ต่ำเตี้ยเลี่ยดินอย่าง "ดอกหญ้า" กลับไม่ไร้ราคาดังตาเห็น ยังซ่อนซึ่ง "งดงาม" ตาม "อยู่-เป็น" แม้ซุกซ้อนในหลืบเร้นยังเห็น "งาม" "ดี-ชั่ว" ปั้นแต่งตามแรง "กรรม" คือ "ธรรม" อันเที่ยงแท้ทั้ง "โลกสาม" "เลวทราม" "ประเสริฐสุด" ล้วน "รูป-นาม" ระลึกรู้แล้วตรึกตามเริ่มที่ "ใจ" พุธที่ ๑ ก.พ. ๒๕๕๕ เพลา ๑๑.๑๑ น.