8 มิถุนายน 2545 17:32 น.
monki
คงไม่มีอะไรต้องอธิบาย
กับการห่างหายของเธอในครั้งนี้
ตัวฉันเองก็ควรจะรู้ดี
ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีความรู้สึกดีดีให้เลย
เพราะไม่เคยยอมรับในสิ่งที่เห็น
คิดว่าเธอเพียงหยอกเล่น -- ที่ทำเมินเฉย
แกล้งให้น้อยใจ พูดกระทบกระเทียบเปรียบเปรย
บางทีก็ช้ำจนเกินจะเอ่ย แต่ไม่เคยจะเกลียดเธอเลยซักครั้งเดียว
คิดว่าเธอคงไม่ตั้งใจทำให้เจ็บ
ได้แต่เก็บเอาไว้ รักและห่วงใยยังคงแน่นเหนียว
ทำยิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไร แต่ในใจนั้นห่อเหี่ยว
แอบหวังจะเป็นเหมือนใครที่เธอข้องเกี่ยว ได้ใกล้ชิดเธอเพียงนิดเดียวเท่านั้นที่ต้องการ
มาวันนี้เธอคงอยากแสดงให้ฉันรู้
ให้คิดดู ให้เข้าใจ ให้หยุดฝัน
กับคนอื่นรอบกาย เธอพร้อมจะแจกจ่ายความผูกพัน
ส่วนความทรมานทั้งหมดนั้น สำหรับฉันเพียงคนเดียว
5 มิถุนายน 2545 07:45 น.
monki
กบในกะลา...
หลงคิดว่าสิ่งที่เคยรู้มานั้นยิ่งใหญ่
และโลกที่เคยเห็นมาก็กว้างไกล
แต่มันลืมไป... ว่าถึงจะกว้างใหญ่ซักแค่ไหนก็ยังอยู่ใต้กะลา
...ตัวฉัน....
เคยคิดเหมือนกันว่าเธอคือคนที่ใจเฝ้าใฝ่หา
จึงทุ่มเท ความเชื่อมั่น รักและศรัทธา
เมื่อมีเธอ... โลกทั้งใบตรงหน้า สายตาไม่เคยมองสิ่งอื่นใด
ฉันมันบ้า...
หลงคิดว่ารักที่เธอให้มานั้นยิ่งใหญ่
ยกให้เธอเป็นคนพิเศษเหนือใคร-ใคร
แล้วสุดท้ายต้องมานั่งเสียใจ.. ฉันเองก็ไม่ต่างอะไรกับกบในกะลา
4 มิถุนายน 2545 22:06 น.
monki
ลืมตาตื่นขึ้นมาวันนี้
ฉันเห็นเธอคนดีกำลังยิ้มให้
ท่ามกลางคนยืนมุงดูกันอยู่มากมาย
ฉันก็รู้ในทันใด ว่าคนนี้ไงที่ฉันรอคอย...
เมื่อเธอเอื้อมมือมาสัมผัส
ความรู้สึกผูกพันร้อยรัดหัวใจดวงน้อย-น้อย
มันอบอุ่นเกินกว่าจะกล่าวถ้อย
ซาบซึ้งเกินจะเรียงร้อยด้วยภาษาที่ฉันมี...
ราวกับว่าโลกนี้เกิดปาฏิหาริย์
ที่เธอนั้นตรงเข้ามาโอบอุ้มอย่างเร็วรี่
ฉันแลบลิ้นเลียหน้าเธอเบา-เบาไปหนึ่งที
จากวันนี้... ทั้งชีวีขอฝากไว้ในมือเธอ...
1 มิถุนายน 2545 14:19 น.
monki
จรดปลายพู่กันลงบนกระดาษ
บรรจงวาดทุกเส้นสายระบายสี
สร้างเธอจากความทรงจำที่ยังมี
ไว้ตรงนี้--โลกที่มีเพียงแต่เรา...
จุ่มถาดสี มือลากไปตามใจสั่ง
ไม่กี่ครั้งก็พลันหายคลายจากเหงา
ความรู้สึกอ่อนโยนที่บางเบา
เริ่มแผ่เข้ามาห่อหุ้มในหัวใจ...
มีความสุขทุกครั้งที่ได้เขียน
ที่ได้เพียรเก็บรายละเอียดทุกอย่างไว้
เพราะไม่อยากให้วันหนึ่งเธอเป็นเพียงแค่ใคร
ที่ค่อยค่อยเลือนหายไปตามกาลเวลา...
หน้าส่วนตัว
547
