาม
อาจได้ ก้าวข้าม ถึงเส้นชัย
เกมนี้ มีฉัน เข้าร่วมอยู่
ต่อสู้ โรมรัน ไม่หวั่นไหว
จุดหมาย ปลายทาง ยิ่งใหญ่
ที่สุด ของใจ ก็คือเธอ
รอบกาย มีคน เฝ้ารายล้อม
พร้อมยอม ยกใจ มาเสนอ
มอบรัก มากมาย มาปรนเปรอ
ก็อยากรู้ ว่าเธอ จะเลือกใคร
ความผูกพัน บอบบาง ระหว่างเรา
ยากเดา สับสน และสงสัย
ซับซ้อน ซ้อนลึก เกินหยั่งใจ
จุดหมาย ห่างไกล เสียเหลือเกิน
บางคราว เธอเหมือน ให้ความหวัง
พูดคุย รับฟัง ไม่ห่างเหิน
บางคราว กลับกลาย คล้ายส่วนเกิน
ทักทาย กลับเมิน มองผ่านไป
เฝ้ารอ ความฝัน ที่ริบหรี่
รู้ดี ว่ายาก เป็นไปได้
ยินดี แม้แพ้ ไม่เป็นไร
ยังมี น้ำใจ นักกีฬา
วันไหน ใจล้า ขอล่าถอย
ฝันหลุดลอย ถอดใจ จะมาหา
ครั้งสุดท้าย พร้อมเอ่ย คำร่ำลา
แล้วหลบลี้ หนีหน้า อย่ากังวล
25 พฤษภาคม 2545 20:45 น.
monki
ได้เจอหน้ากันเพียงแค่ไม่กี่ครา
ถึงเวลาต้องจากกลับใจหาย
มันหวิวหวิวหวั่นไหวไม่สบาย
อาการคล้ายใจไม่อยากไปจากเธอ...
ยังสงสัยในใจตัวเองนัก
นี่คือรักหรือหลงละเมอเพ้อ
ความจริงเธอก็มีชีวิตแบบของเธอ
แต่ฟ้ายังเผลอส่งเธอมาเจอกัน....
เธอคงมองฉันเป็นเพียงแค่น้องสาว
คงไม่รู้เรื่องราวที่ฉันฝัน
คงไม่ซึ้งถึงสายตาที่มองกัน
คงไม่รู้สึกผูกพันกันมากมาย...
แต่ตั้งใจมาหาเธออีกซักที
อยากจะยิ้มแม้วันนี้วันสุดท้าย
เรื่องดีดีเก็บประทับไว้ในใจ
แค่หวังไว้ ต่อไปคงมีโอกาสได้เจอกัน...
หน้าส่วนตัว
1005
