1 มิถุนายน 2548 21:36 น.
MJ 68
พี่ดีใจที่ได้มาเจอน้อง
พี่ปีสองเตรียมต้อนรับดีนักหนา
ทั้งดูแลห่วงใยน้องเรื่อยมา
บ้างก็ว่าก็ด่าเพราะห่วงใย
การรับน้องนั้นต้องมีขอบเขต
ไม่ทุเรศโหดร้ายหรืออ่อนไหว
ทุกๆ อย่างให้พอดีค่อยเป็นไป
รับน้องตาย ก็ไม่ไหว ไม่น่าทำ
ลูกของใครใครก็รักยิ่งชีวิต
แล้วลองคิดว่ารับน้องนั้นพี่ขำ
แต่ผลตกอยู่กับน้องที่ต้องช้ำ
จะขอย้ำรับน้องไซร้"ใช่เอาคืน"
1 มิถุนายน 2548 11:44 น.
MJ 68
อยากให้เธอ...สบตา
อยากให้เธอ...ทักทาย
อยากเป็นคน...มีความหมาย
เป็นอะไรก็ได้...ที่ไม่ธรรมดา
26 พฤษภาคม 2548 21:22 น.
MJ 68
คิดถึงเธอมากรู้ไหม
เธอเงียบหายไปไม่ส่งข่าว
เรื่องราวมากมายระหว่างเรา
กลายเป็นเรื่องเก่าลืมสนใจ
หากวันใดที่เธออ่อนล้า
จงรับรู้ว่ามีคนคอยห่วงใย
ถึงเธอจะลืมกันไป
คน ๆ นี้สัญญาไว้ จะไม่ลืม
10 พฤษภาคม 2548 14:30 น.
MJ 68
วีรกรรมแสนซน ปนเมื่อยล้า
วันเวลาช่างผ่านไปไวจริงหนอ
ไปโรงเรียนโดนครูด่าก็หน้างอ
แถมตัดพ้อครูว่าดุยิ่งกว่าใคร
โตมาหน่อยก็เริ่มกล้ามามุดรั้ว
แต่ว่าตัวใหญ่ไปนิด คิดผิดไหม
เราจะเที่ยวจะออกไม่เป็นไร
มุดไม่ได้ก็ปีนออกข้างนอกเลย
วัน ๆ เรียนทั้งวันมันน่าเบื่อ
เชื่อเถอะเชื่อโดดเรียนเถอะอย่านั่งเฉย
ไปเที่ยวห้าง กินไอติม เหมือนอย่างเคย
แล้วก็เลยกลับบ้านไปไม่เข้าเรียน
พอมาถึงตอนสอบเอนท์โอ๊ยแทบบ้า
คิดไปว่าไม่น่าเลยชักปวดเศียร
หากย้อนได้คงจะไม่คิดโดนเรียน
มาพากเพียรตอนมอหกสอบตกเลย