3 มกราคม 2555 21:32 น.
miss.honney
ถึงคราวโศก โลกจะหลับ ดับสลาย
อีกกี่กาย จะหายพ้น คนรอดหนี
จะเหลือรอด ปลอดภัย ไหมชีวี
ถ้าโลกนี้ พิโรธ โกรธแค้นเรา
เขาจะล้าง สร้างโลกใหม่ ให้แปรเปลี่ยน
จะหมุนเวียน เขียนโลกไป ตามใจเขา
สร้างสิ่งนั้น สรรค์สิ้งนี้ ที่อยากเอา
ยกเว้นเรา เงามนุษย์ สุดเลวทราม
ทำร้ายโลก ให้โศกแทบ จะแสบสัน
ทนมานาน ผ่านกัปกัลป์ มันสุดหยาม
เอาชีวิต จิตวิญญาณ สันดารทราม
ไปสังเวย สวาปาม ตามพอใจ
เมื่อโลกโกรธ จะมาโทษ โกรธเคืองโลก
เขาต้องโศก โลกร้องไห้ ใครรู้ไหม
มนุษย์ทำโลก โศกทุกข์ ลุกเป็นไฟ
แล้วจะมา พิร่ำพิไร ทำไมกัน
ตอนนี้ถึง ซึ่งเวลา โลกฆ่าคน
เหตุและผล คนฆ่าโลก ให้โศกศัลย์
โลกเอาคืน ฝืนชะตา หาได้ทัน
หนีทุกวัน มันไม่พ้น คนต้องตาย
น้ำท่วมโลก โชคร้ายซัด พัดมาหา
รู้ชะตา ว่าโลกพัง กำลังสลาย
ช้าไปแล้ว แคล้วไม่พ้น ชนย์วางวาย
ถึงคิดได้ ก็ต้องตาย กันอยู่ดี
3 มกราคม 2555 21:08 น.
miss.honney
เมื่อแรกรัก น้ำต้มผัก จักว่าหวาน
ใจเบิกบาน ลานรักแผ่ แพร่ขยาย
เมื่อมีคู่ อยู่ชิดใกล้ ไม่เดียวดาย
ความสุขล้น ข้นกระจาย ไปรอบตัว
ยามหวานชื่น รื่นจิต พิศวาส
คงไม่อาจ พลาดคุยเฟื่อง เรื่องปวดหัว
เพราะว่าใจ ใฝ่แต่รัก ชักเมามัว
ไม่รู้ดี รู้ชั่วผิด คิดการใด
แต่เมื่อยาม ความรัก จักพลัดจาก
พลันอาบพราก บากหน้า น้ำตาไหล
ขมขื่นหนัก รักนี้ ที่ปวดใจ
เจ็บเจียนตาย คล้ายอกไหม้ ไฟอเวจี
เจ็บจริงจริง สิ่งนี้ ที่เรียกรัก
น้ำต้มผัก จักหายหวาน ปานถอดสี
รสเปลี่ยนไป ไม่หวานเลย เหมือนเคยมี
เหมือนรักนี้ ที่แปรไป ไม่คงเดิม
3 มกราคม 2555 12:41 น.
miss.honney
ลอยละล่อง ท่องธารา ชลสาใส
กรุ่นกลิ่นไอ ให้หวน ครวญใฝ่หา
ใคร่ดอมดม สมใจ ใฝ่กามา
กลิ่นกายา มาตามลม สมจิตวอน
เพียงอยากพบ ประสพพักตร์ อยากรักใคร่
สมัครเป็น เช่นคู่ใจ ได้เคียงหมอน
จะมั่นคง มิหลงไป ไกลจากจร
มิแรมรอน จรลา ให้อาลัย
จะอยู่ชิด สนิทใกล้ ใฝ่เสน่หา
ไม่คิดลา หนีหน้า จากไปไหน
จะดูแล และเชิดชู คู่เคียงใจ
จะมอบให้ ในความซื่อ มิรู้คลาย
สัญญามั่น จะรักกัน นั้นชั่วฟ้า
สิ้นชีวา หาได้อาจ ดับสลาย
รักนิรันดร์ ขอยึดมั่น จนวันตาย
จากนี้ไป หากได้เคียง เรียงร่วมนอน
2 มกราคม 2555 14:27 น.
miss.honney
ท้อ...แต่สู้ต่อไม่รอชะตาฟ้าลิขิต
ท้อ...แต่ชีวิตยังคงต้องมีหวัง
ท้อ...แต่กำลังใจยังเหลือเฟือเป็นพลัง
ท้อ...อีกกี่ครั้งยังไม่ถอดใจ
แต่...จะขอสู้แม้รู้ว่าอาจไม่ชนะ
แต่...ก็จะลุกยืนขึ้นมาได้ใหม่
แต่...อาจล้มแล้วลุกคลุกคลานไป
แต่...ยังไงจะสู้ไปให้รู้กัน
อย่า...มองว่ามันอาจทำไม่ได้
อย่า...ดูถูกกำลังใจในตัวฉัน
อย่า...หยามในความอดทนของกัน
อย่า...คิดว่ามันยากจะพยายาม
ถอย...อีกกี่ที่ต้องยอมถอย
ถอย...ออกมาอีกหน่อยกันผลีผลาม
ถอย...มาแก้ไขและตั้งใจทำ
ถอย...มาเพื่อย้ำความตั้งใจดี
ท้อแต่อย่าถอย...ให้คอยดูเถิดว่าจะชนะ
ท้อแต่อย่าถอย...ถึงจะชนะอย่างมีศักดิ์ศรี
ท้อแต่อย่าถอย...คอยดูเถอะนะคนดี
ท้อ...แค่วันนี้...และมันคงมีได้ไม่นา
2 มกราคม 2555 14:05 น.
miss.honney
หลับไปนาน ผ่านความฝัน อันแสนหวาน
นิทรากาล ช่างนานเนิ่น เกินจะฝัน
แต่เมื่อตื่น ฟื้นขึ้นจ้อง ต้องงงงัน
สิ่งเหล่านั้น มันหายวับ ไปกับตา
จากคืนฝัน สู่วันตื่น ที่ขื่นขม
หน้าชื่นแท้ แต่อกตรม โถมเข้าหา
บางวันหนัก จักอ่อนไหว ในอุรา
บางวันล้า ขาอ่อนแรง ไม่แกร่งพอ
หน้าส่วนตัว
3867
