21 กันยายน 2549 11:27 น.
MomMamSan
ไม่เคยเห็นก็ได้เห็นเช่นตอนนี้
สามัคคีต้องแตกแยกฝักใฝ่
ไม่เคยมีไม่เคยพบมาแต่ไร
แต่เกิดมาหลายสมัยก็ไม่เคย
โชคยังดีบารมีพ่อหลวงท่าน
ดลบันดาลเหตุการณ์ที่เปิดเผย
ย่อมพ้นผ่านเลวร้ายลุล่วงเลย
ไทยเจ้าเอยจะสงบพบสุขแล้ว
21 กันยายน 2549 10:57 น.
MomMamSan
แหม!!!!!สะใจดวงชะตาตกกระหน่ำ
กฎแห่งกรรมนำชักหนักใช่ไหม
อุทาหรณ์พึงจำคนจัญไร
ต่อนี้ไปอย่าเอาเยี่ยงเอาอย่างมัน
จงสำนึกว่านรกตกมิยาก
ถ้าแม้นอยากก็ทำเลวอย่าเชื่อฉัน
ทำอัปรีย์มากมายเกินจำนรรจ์
พอถึงวันเห็นนรกเมื่อตกตาย
12 กันยายน 2549 16:08 น.
MomMamSan
ลอยลำลงลึกล้ำ...................ลวดลาย
ผลุบโผล่ผิวเผยผาย...........ผลัดผ้า
ชวนชมชิดเชยชาย............ไชช่วย
เนียนนุ่มนักเนื้อหน้า.........นิ่มเหน้านวลนาง
ครวญครางคนคู่เคล้า.........คลึงคลาย
หอมหื่นหาหดหาย..............ห่างห้อง
กลมกลืนกกกอดกาย.........เกินกล่าว
ขลุกขลักเขินขัดข้อง...........ขีดข้ามข้อเขียน
11 กันยายน 2549 22:52 น.
MomMamSan
ยามจะได้ได้ให้เป็นไม่เป็นทุกข์
ยามจะเป็นเป็นให้ถูกตามวิถี
ยามจะตายตายให้เป็นเห็นสุดดี
ถ้าอย่างนี้ไม่มีทุกข์ทุกวันเอยฯ
พุทธทาสภิกขุ
..... ฟังสำเนียงเสียงเจ้าดูเหงาหงอย ..... ช่างเศร้าสร้อยหดหู่รู้สึกได้ ..... รับสัมผัสอารมณ์ขมขื่นใจ ..... ทุกข์อันใดรุมเร้าฤๅแก้วตา
..... แม้กายไกลเหินห่างหว่างฟ้ากั้น ..... แต่ใจพี่ผูกพันแสนห่วงหา ..... รู้ร้อนเย็นเข็ญยากโยงใยมา ..... ด้วยอุรามอบเจ้าเข้าครอบครอง
..... แม้นเจ็บปวดรวดร้าวเจ้าประสบ ..... ทุกข์ท้นทบท่วมทวีพี่หม่นหมอง ..... แม้นเจ้าโศกโหยหาน้ำตานอง ..... พี่ดั่งต้องผองอาวุธรุมทิ่มแทง
..... หากสุขสันต์ยิ้มแย้มแก้มเอิบอิ่ม ..... เจ้ากรุ่มกริ่มค่อยคลายร้ายแสลง ..... แว่วสำเนียงสดใสสื่อแสดง ..... ใจพี่เคยโรยแล้งกลับรื่นรมย์
..... แม้กายห่างห้วงฟ้าขุนเขากั้น ..... หลากน้ำหนั่นเนืองนองซ้ำทุกข์ถม ..... เหล่าเรื่องร้ายกระหน่ำดั่งพายุลม ..... เปลวเพลิงเผาผลาญผสมมิร้างรา
..... ยังยืนยันแน่นหนักรักคงมั่น ..... รักเพียงเจ้าเท่านั้นแน่นักหนา ..... รักเพียงเจ้ายิ่งชีพชั่วชีวา ..... ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดินสิ้นกัปกัลป์
หน้าส่วนตัว
2510
