28 พฤศจิกายน 2547 17:48 น.
Mon-De-Nak
Chapter 13 : วันกีฬาสีกับชายคนหนึ่ง
18 พ.ย.2547
วันนี้เป็นงานกีฬาสีวันแรกผมอยู่สีแดงครับ..ผมเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของสี..ผมนั่งรอพี่ที่เป็นนักกีฬาอยู่กับเพื่อน..ระหว่างนั้นผมเจอใครรู้ป่าวครับพี่วุฒิครับพี่วุฒิอยู่สีเขียวเป็นนักกีฬาด้วย(วันนี้คนที่แข่งว่ายน้ำไม่ต้องเรียนหนึ่งวันครับ)ตอนแรกที่เจอพี่วุฒิผมนึกในใจว่าJackpotแตกแน่งานนี้(ดีน่ะเนี่ยที่มาว่ายน้ำฮิ..ฮิ พอขึ้นไปบนสระ ร.ร.ได้แบ่งเก้าอี้ไว้ตามสีเรียบร้อยแล้ว สีแดงกับสีเขียวอยู่ติดกันเลยครับ ที่น่าตกใจเข้าไปใหญ่ก็คือพี่วุฒิเขายังไม่นั่งในเต้นสีเขียวตรับแถมยังมานั่งข้างผมอีกอ่ะ(สีตัวเองมีให้นั่งไม่นั่งยังมานั่งสีอื่นอีก) ต้อนนนั้นผมยังไม่ได้ถอดเสื้อครับส่วนพี่วุฒิอ่ะเหรอครับยั่งไม่ถอดเสื้อครับถอดแค่กางเกงอยู่เองครับ...นั่งอยู่สักพักนึงพี่เขาก็ยืดแขนเพื่อให้เส้นมันฟิดมันดึง..มันไม่น่าตื่นเต้นหลอกครับแต่ที่น่าหวาดเสียวก็คือทำไมจะต้องปิดมาทางขวาแล้วก็ข้างหลังผมด้วยวะ..ตกใจมากเลยครับตอนนั้น..ผมรีบเปลี่ยนที่นั่งเลยครับ..ส่วนพี่วุฒิเหมือนจะคิดว่าผมไม่นังแล้วพี่เขาก็เดินไปดูตารางการแข่งครับ..พอช่วงบ่ายผมแข่งเสร็จพี่วุฒิพี่เขามายืมแว่นผมด้วยอ่ะครับ..ตอนแรกก็บอกว่าหาแว่นไม่เจอแต่อีตอนหลังน่ะสิเอาแว่นให้พี่เขาแต่พี่เขาไม่เอาเพราะพี่เขาจะเอาแว่นสีดำ..ไม่น่ามีแว่นสีฟ้าเลยแต่ก็คุ้มอ่ะครับด้จับมือกับพี่วุฒิ
น้องมีแว่นสีดำป่าวครับ
ไม่มีพี่แว่นของผมสีฟ้า
เย็ดแม่..ใส่แว่นอันนี้เครียดแน่เลยพี่วุฒิบ่น
(พี่น่ะจะเย็ดแม่หรือจะเย็ดผมครับ..เสียวจะตายอยู่แล้ว)ผมนึกในใจ..แต่ก็ช่างเหอะเอาเป็นว่าวันนีมีความสุขที่สุดเลยครับ...
Chapter 14 : ผมเนี่ยไม่เข้าใจในตัวพี่โต้งเลย......
22 พ.ย. 2547
วันนี้ตอนพักเทียงผมนั่งอยู่บนม้านั่งต้ายอาคาร ผมเจอโต้งอยู่กับเชน(ทำไมต้องมาให้เห็นด้วยวะ)โต้งเดินเข้ามาทางผม..แน่นอนผมไม่สนหรอกโต้งถามมาว่า มองอะไร..มองอะไร ผมไม่ได้ตอบอะไรไปหลอกครับแต่ไอ้เพื่อนผมละซิครับส่วนไปเต็มๆเลย มองปาล์มเหี้ยอะไรละ
พอตอนเย็นผมเดินลงมาจากชั้น 4 เจอพี่โต้งที่ชั้น 3 ผมรีบเดินหนีเลยอ่ะครับ..แต่โต้งน่ะสิมาจับไหล่ผมเฮ้ยผมร้องเสียงเกือบดัง โทษที่ไม่ได้ตั้งใจโต้งตอบขณะที่ลงมากับ ติน ไอ้เนี่ยเพื่อนผม เกือบเป็นญาติกับผมเพราะนามสกุลมันเป็นนามสกุลเก่าของแม่ผม โต้งถามตินว่าปาล์มชอบใครอยู่รึป่าว ตินตอบว่าปาล์มมีพี่โต้งคนเดียว(ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตินพูดจริงรึป่าวน่ะครับ แต่ดูจากอากรแล้วน่าจะจริง)
23 พ.ย. 2547
วันนี้ตอนเย็นพี่โต้งเป็นลูกเสือจราจรแน่นอนอยู่แล้วครับยืนโบกรถอยู่ตรงทางม้าลาย..แต่ทำไมตอนผมเดินมาต้องเดินมาทางผมด้วยน้า...ผมเนี่ยไม่เข้าใจในตัวพี่โต้งเลย......
Last Chapter : เรื่องราวของเราจะต้องจบลงอย่างนี้หรอ..พี่โต้ง
23พ.ย.2547
วันนี้เป็นอีก 1วันที่ทรมานที่สุดของผม..ผมเจอโต้งที่ร.ร.น้องสาวของผมพี่เขาบอกว่าอย่าตามมาได้ไหม เครียดอยู่นะ..ผมไม่รู้จะทำยังไงได้แต่กลับบ้านไปร้องไห้ทั้งคืนเลยครับ ต่อไปนี้เราจะไม่ยุ่งอะไรกับโต้งอีก...เพราะผมทำได้ทุกอย่างถ้าคนที่ผมรักต้องการ
สักวันนึงพี่โต้งก้คงได้รู้ว่าคนที่รักเขามากก็อาจจะเป็นรุ่นน้องธรรมๆคนนึง
14 พฤศจิกายน 2547 13:47 น.
Mon-De-Nak
Chapter : 9 ใจสลายวันเปิดเทมอ
26 ต.ค. 2547
วันนี้เป็นวันเปิดเทมอวันแรกของผม..ผมไม่ได้เจอโต้งเลยตั้งแต่เช้า...ผมไปเจอเขาตอนเย็น..ซึ่งเขาไม่รู้หรอกว่าผมลงทุนเดินรอบสนามฟุตบอลขนาดไหนเพื่อไปหาเขา..แต่พอเขาเห็นหน้าผมเขาไม่สนใจผมเลย..
ปิดเทมอไปเที่ยวไหนมาป่ะผมถามเขา
ไปเที่ยวกับแฟนมาเขาตอบ
โอ๊ย..เจ็บเข้าไปที่ใจเต็มๆเลยเขาบอกแค่ไปเที่ยวก็เจ็บพอแล้วที่หนักที่สุดก็คือยังเอารูปมาเยอะเย้ยกันอีกหรอ
ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกเลยรีบเดินออกมาแล้วผมก็จะไม่ยุ่งอะไรกับเขาอีกเลย(มีเชนคนเดียวก็เกินพอและยังมีแฟนผู้หญิงโผล่มาอีก.........)
Chapter : 10 สัปดาห์แห่งการทำใจ
ตลอดเวลาเกือบอาทิตย์ผมไม่ได้ไปหาโต้งเลย(คงไม่แบกหน้าเข้าไปหาหรอก)ผมได้แต่ทำใจรอให้สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตผมบ้างและแล้วสิ่งที่ไม่ได้คาดหวังก็เกิดขึ้น...
8 พ.ย. 2547
มีเด็กลูกครึ่งญี่ปุ่นย้ายเข้ามาเรียนใหม่คนนึง หน้าตา พอดูได้แต่ผมคิดดูแล้วมันไม่เหมาะสมกัน....
Chapter : 11 พยายามเลิกชีวิตการเป็นเกย์
10 พ.ย.2547
หลังจากที่เจอเด้กญี่ปุ่นคนนั้นผมก็คิดว่ามันยังไม่ใช่คนที่คนบนฟ้าส่งมาให้จริงๆ..แต่แล้วเมื่อถึงเวลาเรยนพิเศษภาษาอังกฤษตอนเย็น ผมย้ายห้องมาเรียนที่ห้อง ม.2/2 ระหว่างที่เรียนมีเด็กผู้หญิงอยู่ม.1 ชื่อมุกมาเรียนพิเศษด้วย เขาเป็นลูกครูน่ารักมากเลย ผมคิดว่าผมชอบมุกแน่เลยแต่ผมก็คงเลิกเป็นเกย์ไม่ได้อยู่ดี ตอนที่เรียนอยู่พบเดินไปหลังห้อง ม.2/2 พอดีไปเห็นโต๊ะ ที่เจ้าของชื่อวุฒิมั้ง ผมชอบพีเขามากพอๆ กับที่ชอบโต้งผมไม่แน่ใจว่าพีวุฒิเป็นเกย์รึป่าว แต่พอได้เห็น 12 Plush แป้ง Johnson ผมคิดในใจว่าต้องมีหวังแน่นอน..ผมไม่รู้จักพี่วุฒิหรอกแต่ที่รู้ชื่อเพราะพี่เขาเป็นนักบาส ร.ร. เหมือนกับเชน
Last Chapter : 2 ความรู้หลังเข้าค่ายลูกเสือ
12-13 พ.ย. 2547 วันนี้ผมไปเข้าค่ายลูกเสือมา
ในวันที่ 13 หลังจากเลิกค่ายก็ประมาณเที่ยงครึ่งผมเดินผ่านสนามบาสเจอโต้งเล่นบาสอยู่กับพี่นิจ เชน แล้วก็เพื่อนๆอีกหลายคน(เหนื่อยจากเข้าค่ายแล้วยังมาเจอตาโต้งอยู่กับผู้หญิงอีกหรอ) ผมไม่ได้กลับบ้านตอนเที่ยงครึ่งหรอกครับ..แต่กว่าจะกลับก็ บ่ายครึ่งแล้วครับ..โชคดีสุดๆเลยอ่ะเจอพี่วุฒิด้วยครับ
น้องเพิ่งเลิกค่ายมาหรอครับเขาถาม
ระยะเวลา 20 นาทีผมมีความสุขมากๆเลยอ่ะครับ(ดีนะที่กลับบ้านช้า ส่วนโต้งน่ะหรอลืมๆไปเถอะถึงพี่วุฒิจะเด็กกว่าโต้งน่ารักสู้ไม่ได้ดูๆไปก็น่ารักดีแหละ)
**เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปค่อยติดตามกันน่ะครับ..ไม่แน่อาจจะมีภาค 3ต่อน่ะครับ**
6 พฤศจิกายน 2547 19:29 น.
Mon-De-Nak
Chapter 1: การ์ดวันเกิด
วันนี้วันเกิด ต้าอายุครบ 22 ... รู้ว่าโตขึ้นอีกปี เมื่อโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ทำอะไรในสิ่งที่ดีๆยิ่งขึ้น ขอให้มีความสุขมากๆน่ะครับ
ต้านั่งมองการ์ดใบสวยที่ได้รับในวันนี้อย่างมีความสุข
ลายมือที่เขียนด้วยปากกาเขียนชัดเจนว่า อาร์ท...
แม่เวลาจะผ่านไปกี่ปี อาร์ท ยังเสมอต้นเสมอปลายกับต้าไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
ทุกวันเกิดหรือวันดีๆอาร์ทจะส่งการ์ดมาให้ต้าเสมอ
อาร์ทไม่เคยบอกรักแต่สิ่งที่เขามอบให้ต้าคือความเป็นเพื่อนและความปรารถนาดีที่มีให้
ต้ารู้จักกับอาร์ทที่วันกีฬาสีของโรงเรียน
พี่คนนั้นหน้าตาดีจังเลย ต้าชี้ให้เพื่อนดูอาร์ทที่กำลังขึ้นกล่าวรายงานกลางสนามกีฬาของโรงเรียน
ไม่มีใครสนใจสิ่งที่ต้าพูด
แต่แล้วในตอนพักที่ต้ามาทานข้าวที่โรงอาหาร ต้าก็เจอหนุ่มหน้าใสคนนั้นอีก
พี่เก่งจังเลยค่ะ ต้าพูดอย่างจริงใจ
เขายิ้มเขินๆ มองเสื้อกีฬาที่ต้าใส่อยู่
น้องอยู่สีแดงเหรอครับ
ค่ะพีอยู่สีอะไรค่ะเธอถามเพราะเขาไม่ได้ใส่เสื้อกีสีอยู่
สีฟ้าครับ
ต้าว่าว่าสีฟ้าของพี่วันนี้ชนะแน่เลย
ขณะนั้นเองเพื่อนของต้าก็เข้ามาหาต้าแล้วบอกกับอาร์ทว่าจะจีบยายต้าเหรอค่ะมันมีแฟนแล้วนะ
Chapter 2 :มิตรภาพอันยาวนาน
ต้าคบกับต้นที่เป็นรุนพีที่มาจีบตั้งแต่ต้าอยู่ ม.3 ที่โรงเรียนเก่า แม้ว่าตอนนี้จะอยูปี 1แล้วก็ตามแต่ทว่าโชคชะตาต้องพรากทั้งคู่ตอนต้าอยู่ม.4 เพราะพี่ต้นต้องไปเรียต่อที่ต่างประเทศ..ต้าไม่เคยได้พบพี่ต้นอีกเลยเป็นเวลา 4ปี แต่ต้นก็ยังส่งจนหมายมาหาต้าบ่อยๆ
ต้าเล่าเรื่องนี้ให้อาร์ทฟังหลังจากที่คบกันได้นานถึงสองเดือน..
Chapter 3: พี่ชายที่บินกลับมา
วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบ 20 ปีของต้าอาร์ทมาฉลองวันเกิดที่บ้านของต้าแต่....สิ่งที่เขาไม่ได้ขาดคิดก็คือพี่ต้นแฟนเก่าของต้ามาร่วมฉลองวันเกิดกับต้า..อาร์ทโกรธมากจึงมีเรื่องชกต่อยกันกับพี่ต้น..จึงทำให้ทั้งคู่บาจเจ็บสาหัดแต่ต้าก็ไปคอยดูแลแต่พี่ต้นจึงทำให้อาร์ทยิ่งหึงเข้าไปใหญ่..
Chapter :4 สัญญาลูกผู้ชาย
3 วันผ่านไปพี่ต้นเดินเข้ามาหาอาร์ทแล้วมาบอกกับอาร์ทว่า พี่คิดกํบต้าก็แต่น้องสาวคนนึงแล้วพี่ก็ขะบินกลับเมก้าแล้วด้วยภายในสองวัน ต้าเขาเคยเล่าเรื่องของนายให้พี่ฟังหมดแล้ว จริงๆแล้วต้าเขารักนายมากเหมือนกันสัญญากับพี่ได้ไหม.. อาร์ทรับคำกับี่ต้นแล้วอีกไม่กี่วันพี่ต้นก็กลับไปเรียนต่อที่เมื่องนอก
Last Chapter : น้ำตาของสาวน้อย
หลังจากที่พี่ต้นกลับไปไม่กี่วันอาร์ทจะต้องย้ายบ้านตามพ่อไปอยู่ที่ชลบุรี จึงทำให้ต้าตกใจมาก ต้าถามกับอาร์ทว่าเคยรักเราบ้างไหม..อาร์ทบอกว่าเรารักต้าที่สุดไม่มีวันที่จะลดน้อยลงเลแล้วเราก็จะรักต้าตลอดไปรอหน่อยน่แค่ 2 ปีเอง ต้าร้องไห้แต่ต้าก็สัญญากับอาร์ทว่าต้าจะรออาร์ทตลอดไป
6 พฤศจิกายน 2547 09:08 น.
Mon-De-Nak
Chapter 1: วันแรกที่พบเธอ
ผมชื่อปาล์ม เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทมอภาคฤดูร้อนปี2004 วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะต้องลงกิจกรรม(ชมรม) ของโรงเรียน ผมเลือกที่จะอยู่ชมรมว่ายน้ำแน่นอนอยู่แล้วอากาศร้อนอย่างนี้ใครใครก็อยากว่ายน้ำกันทั้งนั้นแหละครับ แต่เมื่อเข้าชมรมไปผมเจอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาอยู่ ม.2ขึ้น ม.3 เขาช่างหล่อ เท่ห์ น่ารัก ขนาดเนี๊ย เกย์อย่างผมก็คงไม่สนใจไม่ได้หลอกครับแต่ว่าดูยังไงพี่เขาก็แมนอยู่ดี(โธ่เสียดายจังเลยครับ)
Chapter 2 : การประกวดร้องเพลงที่ทำให้ผมชอบเขา(มากขึ้น)
10 ส.ค. 2547
วันนี้เป็นวันอังคารซึ่งตอนนี้ผมขึ้นม.1แล้วน่ะครับ วันนี้มีการแข่งขันร้องเพลงวันแม่ด้วยน่ะครับทันใดนั้นผมก็หันไปเห็นเขา(ชายหนุ่มที่ผมเจอตอน Summer) กำลังจะขึ้นห้องดนตรีไปประกวดร้องเพลง ผมอยากไปดูเขาร้องเพลงจังเลย ด้วยสมองอันฉับไวของผมผมได้ขออาจารย์ไปประกวดร้องเพลงซะเอง ที่ห้องดนตรีผมเห็นเขาแล้วเขาช่างน่ารักมากทั้งเวลาร้อง หรือตอนยิ้มก็ตาม(ดีน่ะที่ทิ้งสอบมาแข่งเนี่ย) ต่อไปถึงคิวผมร้องเพลงแล้วครับ ซึ่งการร้องเพลงนี่เป็นเรื่องที่ผมถนัดอยู่แล้ว(ถ้าร้องเพลงไม่เก่งคงไม่บ้าตามมาดูหลอกครับ) ในการแข่งครั้งนี้ผมแข่งได้ที่ 3ของระดับ ม.
Chapter 3 : เมื่อเขาคนนั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจ
16 ส.ค. 2547
วันนี้เป็นวันเริ่มต้นของสัปดาห์ที่ดีที่สุดในชีวิตของผม ผมพูดกับตัวเองว่า"ถ้ามีที่ม.3-4 คนไหนละก็ที่เข้ามาคุยกับผมเป็นคนแรกคนคนนั้นคือคนที่คนบนฟ้าส่งมาให้ผม" ขณะที่ผมกำลังเดินไปรับน้องสาวที่อยู่อีกโรงเรียนหนึงข้างๆกับโรงเรียนของผม เหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม พี่ม.3คนนั้นเดินเข้ามาถามผมว่า "น้องเป็นเกย์รึเปล่าครับ" OH MY GOD เขาถามผมอย่างนี้ได้ยังไง ในตอนนั้นผมยังคิดอะไรไม่ออกแค่จะเดินผมก็จะเดินไม่ไหวอยู่แล้วแม้แต่แค่จะถามชื่อเขาผมยังไม่กล้าถามเลย ผมรู้อย่างเดียงก็คือผมรู้นามสกุลของเขาอย่างเดียว ซึ่งเขาเป็นพี่ไม่แท้ของเพื่อนผมนั่นเอง
Chapter 4 : ความรู้สึกแปลกๆในวันที่ฝนเริ่มซา
19 ส.ค. 2547
วันนี้ฝนตกหน่อยๆตอนหลังเลิกเรียนพิเศษ วันนี้แหละผมต้องเดินเข้าไปคุยและทำความรู้จักกับพี่คนนั้นให้ได้เลย ผมเห็นเขาอยู่ห่างออกไปประมาณ 10 เมตร ผมพยายามไม่มองไปทางเขาแต่เขากลับเดินเข้ามาหาผมเอง
"มีอะไรรึเปล่าครับ" เขาพูด
"ฮึ" ผมสายหน้า หลังจากนั้นเขาก็เดินจากไป
แต่ด้วยความที่ต้องการเขามากผมจึงรีบเดินไปหาเขา
"พี่ชื่ออะไรเหรอ" ผมถาม
"ชื่อขี้เหล่ครับ"
"จริงป่าว" ผมรีบส่วนกลับ
"พี่ชื่อโต้งครับ"
ตลอดระยะทาง 300-400 เมตรทำให้ผมรู้อะไรดีๆในตัวเขามาก ในใจของผมคิดเพียงอย่างเดียวคือเราคงเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นเอง แต่สรุปก็คือผมรักเขามากและในตอนนั้ผมมีความสุขมาก
ตอนที่ผมกลับบ้านั้นเองผมก็ได้ฟังเพลงของ Zita คือ เพลง Lovin You นั่นเองครับ
Lovin' you is easy cause you're beautiful
Makin' love with you is all i wanna do
Lovin' you is more than just a dream come true
And everything that i do is out of lovin' you
La la la la la la la... do do do do do
No one else can make me feel
The colors that you bring
Stay with me while we grow old
And we will live each day in springtime
Cause lovin' you has made my life so beautiful
And every day my life is filled with lovin' you
Lovin' you i see your soul come shinin' through
And every time that we oooooh
I'm more in love with you
La la la la la la la... do do do do do
ช่างเข้ากับบรรยากาศอย่านี้จัง
Chapter : 5 เมื่อเด็กหนุมเกือบเสียเด้กหนุ่ม
24 ส.ค.2547
"เราไม่ได้ชอบนายน่ะ" เป็นคำพูดที่ผมสะเทือนใจมากผมพยายามจะไม่ร้องไห้ได้ผมก็มีความรู้สึกเหมือนจะเสียอะไรไปสักอย่าง แต่ก็ช่างเถอะผมต้องพยายามเพื่อคนที่คนบนฟ้าส่งมาให้
Chapter : 6 เมื่อความจริงเริ่มเปิดเผย
29 ก.ย. 2547
วันนี้เป็นวันสอบวันที่สองของผม ผมเดินไปสนามกีฬาซึ่งเป็นที่ที่เขาจะไปรอแม่ข้างโรงเรียน ผมเจอแม่ของเขา ผมสวัสดีแม่ของเขาแล้งมานั่งคุยกับเขาอีกมุมหนึ่งโดยมีน้องสาวของเขาอยู่ด้วย(ช่างเป็นน้องสาวที่น่ารักมากเลย) ผมถามเขาว่าทำไมถึงเป็นเกย์
เขาบอกผมว่า "ใช่เราเป็นเกย์ เราติดผู้ชายที่ชื่อเชนมากเลย"
ตอนนั้นเขารู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับหน้าอกซะเหลือเกิน แต่ขณะนั้นเองน้องของเขาได้ของให้เขาไปส่งซื้อขนม ผมเดินตามเขาไปเพราะยังไงผมก็ต้องไปรับน้องอยู่ดี ผมสะกิดไหลเขาแล้วเขาก็หันมามองหน้าผม ผมหอบเขาไปที่นึง(ถ้าไม่มีน้องของเขาอยู่ผมอาจจะทำอะไรไปมากกว่านี้ก็ได้)เขารีบเดินกลับโดยหันมามองผมตลอด.......... แม้ว่าผมจะหอมเขาแต่ผมก็เริ่มหวั่นไหวในใจแล้วเหมือนกันกับตอนที่เขาบอกว่าชอบเชน
Chapter 7 : บทสรุปความรักของคนเป็นเกย์
1 ต.ค. 2547
วันนี้เป็นวันที่ผมต้องผิดหวังยำแย่ที่สุดในชีวิตเมื่อเห็น โต้งกับเชน ยืนโบกมือลากันกลับบ้านในวันสอบวันสุดท้าย ที่รู้สึกแค้นที่สุดทั้งคู่คือยืนอยู่กันคนละฝั่งของถนนแล้วยังมาอำลาอาลัยกันอยู่ได้เห็นแล้วยิ่งเจ็บปวดมากเลยครับ (อิจฉาเขาทั้งคู่ละซิ)
Last Chapter : ความเหงา...ในค่ำคืนที่โหดร้าย (Long night)
คืนนี้พอผมกลับถึงบ้านผมไปเจออัลบั้มเพลงของ The Corrs ผมลองฟังเพลงLong Night มันทำให้ผมรู้สึกว่าสักวันผมจะต้องนำโต้งมาเป็นแฟนผมอย่างเปิดเพยให้ได้แต่ในความเป็นจริงแล้วมันก็คงเป็นไปไม่ได้หลอกครับแต่ผมก็จะพยายามสู้ต่อไปครับ
It doesn't really matter now you're gone
You never were around that much to speak of
Didn't think that I could live without you, baby
It couldn't be that hard to live alone
But I'm all, all alone again
Thinking you will never say
that you'll be home again
And it's gonna be a long night
And it's gonna be cold without your arms
And I'm gonna get stage fright caught
in the headlights
It's gonna be a long night
And I know I'm gonna lose this fight
Once upon a time we fell in love
And I thought that I would be the only one
But now I'm on, on my own again
Thinking you will never show
you won't be home again
And it's gonna be a long night
And it's gonna be cold without your arms
And I'm gonna get stage fright caught
in the headlights
It's gonna be a long night
And I know I'm gonna lose this fight
Lost in your arms baby,
Lost in your arms
But now I'm all on my own again
Thinking you will never show
you won't be home again
And it's gonna be a long night
And it's gonna be cold without your arms
And I'm gonna get stage fright caught
in the headlights
It's gonna be a long night
And I know I'm gonna lose this fight
I'm gonna get stage fright caught in the headlights
It's gonna be a long night
And I know I'm gonna lose this fight
I'm lost in your arms baby
Lost in your arms
ขอขอบคุณทุกท่านที่มาเสียสละเวลากับเรื่องสันเรื่องนี้นะครับ
(เรื่องนี้ยังจบไม่สมบูรณ์น่ะครับ รอก่อนเถอะโต้งเทมอ 2 เจอกันแน่)
หน้าส่วนตัว
1136
