18 มีนาคม 2549 15:04 น.
MomMamSan
" จันทรกานต์ที่กล่าวถึงซึ้งในจิต
ใคร่ครวญคิดรัญจวนใจโหยไห้หา
เธอเป็นใครทำให้ท่านพรรณา
เปรียบเหมันต์เป็นลมล้าพาพัดใจ
เธอคนนี้คงมีค่าตราในจิต
ใจจึ่งคิดผูกพันธ์นิรันดร์ไว้
อ่านอักษรที่กลั่นกรองของบางใคร
ช่างซาบซึ้งในหัวใจไปทุกคน "
18 มีนาคม 2549 14:56 น.
MomMamSan
ฟังคำเล่าเอ่ยเอื้อนสะเทือนนัก
เคยรู้จักแต่ก่อนเก่าเขาเล่าหนา
ว่าพ่อแม่จับหมั้นหมายแต่ไรมา
เรียกกันว่า "คลุมถุงชน" สนตะพาย
เมื่อเป็นเด็กไม่เดียงสาหารู้ไม่
ว่าผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งพลั้งหมั้นหมาย
ทำเอาสองหัวใจน้อยพลอยมลาย
ด้วยเติบกายใจบ่คล้ายจะชายเชย
สองหทัยให้เจ็บช้ำเหมือนทำผิด
หากจะคิดปลดโซ่ตรวนด่วนเปิดเผย
บ่ทำตามท่านผู้ใหญ่เหมือนละเลย
เขาเปรียบเปรยเป็นคนอกตัญญู
เป็นตำนานที่เล่าขานบ่เคยจบ
ใครได้พบประสบจริงยิ่งหดหู่
ไม่เจอจริงด้วยตัวยิ่งบ่เคยรู้
ที่เล่าอยู่คือเรื่องจริงอิงนิยาย
18 มีนาคม 2549 14:49 น.
MomMamSan
" ทิ้งกระดาษที่วาดฝันนั้นไปเถอะ
เพราะล้วนเลอะเปรอะไปด้วยน้ำตาใส
หากพรากรักจักลำบากกระชากใจ
จงทิ้งไปอย่าหวนไห้ใจรัญจวน
คงไม่นานดอกนะเจ้าที่เศร้าเจ็บ
รักเก่าเก็บให้จบไปอย่าไห้หวน
รอสักหน่อยใช้เวลาพาใจครวญ
รักรัญจวนปล่อยผ่านไปอย่าใฝ่จำ "
18 มีนาคม 2549 14:41 น.
MomMamSan
ฝากสายลมเอื้อนเอ่ยเผยความรัก
ลมพริ้วหนักสะบัดใบในทุ่งหญ้า
พี่นี้รักแต่เจ้านะแม่แก้วตา
ทุกเวลาเฝ้าห่วงหาเอื้ออาทร
ฝากท้องฟ้าเอื้อนเอ่ยย้ำพร่ำว่าจิต
พี่เฝ้าคิดสนิทเจ้าสายสมร
ใจดวงนี้มีแต่เจ้านะบังอร
คอยเว้าวอนมอบดอกไม้ถวายใจ
16 มีนาคม 2549 14:29 น.
MomMamSan
เก้าสิบเก้าบทโคลงกลอนให้ย้อนคิด
ใครเป็นจิตเป็นแรงใจให้สรรหา
เธอคนนี้บันดาลให้ในอุรา
หวนกลับมาเขียนบทกลอนสลอนไป
เป็นเพราะเธอเธอเท่านั้นผูกพันจิต
เธอเป็นมิตรสุดแสนดีที่ฝันใฝ่
พระพรหมท่านคงประทานมาสานใจ
มั่นฤทัยว่าเธอใช่ใช่คือเธอ
เธอเป็นใครมาจากไหนฉันไม่รู้
ที่เป็นอยู่คิดเคียงคู่อยู่เสมอ
จะฝ่าน้ำข้ามสมุทรสุดยากเจอ
อ้อมขุนเขาทางเยิ่นเย้อจะเพ้อไป
จะเหินฟ้าฝ่าพงไพรที่ไร้ยาก
สิ่งวิบากพายุร้ายที่กรายใกล้
จะมุ่งมั่นและฟันฝ่าสิงสาไป
เพราะใจฉันฝากเอาไว้กับใจเธอ
หน้าส่วนตัว
833
