5 ตุลาคม 2549 15:44 น.
MomMamSan
ธารธรรมไหลเรื่อยล้น..........รินริน
แล้วแต่ใครยลยิน.................รับรู้
ซึมซับสู่ใจจินต์....................ย่อมสุข
หลงผิดคิดอุดอู้....................ทุกข์ซ้ำวนเวียน
กงเกวียนหมุนเปรียบได้.......เวรกรรม
สุขทุกข์ย่อมหนุนนำ.............บ่เว้น
ความดีมุ่งกระทำ..................นำสุข มาเฮย
ทำชั่วทุกข์นำเน้น................ผ่าวร้อนกายใจ
4 ตุลาคม 2549 17:03 น.
MomMamSan
ใดใดในโลกล้วน...............อนิจจัง
ไม้ใหญ่ไม่ยืนยัง................อยู่ยั้ง
หญ้าแพรกใช่จีรัง..............เฉกเช่น กันนา
ยามจบเวลาทั้ง-.................หมดสิ้นดินฝัง
ภวังค์คือทุกข์แท้...............สิ่งฝัน
หลงไล่สิ่งใดกัน.................อยากรู้
มัวยึดติดในขันธ์.................ทั้งหมด
สรรพสิ่งมิหยัดสู้.................อยู่รั้งเวลา
29 กันยายน 2549 14:37 น.
MomMamSan
..... ผลิพรั่งบานแบ่งแต่งแต้มต้น
..... และแล้วร่วงหล่นวนเวียนไหว
..... ยินยลผลผ่านปานเป็นไป
..... โศกเศร้าเรื่องไรใคร่ครวญความ
..... เกิดแก่ล้วนแล้วต้องตายตก
..... หยิบยกใดดีถูกไถ่ถาม
..... ชั่วช้าเลิกละปลดปลงปราม
..... สรรพสิ่งต้องตามกงเกวียนกรรม
27 กันยายน 2549 18:41 น.
MomMamSan
แวววามวับท่วมท้น.............แพรวพราว
มองเหม่อหมู่ดวงดาว...........แต่งแต้ม
คอยครวญใคร่เรื่องราว.......ฟ้าฟาก
ปานเปรียบปวงยิ้มแย้ม.......จากเจ้าน้องนาง
เลือนลางลอยผ่านพ้น...........ไกลกาย
ดาวดับดวงวางวาย...............โศกเศร้า
เคยควงคบเชยชาย.............จันทร์แจ่ม เรืองรอง
หายห่างห้วงยวนเย้า.............ทุกข์ท้นตรมตรอม
ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา ด้วยความหวังว่าจะมีเธออยู่ใกล้ๆ แต่เพราะความห่างไกล จึงมีเพียงหัวใจที่คิดถึงกัน " คิดถึงนะ คนดี " จากใจดวงนี้ มอบแด่เธอเท่านั้น รักมั่นและผูกพัน มิเคยแปรผันตั้งแต่วันที่ได้พบเจอ " คิดถึงแสนคิดถึง " ทุกห้วงคำนึง ซาบซึ้งและห่วงหา รู้ไหมว่าทุกเวลา มีลมหายใจออกมา ก็เพียงเพราะเธอ พร่ำบอกความคิดถึง เพราะใจรำพึง อย่างนั้นเสมอๆ แม้ไม่ถึงกับละเมอ ใจก็มีเพียงเธอตราบชั่วนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1494
