11 ตุลาคม 2545 15:47 น.
mimosaceae
ฉัน..เกิดมาก็ยังคงเป็นฉัน
ทั้งหน้าตาผิวพรรณไม่เท่าไหร่
เกิดเป็นหญิงแท้จริงยิ่งกว่าชาย
เรื่องนิสัยมากมาย...ไม่พรรณนา
ไม่เคยเชื่อเรื่องราวพรหมลิขิต
ไม่เคยคิดมีใครให้ห่วงหา
ไม่เคยหวังให้ใครเดินเขามา
ไม่เคยแคร์สายตาของผู้ใด
แล้ววันหนึ่ง..จึงได้พบกับเธอ
แล้วก็เจอเรื่องราวที่แปลกใหม่
แล้วก็รัก...รักเธอจนหมดใจ
แล้วไม่รู้ทำไม....เหมือนกัน
ทั้งที่เธอมีเขาอยู่ทั้งคน
ทั้งที่ฉันก็หมองหม่นขนาดนั้น
ทั้งที่เธอ..ก็อุตส่าห์มารักกัน
ทั้งที่ฉันพยายามจะตัดใจ
เหมือนว่านี่คือพรหมลิขิต
ที่ทำให้ชีวิตเป็นอย่างนี้ได้
ทำให้ตอนที่ฉันกำลังจะไป
กลับเป็นตอนที่เธอใกล้...เพียงปลายตา
จะขอเชื่อในพรหมลิขิตบ้าง
ถ้าท่านสร้างให้เรามาค้นหา
ที่วันนี้รักเธอ...คนไกลตา
ก็จะขอเชื่อว่า...เพราะฟ้าบันดาล
11 ตุลาคม 2545 15:31 น.
mimosaceae
อะไรคือคำยืนยัน
ว่าที่เธอบอกรักกัน...มั่นใจได้
เธอให้ฉันเป็นที่สองรองจากใคร
แล้วจะเชื่อได้ไหม...ที่พูดมา
เธอกับเขา...ก็แค่เงาอดีต
ที่ยังคงเป็นมีดกรีดให้รอนล้า
ฉันเป็นฝ่ายที่ได้เธอมา
แต่เคยรู้ไหมว่า....ใครเสียใจ
เขา....ปวดร้าวเท่าเท่ากัน
แล้วฉัน..เสียใจเป็นไหม
ที่อยู่มาทุกวันนี้...ไม่มีวันไม่ร้องไห้
แต่จะร้องเพื่ออะไร...ไม่รู้เลย
2 ตุลาคม 2545 12:36 น.
mimosaceae
ความรักเหมือนวิทยาศาสตร์
ต้องไม่ประมาทในการใช้เหตุผล
ความรักคือเรื่องของคนสองคน
ที่เรียนรู้กันจนรู้ใจ
ความรักใช้ความคิด
ถูก-ผิด อภัยให้กันได้
ความรักใช้ความเข้าใจ
และต้องปรับใช้ให้เข้ากัน
ความรักมีใหม่ได้เรื่อยๆ
รักแล้วเหนื่อย ก็ยังรักอย่างนั้น
ความรักเก่าแก่และผูกพัน
รักจริงเท่านั้น....ที่อยู่นาน
ความรักเหมือนวิทยาศาสตร์
ทดลองรัก..รสสวาทเป็นความหวาน
ความรักร้างลาได้ช้านาน
เพื่อพบพานคนใหม่ได้รักกัน
วิทยาศาสตร์ ....ความรู้มีผันเปลี่ยน
ความรักมีเรียนรู้และเปลี่ยนผัน
ต่างกันที่วิทยาศาสตร์ไม่ผูกพัน
แต่ความรักนิรันดร์ในหัวใจ
หน้าส่วนตัว
687
