10 ธันวาคม 2551 14:13 น.
min((เจ้าหญิงแห่งกาลเวลา))
แล้วเธอก็ไป
หาใหม่ด้วยคิดว่าดีกว่า
ไม่เคยอยากหวนคืนมา
แม้เพียงให้เห็นหน้าสักครั้ง
ฉันจึงต้องทำใจ
ปล่อยเธอไปให้สมหวัง
ทั้งที่ใจเจ็บเจียนพัง
แต่ก็ยังหวังดีกับเธอ
ยังอยากจะบอกว่ารักมาก
และอยากให้สุขเสมอ
ให้คนใหม่ที่เจอเธอ
รักเธอ..เหมือน..ฉันรัก
10 ธันวาคม 2551 13:57 น.
min((เจ้าหญิงแห่งกาลเวลา))
พอกันทีกับความรักที่หลอกลวง
หยุดเสียทีกับความห่วงและโหยหา
ความผูกพันฉันให้เธอเสมอมา
แต่วันนี้มีน้ำตาไว้เตือนตน
จะร้องขอทำไมถ้าไม่รัก
เหมือนเธอทิ้งกับดักบนถนน
เหยียบกับดักเจ็บกายทุรายทุรน
ฉันสับสนเธอจากไปในเส้นทาง
ถึงเวลาที่ฉันควรบอกลา
ไปสู่วันข้างหน้าไม่บาดหมาง
ทิ้งเรื่องราวของความรักที่จืดจาง
ให้ลอยคว้างปลิวไปกับสายลม
จบกันเสียเถอะนะ...รักเรา
จะไม่เหงาไม่เศร้าใจให้ขื่นขม
ความรู้สึกผนึกไว้ในอารมณ์
ทุกข์ระทมจะหายลับไม่กลับคืน
ขอให้เธอไปตามทางของเธอ
แม้เคยเผลออยู่กับคนที่ทนฝืน
ฉันจะลุกขึ้นใหม่ใจหยัดยืน
และยิ้มชื่นกับร้าวรานที่ผ่านมา
10 ธันวาคม 2551 12:17 น.
min((เจ้าหญิงแห่งกาลเวลา))
คงเพราะฟ้ากำหนดเรื่องของเรา
ฉันถึงไม่อาจคาดเดาอะไรได้
ฟ้าส่งเธอมาพบฉันแล้วจากไป
โดยไม่ทัยให้หัวใจได้พูดกัน
เหลือก็เพียงความคิดถึงที่มีอยู่
เธอจะรู้หรือเปล่าว่ารักนั้น
ยังคิดถึงตามหาเธอทุกวัน
ที่สำคัญไม่รู้จักแม้ชื่อเธอ
10 ธันวาคม 2551 11:54 น.
min((เจ้าหญิงแห่งกาลเวลา))
แม้ฉันต้องเหินห่างไปบางครั้ง
ใจก็ยังคะนึงถึงเสมอ
ไม่เคยลืมสัมพันธ์ฉันและเธอ
อยากพบเจอเห็นหน้าเป็นอาจิณ
แต่เพราะว่าระยะนี้มีงานมาก
จึงต้องฝากเพียงใจใฝ่ถวิล
กับจดหมายเรียงร้อยถ้อยวาทิน
มิใช่สิ้นรักเลือนบิดเบือนไป
โปรดเข้าใจฉันบ้างอย่าหมางจิต
เฝ้าแต่คิดสับสนจนหวั่นไหว
อย่าปล่อยความระแวงแทรกแซงใจ
เพราะมันอาจทำให้ใจเราตรม
แม้ฉันต้องเหินห่างไปบ้างนั้น
อย่าโศกศัลย์คิดไปให้ขื่นขม
เชื่อเถิดหนาอย่าเศร้าเฝ้าระทม
จงชื่นชมรักมั่นไม่ผันแปร
7 ธันวาคม 2551 21:59 น.
min((เจ้าหญิงแห่งกาลเวลา))
ฉันมันแค่ดอกหญ้า
ไม่มีค่าหรือความหมาย
หาง่ายและมากมาย
อยู่เปลี่ยวดายตามข้างทาง
ใครเลยจะมองเห็น
เป็นดังเช่นดอกฟ้าบ้าง
ดอกหญ้าแสนอ้างว้าง
ได้แค่วางข้างแจกัน
หน้าส่วนตัว
947
