18 มิถุนายน 2545 21:27 น.
monki
จำได้ไหมครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน
เราผูกพันกันมากกว่าคนไหน
เธอเคยดีกับฉันเกินกว่าใคร
เธอห่วงใย ดูแล ซับน้ำตา
เธอใช่ไหมที่เข้าใจจิตใจฉัน
เธอเคยปลอบใจทุกวันที่อ่อนล้า
ทุกครั้งเมื่อต้องการเธอจะมา
ช่วงเวลานั้นมีค่ามากเหลือเกิน
จากวันนั้นถึงวันนี้คงเนิ่นนาน
ค่อยเลยผ่านจนทำให้ห่างเหิน
แต่ละคนมีทางที่ต้องเดิน
เราต่างเพลินกับเพื่อนร่วมทางที่มากมาย
เคยบ้างไหมตอนที่เธอหยุดพัก
จะนึกถึงความรักที่ขาดหาย
ภาพเก่าๆ ผุดขึ้นไม่เว้นวาย
มากล้ำกรายรบกวนในหัวใจ
ไม่ได้มาทวงสัญญาครั้งก่อนเก่า
รู้ว่าเราไม่อาจเป็นดังเดิมได้
แค่เพ้อฝันในวันที่อ่อนไหว
แค่จำได้ว่าเราเคยรักกัน
16 มิถุนายน 2545 08:00 น.
monki
สายป่านเส้นสุดท้ายขาดลงแล้ว
คงไม่แคล้วเราสองต้องเอ่ยลา
ปลดปล่อยกันและกันไปเถิดหนา
รู้ดีว่ายิ่งรั้งยิ่งทรมาน
ถอยออกมามองภาพระหว่างเรา
สะท้อนเงาร้าวลึกเกินประสาน
ปล่อยไว้คงแหลกสลายไปตามกาล
ความผูกพันคงรานไม่เหลือดี
ไม่สงสัยกับความรักที่เธอให้
หากทิษฐิในใจเรายังเต็มปรี่
ความเชื่อมั่นไม่ยอมลงให้กันนี้
ทำให้รักเหลือที่จะเยียวยา
เมื่อสองสิ่งไม่อาจไปด้วยกันได้
จำต้องคลายมือที่จับกันแน่นหนา
เมื่อต่างเห็นความเชื่อมั่นและศรัทธา
อยู่เหนือกว่าความรักอยู่มากมาย
อยากรักษาความเป็นตัวของตัวเอง
ไม่หวั่นเกรงแม้รักจะหลุดหาย
ยินดีรับความเศร้าโศกที่กล้ำกราย
เป็นสุดท้ายที่เหลือไว้ให้ภูมิใจ
15 มิถุนายน 2545 08:32 น.
monki
เช้าแล้ววันใหม่
ฟ้าใสสีจาง
เมฆาขาวบาง
ทาทั่วเวหา
สายลมเอื่อย เอื่อย
พัดเรื่อยโชยมา
ลูบไล้กายา
แสนเย็นสบาย
ยินเสียงนกร้อง
ทำนองหลายหลาย
จุ๊บจิ๊บทักทาย
คล้ายเสียงดนตรี
เจ้าพุ่มดอกแก้ว
หอมแผ่วถึงนี่
ติดตรึงฤดี
เหลือที่บรรยาย
ปล่อยใจให้ชม
ทุกข์ตรมกลับหาย
อิ่มเอิบในใจ
พร้อมสู้อีกวัน
14 มิถุนายน 2545 21:47 น.
monki
จากไปไกลลับแล้ว ชีวา
ดวงดับกลับถึงครา มอดม้วย
มฤตยูคืบคลานมา กระชาก เจ้าเอย
สุดจักฉุดรั้งด้วย สยบสิ้นปราชัย
อาลัยหมองหม่นเศร้า โศกสลด
อัสสุชลไหลรินรด หลั่งล้น
ใช้กรรมชาตินี้หมด สิ้นทุกข์ แล้วนา
ขอจิตเจ้าหลุดพ้น สู่ฟ้าสรวงสวรรค์
10 มิถุนายน 2545 22:15 น.
monki
...กับเรื่องราวที่เธอสงสัย...
ว่าคนไหนที่อยู่ในใจฉัน
ไม่อยากเดาไป ก็เลยมาถามกัน
เธอหรือเปล่าคือคนนั้น คนที่อยู่ในฝันทุกคืน
...งั้นช่วยตอบคำถามของฉันบ้าง...
ยามที่เราไกลห่าง เคยไหม อ้างว้าง ขมขื่น
ในคืนร้างไร้ จะมีบ้างไหมแม้สักคืน
ที่ความคิดถึงกลั่นเป็นเสียงสะอื้น พร้อมภาพฉันที่ปรากฏขึ้นในห้วงคำนึง
...บางช่วงที่ฉันเงียบหายไป...
เคยทุรนทุรายบ้างไหม แม้เพียงสักแวบหนึ่ง
ความรู้สึกห่วงใย จับขั้วหัวใจเมื่อนึกถึง
อ่อนโยนลึกซึ้งแค่เพียงได้ยินเสียงกัน
...ความรู้สึกของฉันที่พบเจอ...
เอ่ยถามเธอ ในใจยังนึกหวั่น
หากคำตอบจากเธอ คือ ไม่ เพียงสั้นๆ
ก็จะกลั้นน้ำตาตอบไปเหมือนกัน ว่าคนนั้นคงไม่ใช่เธอ
หน้าส่วนตัว
627
