7 มีนาคม 2548 11:53 น.
Mon-De-Nak
กาลเวลา..ที่ต้องรออะไรให้หมดไปอย่างช้าช้า
ความรักที่ค่อยแต่งเติมและเป่งบาน
และรอให้มันค่อยๆ..เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของความรัก..
แสงตะวันที่กำลังค่อยๆลาลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ
มันช่างเป็นภายที่สวยงามเหลือเกิน
ในสายตาของสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษคนนึง
เอรินยืนมองดูพระอาทิตย์ตกยามเย็น
อยู่บนชายหาดที่มีคลื่นซาดขึ้นมากระทบกับทรายอยู่
เพียงคนเดียว
ระหว่างนั้นจู่ๆก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนนึงเดินเข้ามาหา
พระอาทิตย์สวยดีนะครับชายคนนั้นพูด
ผมชื่อ เจม เป็นคนแถวนี้ครับ
เอรินยิ้มให้เขาอย่างเป็นกันเอง
เหมือนเป็นโชคชะตาที่ขีดไว้
ให้ทั้งคู่มาพบกัน
เอรินรู้สึกชอบนายคนนี้มาก
ทั้งคู่ค่อยๆสนิทกันจนเป็นเพื่อนและกลายเป็นแฟนกันในที่สุด
วันหนึ่งเอรินไปหาแจมที่บ้าน
แต่........
เมื่อไปถึงเขากับพบว่า เจม อยู่โรงบาลป่วยเป็น
*-*เมล็งระยะสุดท้าย*-*
ตลอดเวลาเกือบสามปีที่ เจม ไม่เตยบอกเรื่องนี้กับเอริน
เอรินร้องไห้....
เจม..หยิบนาฬิกาทรายขึ้นมาให้กับเอริน
เรารักนายมากนะเราอยากเป็นคนที่นายอยู่ด้วยเป็นคนสุดท้าย
เอรินคุณรู้ไหมว่าความรักของเราเหมือนอะไร
อะไรคะ
เหมือนนาฬิกาทราย..
เมื่อคนเรามีความรักมัน
ก็คล้ายๆกับนาฬิกาทรายที่คอยเดิมความสุขไปทีละนิดๆ
แจมพูดพร้อมกับลมหายใจวูบสุดท้ายจะหมดจากไป
เอรินร้องไห้และพูดกับเขาทั้งๆที่เขาไปรู้สึกตัวว่า
นายเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเรา
******************************************
เวลาเป็นเครื่องพิสูจ
จิตใจของมนุษย์
7 มีนาคม 2548 10:35 น.
Mon-De-Nak
Chapter 21 : ได้เป็นพิธีกรรายการโทรทัศน์เลยครับ
3/2/05
วันนี้ที่โรงเรียนมีเปิดรับสมัครพิธีกรรายการโทรทัศน์แห่งหนึ่ง..แน่นอนคนอย่างผมจะพลาดการสมัครได้ไงอะครับ..ตอนนั้นมีคนสมัครเยอะมากครับ..แต่หลังจากที่Casting เสร็จผมก็ได้เป็นคนที่จะไปถ่ายทำรายการวันเสาร์ที่จะถึงนี้เอง...
Chapter 22 : พี่ ม.3เข้าค่าย..โดนประตูหนีบเจ็บมือสุดๆ
11/2/05
วันเป็นวันที่พี่ม.3เข้าค่ายกันแหม..โอกาศดีจังเลยขึ้นไปดูแฟ้มงานของพี่โต้งดีกว่า..พอปาล์มขึ้นไปถึงที่ห้อง3/1นะครับ..ปาล์มโดนประตูหนีบครับจะเปิดประตูแล้วมันเด้งมาทับนิ้ง(เป็นลางก่อนหาแฟ้ม)และวันนั้นผมก็หาแฟ้มไม่เจอจริงๆครับ..
Chapter 23 : ไปทำรายการแล้วครับ
12/2/05
วันนี้ได้ไปเที่ยวด้วยครับไปทำรายการที่Cast ผ่านไว้ วันนี้สนุกมากเลยครับ(มีพี่ม. 5 คนนึงหน้าตาดีครับเห็นแล้วปิ๊งเลยครับแต่ช่างเถอะไม่ต้องสนอะไรมากครับ)พอกลับมาถึงโรงเรียน พี่ ม.3 ก็เลิกกองพอดี ผมว่าจะเดินไปหอพักซะหน่อยครับระหว่างทางต้องเดินทางผ่านสระว่ายน้ำพวกพี่เขาก็ต้องมาอาบน้ำกัน ผมเห็นพี่โต้งอาบน้ำด้วยครับ(ใส่กางเกงในตัวเดียวอ่ะ)ตอนนั้นอึ้งไป 2วิ หอ เหอ ไม่ต้องไปกันแล้ว ผมรีบเดินไปขึ้นรถกลับบ้านทันที..
Chapter 24 : เจอรูปจนปวดใจ
19/2/05
วันนี้มีถ่ายรายการอีกครั้ง..พอไปถึงร.ร.ไม่มีใครไปเพราะว่าวันนี้มีงานที่ร.ร...ไหนๆผมก็มาแล้วขึ้นไปหาแฟ้มพี่โต้งอีกครั้ง..(ไชโยครามนี้เจอจริงครับ) สงสัยคราวที่แล้วที่หาไม่เจออาจเพราะว่าเจ็บนิ้วมั้งครับ...แต่เรื่องที่ทำให้ปวดใจสุดๆคือมีรูปพี่โต้งกับพี่เชนถ่ายคู่กันท่าท่าสนิทสนมกันมาก..แต่เห็นรูปไม่ค่อยเท่าไรพออ่านข้อความที่เขียนว่า (สิ่งที่ผมชอบ)ไหมครับว่าพี่โต้งเขียนว่าอะไร พี่เค้าเขียนว่า เพื่อนที่ผมรัก(เชน)ผมอ่านข้องความนี้ซักสิบรอบปวดใจสุดๆแค้นก็แค้นนิ้วก็เจ็บ..
Last Chapter : จบกันที ม.1
วันนี้สอบวันสุดท้ายครับไม่ต้องมีเรื่องอะไรที่สบายไปกว่านี้แล้วจบกันทีโต้ง(นี่คือความคิดผม)เพราะปีหน้าโต้งขึ้นม.4ยังไงๆ โต้งก็อาจมีแฟนเป็นผ็หญิงอยู่แล้วเพราะร.ร.ของผมม.4 เปิดให้ผู้หญิงเรียน..จบสักที......งานนี้Sadly Ending เลยครับ
ยังๆชีวิตยังมียาวไกลคนดีๆที่ชอบเราก็มีเยอะเรียน Summer ปีนี้ต้องมีอะไรดีๆแน่ๆครับ
หน้าส่วนตัว
747
