30 ธันวาคม 2545 21:54 น.
monki
วันนี้วันดีวันเกิดไอซ์
มาขอให้แก้มป่องนั้นสุขขี
เงินทองของกินมากมี
เจอแต่สิ่งดีดีทุกทุกวัน
ถึงวันนี้เห็นโลกมาแสนนาน
สีสิบปีผ่านไปไวเหมือนฝัน
ก็ขอให้เจอเจ้าชายเข้าซักวัน
ไม่ต้องอยู่บนคานตลอดไป
15 ตุลาคม 2545 00:17 น.
monki
เอวองค์นงพิศเพี้ยง...............นางสวรรค์
คิ้วเนตรเกศผิวพรรณ...........อะเคื้อ
เบญญาภาเปี่ยมด้วยจรร-....ยาเลิศ นาแม่
ต้องจิตคิดโอบเอื้อ..................แนบเนื้อเยาวมาลย์
เอวองค์ราวอัปสร...............เจ้างามงอนเหนือแหล่งหล้า
ยามย่างเยื้องยาตรา..........กิริยาช่างน่ามอง
ยิ่งพิศยิ่งต้องตา..................เบญญาภาไม่มีสอง
หวังเจ้าคู่เคียงครอง...........ได้นุชน้องมาแนบกาย
ยามเจ้าแย้มโอษฐ์เอื้อน............วาจา
หวานสดับจับอุรา......................เพราะพริ้ง
ดั่งคีตแห่งฟากฟ้า.....................เสนาะโสต
กล่อมสะกดให้หยุดหนิ้ง...........ทั่วแคว้นแดนสรวง
ยามเจ้าเอื้อนเอ่ยคำ................ช่างหวานล้ำดั่งทำนอง
บรรเลงเพลงขับร้อง................กังวาลก้องห้องเวหา
เสียงเพราะเสนาะจิต.............นิรมิตแห่งฟากฟ้า
จากสรวงสวรรยา...................ฤาจะหาใครเทียบเทียม
23 กันยายน 2545 01:22 น.
monki
อยากมีเพื่อนสักคนในคืนหนาว
มาผลัดกันเล่าเรื่องราวความเจ็บช้ำ
ปล่อยความเศร้าให้รินไหลกับกลิ่นไอความทรงจำ
ใช้น้ำตาแทนถ้อยคำ.. ปลอบความช้ำให้บรรเทา
มานั่งร้องไห้ด้วยกันตรงนี้
เป็นของขวัญที่มี ให้กับเสียงดนตรีในคืนเหงา
ใต้ผืนฟ้าบรรเลง เพลงฝนหล่นเบาเบา
รวมกับท่วงทำนองของความเศร้า จากเรา... จากหัวใจ
มาร่วมฟังบทเพลงจากสายฝน
ถ่ายทอดสิ่งที่มีในใจคน...สองคนให้หลั่งไหล
ไม่ต้องมีภาษาหรือคำพูดจาใดใด
เพียงกุมมือกันไว้... แล้วปล่อยให้ความอ่อนไหวเข้าใจกัน
17 กันยายน 2545 20:52 น.
monki
ฉันทรุดกายใต้ต้นไม้
ปล่อยความเหนื่อยล้าถูกขับไล่..จากขาทั้งสี่ข้าง
จ้องมองไปข้างหน้า..ผ่านสองตาฝ้าฟาง
ฉันเห็นความอ้างว้าง..บนถนนหนทางวุ่นวาย
วันหนึ่งเธอจากไปในถนนสายนี้
คือภาพความทรงจำที่มี..ภาพสุดท้าย
สัมผัสหน้าผากจากมืออุ่น..ยังละมุนไม่เสื่อมคลาย
ก่อนเธอโบกมือบ๊ายบาย..แล้วเลือนหาย..ไม่กลับมา
เนิ่นนานเท่าไร...ไม่อาจรู้
กี่ครั้งที่ตะวันเคียงคู่..แล้วลาฟ้า
กี่ก้าวย่างที่ห่างจาก~บ้าน~ของเรามา
กี่ครั้งที่รีบวิ่งตามใครข้างหน้า...เพราะนึกว่าเป็นเธอ
หมาเก่า..หมาแก่ตัวนี้
ยังจงรักภักดี...กับเธอเสมอ
ลมหายใจที่ยังพอมี...จะใช้ทั้งหมดนี้ตามหาเธอ
เฝ้าคอยเวลาได้พบเจอ..กลับไปเป็นฉันและเธอเหมือนวันเก่า
รัตติกาลคืบคลานมา
ฉันฝืนพยุงตัวเดินต่อไปข้างหน้า...ฝ่าความหนาว
แสงจันทร์นวลผ่อง..สะท้อนร่องน้ำเป็นเงา
แว่วเพลงที่เธอเคยคลอเบาเบา..ยิ่งเหงาจับใจ
โอละหนอ โอละเห่
คืนนี้หมาว้าเหว่...จะร่อนเร่ไปถึงไหน
เดินมาเหนื่อยนัก...จะพักใต้ชายคาบ้านใคร
น้ำท่าใครจะหาให้..ข้าวปลาใครจะดูแล
ฉันยังคงเดินซัดเซไปตามถนน
ผ่านความสับสน...กับสายตาของผู้คนที่มองอย่างไม่แยแส
ความหวังเล็กเล็กในใจของหมาแก่
ก็มีเพียงแค่..ได้พบเธอก่อนถึงปลายทาง
15 กันยายน 2545 17:47 น.
monki
เช้านี้.. ฉันลืมตาขึ้นมา
พร้อมรอยยิ้มระบายบนใบหน้า และหัวใจที่สดใส
แดดอ่อน อ่อนยามเช้าลอดม่านเข้ามาทักทาย
วูบหนึ่งของสายลมปะทะกาย...ฉันสัมผัสกลิ่นอายที่คุ้นชิน
ที่รัก เป็นเธอใช่ไหม
ที่ฝากข่าวมาให้ จากดินแดนแสนไกลในหุบหิน
พร้อมแสงตะวันทาบขอบฟ้า มากับนกตัวแรกที่ออกบิน
ให้ฉันรับรู้... การเคลื่อนไหวเหนือพื้นดิน... ของเธอ
ฉันแนบหน้ากับหน้าต่าง
อยากใกล้ชิดกับไอเบาบางที่รอมาเสมอ
นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เราไม่ได้พบเจอ
รู้ไหม ฉันจดจ่อรอเธอ ทุกวันเวลา
ข้างนอก ต้นไม้กำลังคุยกัน
ถึงเรื่องราวที่ผ่านผัน และคืนวันแห่งการปลดปล่อยความเหนื่อยล้า
นกน้อยส่งเสียงใส เตรียมต้อนรับเพื่อนใหม่ที่จะผ่านมา
ต้นหญ้ารอเวลา จะผลิดอกเริงร่า ท้าสายลม
ข้างใน หัวใจฉันกำลังกระโดดโลดเต้น
กับทุกสิ่งที่เห็น ด้วยแววตาสุขสม
ที่รักจ๋า ข่าวเธอกำลังจะมา -- จากฟากฟ้าและสายลม
ฉันรับรู้และคอยชื่นชมด้วยความยินดีปรีดา
ฤดูชีวิตของฉันกำลังจะเริ่มต้น
ภาพสีมัวหม่นจะถูกปลดลงจากท้องฟ้า
โลกทั้งโลก จะปกคลุมด้วยไอเย็นเมื่อเธอก้าวมา
และฉันคงจะมีความสุขที่สุดในหล้า... ในวันเธอมาเยือน
หน้าส่วนตัว
2052
