13 ธันวาคม 2546 17:26 น.
mimmy
.........แต่ฉันไม่รู้เลยว่าเหตุใดฉันจึงคิดถึงเค้าอยู่เสมอ ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริงเราสองคนแค่เพื่อนคนนึงที่แสนจะธรรมดาเหมือนเพื่อนหลาย ๆ คน ฉันพยายามคิดหาเหตุผลว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้
.........ฉันบอกตัวเองว่าคงเพราะความผูกพันที่มีให้กัน ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาฉันไม่เคยจดจำเรื่องราวของเธอเลย ไม่เคยสนใจความเป็นไปของเธอแม้แต่น้อย
.........และวันนี้ฉันสงสัยอยู่ว่า ฉันเริ่มจดจำใส่ใจเรื่องราวของเธอตั้งแต่เมื่อไร คิดถึง ห่วงเธอตั้งแต่วันไหน รู้ตัวอีกทีก็มีคำถามให้ตัวเองตอบเต็มหัวไปหมด
.........และหากวันนี้ฉันจะตอบว่า
เธอคือเพื่อนพิเศษของฉัน มันก็คงไม่แปลกและไม่เป็นไรมั้ง เพราะฉันเชื่อว่าทุกคนมีความพิเศษในตัวเองอยู่แล้ว วันนี้ฉันมีเพื่อนมากมายที่อยู่ข้าง ๆ ฉัน วันที่ฉันเดือนร้อนเป็นทุกข์ ฉันมีเพื่อน ๆ ที่พิเศษที่ในแต่ล่ะคนมี อยู่เป็นกำลังใจเสมอ และวันนี้ถ้าฉันจะบอกว่า เธอก็พิเศษสำหรับฉันเหมือนกันก็ไม่ผิด เธอเป็นคนดี จิตใจดี และมีดีในหลาย ๆ อย่าง ถึงจะมีบางสิ่งบางอย่างที่หลาย ๆ คนบอกให้เธอเปลี่ยนแปลง มีหลาย ๆ อย่างที่เธอทำแล้วไม่ถูกใจหลาย ๆ คน แต่ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่หลาย ๆ คนพร่ำเตือนเธอ และฉันก็คิดว่าเธอก็มีเหตุผลของเธอเช่นกันที่ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ไม่มีใครรู้จักตัวเองดีเท่าตัวเองหรอกจริงมั๊ย หลาย ๆ คนมักจะมองเห็นข้อบกพร่องของคนอื่นอยู่เสมอ อยากให้เป็นแบบที่ตัวเองต้องการให้เป็น แต่ลืมถามตัวเองว่ารู้จักตัวเองดีแล้วหรือ....คงไม่แปลกหากวันนี้ฉันมองเห็นความอ่อนโยน ความดีของเธอ
.........ฉันเชื่อว่าเวลาและเรื่องราวต่าง ๆ จะทำให้ใครหลายคนเข้าใจเธอ และเข้าใจในสิ่งที่ฉันคิด เพื่อนที่พิเศษ เพื่อนคนพิเศษ สักวันเธอจะได้รับรางวัลของความพิเศษที่เธอมีนะ
เธอเป็นเพื่อนที่พิเศษของฉันแต่ไม่เป็นไรหากฉันไม่ได้เป็นคนพิเศษในใจเธอ..........
24 สิงหาคม 2546 13:09 น.
mimmy
.....ฉันมักจะบอกตัวเองเสมอว่าเราเป็นเพื่อนกัน ฉันดีใจที่เห็นเธอมีความสุข ฉันเป็นกังวลเมื่อรู้ว่าเธอเศร้าใจ ภายใต้ของคำว่าเพื่อนมีบางอย่างที่ฉันปฏิเสธหัวใจตัวเองมาตลอด คือความรัก ฉันกลัวว่าหัวใจฉันจะหวั่นไหวไปรักเธอเข้า ทำไมฉันกลัวล่ะ ...ก็เพราะฉันรู้ว่าความเป็นเพื่อนระหว่างเราสองคนไม่มีทางจะเปลี่ยนเป็นความรักได้ ฉันไม่อยากให้มีรอยร้าวบนถนนมิตรภาพของเรานะสิ
.....มาถึงวันนี้เหรอ ฉันเข้าใจหัวใจฉันมากขึ้น แต่ฉันก็ควบคุมความรู้สึกฉันได้อย่างสบาย เพราะฉันรู้ว่าการเป็นเพื่อนกันมันดีแค่ไหน ฉันจะมองดูเธออยู่ใกล้ ๆ แบบนี้แหล่ะ ถ้าวันไหนเธอต้องการความช่วยเหลือเธอจะได้เห็นฉันในทันทีไง
.....บางครั้งบางที เรื่องราวของความรู้สึกกับความเป็นจริง มันอาจขัดแย้งกันไปบ้าง แต่เราก็มักมีทางเลือกให้ตัวเราสบายใจให้มากที่สุด และบางเรื่องราวของความรักก็ไม่ได้จบลงด้วยความสมหวังเสมอไปนี่ แม้ความรู้สึกดี ๆ ที่ฉันมีให้เธอในครั้งนี้จะยังไม่เคยเอ่ยออกมาให้เธอรู้ แต่ฉันก็ไม่เสียใจที่ไม่ได้บอกเธอ เพราะสิ่งที่เธอมีอยู่ก็ดีอยู่แล้ว และฉันก็รู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นเธอและเธอเข้าใจกันดี แล้วฉันจะเข้าไปยุ่งในชีวิตเธออีกทำไม...
เวลานี้ฉันรู้แล้วว่า ควรจะหยุดความรู้สึกไว้ตรงไหนก่อนที่หัวใจจะเกินเลยมากไปกว่านี้ มีคนบอกว่า "ความรู้สึกชอบเริ่มต้นที่หู ฉะนั้นถ้าคุณจะเลิกชอบคนที่คุณชอบก็แค่ปิดหูของคุณเท่านั้นก็พอ แต่ถ้าคุณพยายามจะปิดตา รักจะกลายเป็นน้ำตา และเมื่อคุณเปิดตาขึ้นอีกครั้ง .... คุณก็จะได้รู้ว่า สิ่งที่คุณเสียไปคือคนที่คุณรักมากที่สุด" ...ฉันคงเลือกจะปิดตาชั่วคราว พร้อมเมื่อไหร่จะเปิดตาให้กว้างเลย....เพราะการปิดตาทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าที่จะเปิดตาแล้วมองเห็นเธอ...
แต่ฉันไม่ได้ปิดหูนี่ ความรู้ชอบที่ฉันมีให้เธอก็ยังอยู่ ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
16 มีนาคม 2546 16:52 น.
mimmy
สายลมหนาวพัดมาเยื่อนอีกครั้ง ที่สามารถทำให้ใครหลายคนเหงา อ้างว้างไปกลับลมหนาวและดาวเต็มฟ้า ความสวยงามของฤดูกาลนี้มีเสน่ห์ของตัวเองอย่างไม่น่าแปลกใจเลย อยู่กับเสียงเพลงเบา ๆ ที่ถูกใจ หนังสือสักเล่มที่ชอบอ่าน และดื่มด่ำกับความคิดถึงที่ล้นใจ
นานหลายคืนหลายวันแล้ว เกือบ 2 ปีแล้วมั้ง ที่หัวใจและความรู้สึกรักของฉันที่มีคุณเป็นส่วนสำคัญของความฝันฉัน หล่อเลี้ยงความรู้สึกดี ๆ ของฉันให้งดงามต่อไป ไม่เคยคิดสักทีว่า คุณจะมีความรู้สึกที่ตรงกับฉัน แต่วันนี้อย่างน้อย ๆ ในความห่างไกลที่เราอยู่ ก็ไม่ได้ทำให้ความผูกพันระหว่างเราลดน้อยลงเลย
ฉันไม่รู้เลยว่าจะอีกนานแค่ไหน เส้นทางระหว่างเราจะกลับมาบรรจบกันอีกครั้ง ทางที่เหลือกเดินอยู่อาจไกลห่างบนความจริง แต่ความจริงบางส่วนก็ทำให้ใจเราใกล้กันมากขึ้น เวลาที่ห่างกันทำให้ฉันรู้คุณค่าของความคิดถึง ยิ่งต้องรักเธอให้มาก เพราะไม่อยากให้เราต้องจากกันอีก
คุณ...วันนี้ฉันรู้ว่าหัวใจฉันมีคุณอยู่ รักคุณอยู่ ไม่มีอะไรที่แน่นอนและมั่นคงเสมอไปใช่ไหม วันข้างหน้าเราอาจเดินร่วมทางเดี๋ยวกัน หรือไม่พบกันอีกเลยก็เป็นได้ ขอเพียงแต่วันนี้เวลานี้คุณรู้ไว้ว่าฉันรักคุณที่สุด ก็พอแล้ว คุณจะคิดจะเปลี่ยนหรือไม่ ฉันไม่เคยรู้ ขอเพียงวันนี้ฉันรอคุณและคุณก็รักฉันก็เพียงพอแล้ว
27 มกราคม 2546 10:07 น.
mimmy
เพราะความห่างไกลรึเปล่านะ ที่ทำให้ดื่มด่ำกับความคิดถึงจนซึ้งใจ มองวันเวลาคือสิ่งที่มีค่าที่สุด ผูกมิตรกับความเหงา จับมือกับดวงดาวเป็นเพื่อนเพื่อจะฝากบอกชายหนึ่งคนที่อยู่อีกโค้งฟ้านั้นว่า...ฉันคิดถึงเขามากเพียงใด
สิ่งที่ได้รู้อย่างหนึ่งบนความไกลห่างของระยะทางและเวลา คือความคิดถึงที่มีค่าและความมั่นคงที่ยังยึดมั่นในหัวใจของเรา เวลานี้แม้ไม่ได้เดินบนหนทางเวลาเดียวกัน แต่ความผูกพันก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย กลับตรงข้ามนะ ที่ความผูกพันยังแน่นเหนียวกว่าเดิม เพราะต่างรู้ซึ้งแก่ใจดีว่า ต่างคนคือคนสำคัญของกันและกัน
บนความห่างไกลแต่ไม่ไกลห่างนั่น อาจมีใครหลายคนที่เข้ามาปนเปในความรู้สึก ทำให้ใจไหวหวั่น แต่มีบางอย่างบอกตัวเองว่า...ไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากเธอ คงเป็นเพราะลึก ๆ สุดใจของฉันมีเธอเต็มใจนั่นเอง มันไม่ง่ายเลยที่จะปรามหัวใจตัวเองไว้ได้ทุกเวลา แต่เธอนั่นแหล่ะที่เตือนความรู้สึกฉันบ่อย ๆ เหมือน ๆ ว่าเธอคือคนที่ใจฉันต้องการนะ
ส่วนโค้งฟ้าที่เธออยู่ ก็คงเป็นและรู้สึกอย่างที่ฉันเป็นก็ไม่แปลกเลย ใจคนก็มีหวั่นไหวกันบ้าง ขอเพียงแต่ไม่ให้ความรู้สึกที่เธอมีให้ฉันลบไปจากความรักเธอ ก็พอแล้ว
ความมมั่นใจ ไว้วางใจ และความเป็นเพื่อนจะช่วยสานต่อความผูกพันของเราให้ยาวนาน ขอเพียงวันใดที่ความสุขโบยบินจากเธอไปในบางเวลา ขอเพียงเธอคิดถึงฉัน บอกเล่าให้ฉันฟัง ฉันจะเป็นเพื่อนเคียงข้างเธอไปทุก ๆเส้นทางที่ก้าวเดินเสมอ....คนดีที่ฉันรัก
โค้งฟ้าที่เราอยู่
อาจจะรู้ว่าแสนเหงา
แต่เราก็ยังมีเรา
จะเปลี่ยวเหงาสักเพียงใด
ขอเพียงใจที่มั่นคง
ไม่หลงไม่เอนไหว
จับมือกันเดินและก้าวไป
สู่จุดหมายที่ใจต้องการ...
..........................................................
หน้าส่วนตัว
1265
