19 สิงหาคม 2546 21:16 น.
moji_kawa
เป็นผู้หญิง -- อ่อนไหว
เพียงแค่เอจากไป .*.*. ยังทำใจไม่ได้
ร้องไห้..ตีโพยตีพาย
เสียน้ำตามากมาย..ไปกับเธอ
กลุ้มใจ...เมื่อไม่เห็นหน้า
โมโหคลุ้มคลั่งเหมือคนบ้าอยู่ เสมอ - เสมอ
ดีแต่ชวนทะเลาะทุกครั้งไปที่ -- เจอะเจอ
เพียงเพราะเธอ *-*-* ชีวิตวุ่นวาย
เคยอยู่คนเดียวได้... ตั้งแต่ก่อน
แต่ตอนนี้ร้าวรอน --- อยู่ไม่ไหว
ก็แต่ก่อนเคยมีเธอคนดี +-+-+ อยู่เป็นเพื่อนข้างกาย
แต่ตอนนี้กลับหาย...ไม่มาดูแล
หากขอโทษ --- จะเพียงพอไหม ---
กับสิ่งที่ทำลงไป | | อย่างไม่เคยแยแส
ที่ดูเหมือนว่า -- ฉันไม่เคยแคร์ --
จริง - จริง แล้วรักแน่แท้ -- จึงแกล้งไม่แยแสเธอ
ฉันมันคนมีฟอร์ม -- มาก
คำว่ารักที่จะหลุดออกจากปากจึงยาก ** ที่จะเสนอ
แต่ตอนนี้รู้แล้ว... พูดได้เพียงแค่เธอ
กลับมาก่อน อย่าปล่อยให้ฉันเพ้อถึงเธออยู่เลย
กลับมาได้ไหม....
กลับมาดูใจกันหน่อย อย่าทำเฉย...
..หากว่าเธอ ยังรักกันเหมือนอย่างเคย
กลับมาหน่อยอย่าเฉยเมย ` คนเคยรักกัน
ตอนนี้รู้แล้วหล่ะ +*+ เธอเป็นคนดีที่ใจต้องการ
ได้โปรดเถอะ ! อย่าทรมานใจของฉัน
ขอโทษนะ ! กับสิ่งที่เคยทำเธอเจ็บปวดสารพัด - สารพัน
ขอให้เธอกลับมารักกัน...เคียงเช่นเดิม...
จะทิ้งมาดฟอร์ม... ไว้ข้างหลัง
เอาความรักที่มากกว่าเข้ากำบัง..กันฟอร์มเพิ่ม
สิ่งใดเล่าในรักเธอที่ขาดไป...จะคอยเติม
จะคอยเสริม ให้รักเต็ม ... ปริ่มดวงใจ
ขอโทษ -- ในเรื่องต่าง - ต่าง นา - นา
ที่คอยถ่วงเวลาให้รักเรา... ไม่สดใส
ขอโทษ -- เธออีกครั้ง ที่ไม่เคยดูแลและห่วงใย
ขอโทษ -- สิ่งไม่ดีที่ทำลงไป ..เพียงเพราะรักเธอ
ขอบคุณมาก.. ที่คอยให้ความรัก
ขอบคุณมาก -- สำหรับการเอาใจสารพัดที่ได้จากเธอเสมอ
และจะขอบคุณมาก หากเธอจะกลับมาเพื่อให้ - ฉันได้รักเธอ -
ขอบคุณมาก - มากที่สุด คือ ใจเธอ ที่ยังรักกัน
19 สิงหาคม 2546 20:11 น.
moji_kawa
อยากจะร้องไห้
เผื่อความเหงาจะคลายลงได้บ้าง
ห่างไกลเหลือเกินระยะทาง
กลัวความเหินห่างทำให้เราต้องร้างไกล
ห่างกันเกินมองเห็น
กลัวมีใครซ่อนเร้นแนบชิดใกล้
แต่ระยะทางที่ยาวไกลแสนไกล
ก็ทำให้รู้ว่าใจ...คือเธอที่ต้องการ
17 สิงหาคม 2546 12:15 น.
moji_kawa
ตื่นมาปวดหัว..
...จนตัวสั่น
ยังไม่ได้แปรงฟัน
...ยิ่งสั่นไหว
ก็ยาสีฟันหมดนี่นา...
...จะให้ทำไง
จะกอนยาพาราแก้ไข้ก็ไม่ได้...
...แม่สอนไว้ให้แปรงฟันก่อนกินอะไร -- ที่จะกิน
17 สิงหาคม 2546 00:59 น.
moji_kawa
กลุ้ม...กลุ้ม...กลุ้ม...กลุ้ม...กลุ้ม
มีแต่ปัญหาเวียนแวะมารุมจนรับไม่ไหว
ปวด_ปวด_ปวด_ปวดใจ
แค่เรียนก็แทบบ้าตาย...
ยังมีปัญหาหัวใจให้ค้างคา
ที่คบมาไม่รู้สักนิดเหรอ...ว่ารัก
ที่เจ้ากี้เจ้าการมากนัก ก็เพราะห่วงหา
ที่คิดอยากพบเจอหน้าเธอตลอดเวลา
ก็เพราะคิดถึงหน้าคนคุ้นใจ
อย่าเพิ่งน้อยใจสิ...คนดี
ฉันคนนี้ แม้ไม่ได้อิงแอบแนบชิดใกล้
ไม่ได้เจอหน้าทุกเวลา...
แต่ยังคงห่วงหาห่วงใย
ยังคงมองเธอจากฟ้าไกล...
เป็นกำลังใจอยู่ใกล้เธอ
รู้แล้วหันใจ...มาใกล้หน่อย
อย่าให้คนใจน้อย...เฝ้าคอยเหม่อ
ไม่อยากคิดเรื่องเธอมาก...ขนาดละเมอ
เบื่อแล้ว ! ไม่อยากเพ้อถึงเธอ...คนดี
อ๊ะ ! อย่าทำหน้าเบ้สิจ๊ะ
หันมายิ้มหน่อยนะคะ...เธอคนนี้
หากไม่หันมา - คอยดูนะ ...
จะไปผูกคอตายใต้ต้นผักชี
หรือเอางี๊ ใช้เส้นบะหมี่ มาพันคอตาย
จะหันมารึยังล่ะ..พ่อคุณ
ฉันอยากหอมแก้มอุ่น + อุ่น สักฟอดใหญ่
หันมาหน่อยนะ_ อย่าเล่นตัวมากนักเลย...คนของใจ
หันมาแล้ว จะฝากหอมกับลมไป..ปะทะแก้มเธอ
_
13 สิงหาคม 2546 21:05 น.
moji_kawa
ความเหว่ว้า...เดินทางมาพร้อมลมหนาว
ฟ้าสกาวมีดาวน้อย และดาวใหญ่
สายฝนพัดน้ำหลั่งทั่งหัวใจ
น้ำตาไหล ลงหลั่งอย่างพรั่งพรู
ชำระล้างหัวใจ...ใสสะอาด
แล้วนำเอาชายหาดเข้าขัดถู
ขัดให้ออกไปจากใจไร้เธออยู่
ไม่รับรู้ เรื่องราวนั้นของใคร
น้ำค้างพราว อยู่ส่วนใดของในโลก
คงมิอาจเศร้าโศก เทียบฉันได้
เจ็บปวดร้าวเจียนยิ่งหัวใจไหม้
มองอาทิตย์คราใดใจร้อนรน
ปวดรวดร้าวที่รักเธอมากกว่า
เธอเพียงเห็นคุณค่าแค่เศษผง
เจ็บพอแล้วหรือยัง ??? ใจวุ่นวน
กลับเถอะนะ...คนสู่คนเห็นค่าเรา
หน้าส่วนตัว
712
