10 กันยายน 2545 00:21 น.
monki
นกน้อยกางปีกถลาสู่ฟ้ากว้าง
มุ่งหน้ายังเส้นทางแห่งความฝัน
ใช้ชีวิต จิตวิญญาณเป็นเดิมพัน
ปลายรุ้งนั้น คือความฝันอันแสนไกล
เหลียวทางไหน เห็นแต่ฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ความอ้างว้างคอยเคียงข้างแต่หนไหน
เจ้าก็ยังไม่ระย่อทดท้อใจ
โผปีกไปในฟ้ากว้างอย่างอดทน
ผ่านเปลวแดดแผดร้อนให้รอนล้า
ภาพในตาก็พร่าเลือนเหมือนสับสน
ปีกอ่อนล้า ขาอ่อนแรง แสงใจหม่น
เปลวร้อนรนหลอมละลายเอ่อนัยน์ตา
ยามพายุพัดโถมโหมกระหน่ำ
ใต้ฟ้าช้ำเจ้าซุกซบหลบซอกผา
หยาดฝนหนาวราวคมลิ่มทิ่มกายา
ปีกสะท้านรานล้าจนชาชิน
แสงตะวันรางเลือนมาเยือนหล้า
เจ้าลืมตามองฟ้าฝ่าซอกหิน
ค่อยค่อยคลี่ปีกชื้นเหนือพื้นดิน
แล้วเตรียมออกโผผินบินต่อไป
ทางข้างหน้านั้นอีกยาวไกลอยู่
หากใจสู้มุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
ด้วยปีกที่แกร่งกล้าจะพาไป
ไม่ว่าไกลแค่ไหนไม่ไกลเกิน
7 กันยายน 2545 20:53 น.
monki
เราสองยืนบนถนนคนละด้าน
เฝ้ามองผ่านม่านหมอกที่ทอดหนา
สัมผัสอีกฟากฝั่งด้วยนัยน์ตา
หลายครั้งคราเราสบตากันและกัน
สิ่งที่เห็นงามงดและสดสวย
เต็มไปด้วยไออุ่นละมุนฝัน
พัดพาใจให้ล่องลอยทุกคืนวัน
ปรารถนาให้เรานั้นเดินร่วมทาง
ในความฝันสีขาวพราวไอหมอก
พริ้วระลอกกลีบดอกไม้ทุกก้าวย่าง
ดึงให้เราทะยานผ่านม่านเบาบาง
ความเลือนรางค่อยกระจ่างกลางหมอกควัน
ครั้นต่างคนต่างเข้ามาชิดใกล้
รู้ในใจว่าไม่เป็นเช่นที่ฝัน
ความรู้สึก จินตนาการ ในวารวัน
ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ฉัน อย่างที่เป็น
สายหมอกขาวจางจางคงพรางไว้
ความขัดแย้งข้างในมองไม่เห็น
ยิ่งเนิ่นนานความต่างช่างชัดเจน
ยิ่งซ่อนเร้น ยิ่งรวดร้าว ยิ่งเศร้าตรม
พันธนาการทั้งหลายที่ผูกมัด
ที่ร้อยรัดสองใจไว้เหมาะสม
ค่อยลุกไหม้ด้วยไฟแห่งอารมณ์
ที่ชื่นชม กลับขมขื่น กลืนน้ำตา
จึงต้องปล่อยรักเลือนหายในสายหมอก
กระซิบบอกลาฝันที่ตรงหน้า
หันหลังกลับทางเดิมที่จากมา
ด้วยดวงใจที่เจ็บล้าถึงสองดวง
6 กันยายน 2545 07:44 น.
monki
ฉัน...ไม่ได้ต้องการอะไร
แค่ผ่านมาแล้วจะผ่านไปก็เท่านั้น
หากเห็นรอยอาลัยในแววตา...เธอก็อย่าสนใจมัน
แค่อารมณ์ที่ไหวหวั่น...ไม่นานจะจางไป
เธอ...ไม่ต้องหันมามอง
หากกลัวจะเห็นท่าทีที่ฟ้อง...ว่าอ่อนไหว
คำพูด คำจา ไม่มีจะทักทายมาก็ไม่เป็นไร
ไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่...แค่คนรู้จักกันธรรมดา
เรา...ไม่มีอะไรต่อกัน
ที่แวะผ่านมานั้น...เพียงเพราะใจมันถามหา
ไม่ได้รักเธอ...ไม่ได้พร่ำเพ้อถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
แค่ภาพเห็นเธออยู่ดีที่ตรงหน้า...ก็จะทำเหมือนทุกครา...ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
3 กันยายน 2545 20:56 น.
monki
ธนรัฐ สวัสดิชัย
จับสองลิงแข่งขึ้น..........................มะพร้าว
ลิงไต่ไปตามราว...........................เร่งร้อง
สองลิงวิ่งสาวก้าว..........................ขันแข่ง ประชัน
ร้องกู่เสียงดังก้อง.........................แซ่ซ้อง อึงคนึง
ลิงหนึ่งนั้นนั่นไซร้.........................ไอดา โฮ่จัง
แอบเหล่มองลงมา........................จดจ้อง
ชะเง้อส่องมองหา.........................คู่แข่ง
ตำแหน่งสูสีต้อง............................เร่งแล้ว รีบปีน
ลิงสองนี้นี่ไซร้...............................ชื่อลิง มังกิ
ซุกซนไม่เคยนิ่ง............................นะเจ้า
รีบปีนป่ายตรงดิ่ง..........................วิ่งสู่ เส้นชัย
รีบเร่งกะโจนเข้า...........................ไต่คว้า ตามถึง
ดูสองลิงวิ่งโล้...............................แข่งกัน
ช่างน่ารักขบขัน...........................สนั่นให้
ลิงสองลิงวิ่งทัน............................ดังเร่ง ลิงนา
การแข่งลิงนี้ได้............................จบแล้ว เสมอกัน เจี๊ยกกก๚ ๛
--------------------------------------------------------------------------------------
มังกิ
การแข่งขันจบสิ้น...........................แล้วนา เฮ้อเฮ้อ
เกือบจะสิ้นชีวา..............................มอดม้วย
มังกินั่งดมยา..................................หน้ามืด
ใครก็ได้ช่วยด้วย............................แย่แล้วแน่เรา
เค้าเขียนให้แข่งก็ต้องแข่งซี่
เห็นเงาต้นมะพร้าว.......................เลือนราง
แก้มป่องยืนข้างข้าง......................แลบลิ้น
พี่เก๋คิกคักพลาง...........................ทำท่า ส่ายหัว
ก่อนภาพเลือนหายสิ้น..................สติทิ้งดิ่งลง
แก้มป่องกับพี่เก๋เอ๋ย มังกิลาก่อน
ไอซ์คุกเข่าร่ำไห้.............................น้องรัก ฮือฮือ
ตัวพี่มิอาจจัก.................................อยู่ได้
ขาดน้องพี่คงชัก............................กระตุก
เหาพี่ใครหาให้..............................แต่นี้ไม่มี
โฮะๆ เค้ามะตายง่ายๆ ร๊อก
ทันใดมีมะพร้าว.............................หล่นตุ้บ กลางหัว
มังกิที่นอนฟุบ.................................ตื่นขึ้น
เดินไปเป่ายิ้งฉุบ.............................กับพี่ ไอซ์นา
ยิ้มร่าหายคืนฟื้น............................คึกครึ้นดังเดิม
โอย เค้ามะถนัดแต่งโคลงเคลงเลยอ่ะ พี่เก๋จังค๊า เค้าจาเป็นลม
คำเตือน
ขอเพิ่มซักหน่อยน้า........................ทุกคน
นี่(เป็น)เรื่องเฉพาะตน...................เท่านั้น
อย่าเที่ยวเล่นซุกซน.......................เลียนแบบ นะเออ
ชีวิตอาจถึงขั้น................................ดับดิ้นสิ้นลม
ระวังน๊า ลูกมะพร้าวไม่เข้าใครออกใคร หล่นมาเมื่อไหร่ ก็หัวใครหัวมัน เน้อ....
2 กันยายน 2545 20:25 น.
monki
ธนรัฐ สวัสดิชัย
เดินตามรอยไอซ์ทิ้ง............รอยทาง รอยเท้า
เดินป่าตามหาค่าง...............นะน้อง
เดินตามไอซ์ห่างห่าง...........แอบซุ่ม นะเออ
เห็นเธอส่งเสียงร้อง............โธ่น้อง เรียกลิง เจี๊ยกเจ๊ยก
ยินเสียงน้องแว่วร้อง............ไม่ไกล
แอบซุ่มกำบังไพร...............ป่ากว้าง
เจอไอซ์นั่งนั่นไง.................แอบส่อง กล้องดู
โอ้ว..พี่นี้ตาค้าง...................ย่องเยื้อง ตามดู
นั่นน้องล้วงหยิบกล้วย.........ขึ้นมา ทะม่าย
ให้พี่สงสัยนา......................ไอซ์น้อง
แอบดูต่อดีก่า.....................พี่ซุ่ม แอบดู
อ๊ะ! ส่งเสียงเรียงร้อง...........ดั่งคล้าย เรียกลิง เจี๊ยกคร๊อก
เอ...สงสัยจังจ้า....................เจ้าเรียก หาลิง?
แอบซุ่มร้องเจี๊ยกเจี๊ยก.........นั่งเฝ้า
ดูเจ้าไอซ์จังเพรียก..............ลิงชื่อ มังกิ
เอ๊ะนั่นมาแล้วเจ้า................กินกล้วย กะลิง ลัลลา
เห็นลิงหิ้วมะพร้าว...............เอาให้ หุหุ
แล้วลิงก็เอาใจ...................นะเจ้า
คอยหาเห่าให้ไอ-................ดาโฮ่...อิอิ
ลิงมังกิคอยเฝ้า..................เกาให้ ไอซ์จัง กิกิ
แอบไปฝึกแน่แท้................วิชา อิอิ
ฝึกกับลิงในป่า...................พี่รู้
พี่แอบซุ่มดูนา....................เห็นอยู่ นะน้อง
แอบซ่อนในกระทู้...............ม่ายรู้ ม่ายชี้.... ลัลลา
---------------------------------------------------------------------------
มังกิ
เปิดพุงนอนหม่ำกล้วย..................สุขขี จริงนา
แก้มป่องกับมองกี้..........................อิ่มท้อง
ทันใดแว่วเสียงนี้............................กรอบแกรบ ดังมา
ใครหว่ามังกิร้อง.............................กู่ก้องทั่วไพร
มังกิ ลิงโหด
มีใครแอบล่วงล้ำ...........................ดินแดน ข้าเฮย
หลบอยู่ในเขตแคว้น......................แห่งนี้
ส่งเสียงออกมาแทน......................มะรุ มะชิ
ลิงกระดิกหางร้องยี้.......................ไม่รู้ตัวอะไร
ตัวอะไรมาแอบร้องมะรุมะชิ
พี่ไอซ์พลันนึกได้.............................ว่าใคร
ธนรัฐสวัสดิชัย................................นั่นแล้
แม้เห็นอยู่ไกลไกล..........................เป็นโยชน์ จำได้
ใช่พี่เก๋แน่แท้....................................ส่องกล้องดูเรา
แก้มป่องนอกจากจะกินเก่งแล้วยังตาไวอีกด้วย
หยุดหาเหาก่อนจ้า........................มังกิ
ปีนป่ายตามมาซิ............................พี่ร้อง
มารู้จักคนนี้....................................จารย์ปู่ ใจดี
ครูพี่เองนะน้อง...............................อย่าร้องโวยวาย
จารย์ปู่ๆๆๆๆ
มังกิร้ายรีบไหว้..............................หัวทิ่ม ลงคู
ยื่นมะพร้าวให้ชิม..........................หร่อยน้า
พร้อมกับรีบฉีกยิ้ม.........................บานแฉ่ง กลบเกลื่อน
แอบซ่อนไม้สามหน้า......................เกือบแล้วละซี
ฮ่าฮ่า พี่เก๋จัง เกือบไปแล้น
ป่านี้แสนแฮปปี้.............................จริงเอย
มีเพื่อนพ้องเต็มเลย......................หลั่นล้า
ชวนน้องพี่ทรามเชย......................มามะ เข้ามา
มาร่วมวงตรงหน้า.........................แบ่งกล้วยกินกัน
มาเปิดป่าปาร์ตี้กัน เต๊อะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทั้งหลาย
หน้าส่วนตัว
1828
