30 ธันวาคม 2548 13:59 น.

+>จะโกหกกันไปถึงไหน<+<

อย่าปฏิเสธเลยคนดี...
จากสายตาเธอที่มี...ฉันรู้ได้
มันช่างว่างเปล่า...ไม่มีแม้เงาของฉันข้างใน
ทั้งที่อยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่...แต่แววตาของเธอช่างห่างไกลเหลือเกิน

มือเธอที่ยัง"กุม"อยู่
ฉันรู้...เธอเริ่มห่างเหิน
ยิ่งใกล้กันเท่าไหร่...ยิ่งเหมือนเธอไกลออกไป--ห่างออกไปเหลือเกิน
อ้อมกอดเธอบอกฉัน...เธอหมางเมิน...เปลี่ยนไป

คำรักเธอ...ฟ้องว่าฉันเริ่มไร้ค่า
ในแววตา...บอกฉันว่า...หมดความหมาย
ไออุ่นของเธอบอกฉัน...เราจะรักกันได้อีกไม่นานเท่าไร
ทุกสิ่งที่เป็นไป...ฟ้องว่าเธอหมดใจ...ไม่รักกัน

แต่ทำไมเธอต้องทำแบบนี้
แกล้งทำเหมือนรักที่มียังคงมั่น
ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป...ความรักที่ให้ยังเท่าเดิมเหมือนทุกวัน
ทั้งๆที่ทุกสิ่งในเธอบอกฉัน..**รักที่เธอให้กัน...มันไม่เหมือนเดิม**

* * , , บ อ ก เ ค้ า ห น่ อ ย ไ ด้ มั้ ย . . . ว่ า เ ค้ า แ ค่ " คิ ด ม า ก " ไ ป เ อ ง , , * *

1043

love

comment

27 ธันวาคม 2548 16:11 น.

+> อี ก ปี , , ไ ม่ มี เ ธ อ<+

mini_pk

ปีก่อนในคืนเหงา-เหงา
ฉันนั่งนับถอยหลังส่งท้ายวันเก่าช้า-ช้า
มองจากตรงนี้...เห็นเพียงแสงดาวที่มี...เลือนตา
ฉันเศร้า...เหงา...เหว่ว้า...เหลือเกิน

ผ่านพ้นไปอีกปี
สิ่งที่ได้เป็นของขวัญจากเธอคนดีคือความห่างเหิน
ยิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่...เธอยิ่งไกลออกไป...ห่างออกไปเหลือเกิน
ฉันพบเพียงความหมางเมิน...ห่างเหินในแววตา

5...4...3...2...1...
นับถอยหลังส่งวันซึ้งๆด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า
เปิดกล่องของขวัญกล่องนั้นที่ฉันได้จากเธอมา
บรรจงเปิดกล่องช้าๆ...และของขวัญที่เธอให้มา...มันคือผ้าเช็ดหน้าผืนบาง

ฉันแอบขอบคุณเธออยู่ในใจ
อย่างน้อยเธอก็ยังห่วงใยฉันอยู่บ้าง
น้ำตาที่รินไหล...ถูกซับให้จางไปด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนบาง-บาง
แต่จะทำยังไงที่จะซับความอ้างว้างให้เจือจาง...หมดไป

ปีแล้วปีเล่า
ฉันยังจมอยู่กับความเศร้า...และอ่อนไหว
นับเคาท์ดาวน์อยู่คนเดียว...รู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกินในใจ
ณ เวลานี้...ไม่รู้ว่าเธอกับฉัน...เราห่างกันเท่าไหร่
แต่ฉันรู้...ในอีกไม่กี่ปีต่อไป
เธอคงห่างจากฉันไป...ลับตา

* * , , หวัดดีปีใหม่คร่า ขอให้ทุกคนอย่าได้เศร้าเหมือนกลอนที่นู๋แต่ง โอมเพี้ยง!!! , , * *