เจ้ามดน้อย แม้นตัวจ้อย ไม่ถอยสู้ ใครจู่จู่ หาญมาพาล ระรานเจ้า เจ้าก็เหิม เสริมกำลัง ถะถั่งเอา ป้องปกเหย้า ผู้รุกเร้า เข้าต่อตี ถึงเล็กกาย แต่ใหญ่ใจ บ่ใช่เล่น อย่าเห็นเป็น มดน้อยน้อย ด้อยศักดิ์ศรี ถึงตัวน้อย เข้ารวมร้อย สามัคคี ใครราวี ต้องพ่ายหนี เจ้ามดเอย
" หากน้ำตา แก้ปัญหา หัวใจได้ ก็ปล่อยให้ ไหลออกมา อย่างสาสม ร้องให้สุด หยุดไหลเอง บรรเลงรมณ์ หากระทม จงปลดปล่อย แล้วค่อยคลาย "