4 สิงหาคม 2554 19:59 น.
MomMamSan
อยากโทรหาอยู่นะ
แต่ไม่เอาล่ะคงไม่โทรดีกว่า
เพราะไม่อยากรบกวนเวลา
เวลาอันมีค่าที่เธอได้มาจากคนของหัวใจ
ก็คิดถึงตลอดตลอด
แต่ใจปอดปอด มันไม่กล้าบอก ยังเก็บเอาไว้
รู้ทั้งรู้นะ ว่าเธอน่ะมีใคร
แต่เธอเชื่อไหม ว่าตัดเยื่อใย จากไปไม่ได้สักที
ยังอยากโทรหาอยู่นะ
แต่ไม่เอาล่ะ บอกใจให้ละ ให้ทนอยู่อย่างนี้
เฝ้ารอ...รอเพียงเธอนะคนดี
รอ...จนถึงวันที่ หัวใจเธอว่างพอจะมี...มีแค่แว้บนึง
แว้บหนึ่ง ซึ่งคิดถึงกัน...เท่านั้นพอ...
ปล จุด จุด จุด อยากเห็นตอบเม้นท์(FB)สักเม้นท์
แค่ตอบเล่นๆ ก็เป็นแรงใจให้ก้าวต่อ
ขอเพียงเท่านี้...เท่านี้ ได้มั้ยที่เพียรรอ
เพื่อหัวใจ...ท้อ ได้เต้นต่อ แค่นี้ก็พอ แค่นี้จริงๆ
คิดถึงนะครับ
๐๑.๐๘ น.
วันพฤ.ที่ ๔ สค. ๒๕๕๔
20 สิงหาคม 2550 11:47 น.
MomMamSan
อยากต่อเวลาให้ยาวนาน
เพราะมิอาจพ้นผ่าน เรื่องเมื่อวานนี้
ยังอยากอยู่อย่างนั้น เหมือนทุกทุกวัน ที่เคยมี
หัวใจล้นปรี่กับความรู้สึกดีดีเสมอมา
อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้
หยุดไว้ตรงที่ดวงใจยังปรารถนา
อยากหยุดหายใจ หลับไว้อย่างนั้น ไม่อยากลืมตา
หวังเพียงใจที่อ่อนล้า กลับแข็งแรงขึ้นมาดังเดิม
อยากให้เหมือนวันเก่าเก่า
ไม่อยากโศกเศร้า หรือเอาสิ่งใดมาเสริม
อยากได้แค่นั้น ขอกันและกัน ไม่ต้องแต่งเติม
มิหวังรักเพิ่ม เพียงคงเดิม เท่านั้นพอ
8 สิงหาคม 2550 15:03 น.
MomMamSan
คนเหงาคนหนึ่ง ในค่ำคืนเหน็บหนาว
รอเก็บดวงดาว ที่ตกกราวจากฟ้าไกล
เก็บได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ช่างมันไม่เห็นเป็นไร
ดาวหรือสำคัญไฉน แก้เหงาได้ไหมรู้แก่ใจเราเอง
เหงาได้ก็หายได้ ย่อมไม่เดียวดายไปตลอด
เมื่อเหงามันปลอด อีกไม่นานก็กระฉับกระเฉง
เท่าทันในอารมณ์อย่ามัวติดจม ปล่อยชิวิตให้บรรเลง
เลิกยึดย่ำคร่ำเคร่ง เพราะนั่นคือบทเพลงแห่งดวงชะตา
หน้าส่วนตัว
2807
