16 มกราคม 2547 15:14 น.
mimmy
ไม่เจอกันนานแล้วนะ
คิดเล่น ๆ ก็ห้าปีคงจะได้
ต่างคนก็มีฝันต้องตามหากันไป
ไม่มีเวลามาใส่ใจนึกถึงกัน
เรื่องเล็ก ๆ ของเสี้ยวหนึ่งในชีวิต
ไม่เคยคิดว่าจะสำคัญอะไรนักหนา
เหมือนคนที่เจอแล้วผ่านมา
แต่เรื่องราวที่ผ่านมาคือความฝังใจ
แม้ครั้งนี้จะไม่ได้พบ
แต่ฉันรู้ว่าใจยินดีมากแค่ไหน
ได้ยินเสียงจากปลายสายก็อุ่นใจ
ห้าปีที่ผ่านไป...ไม่เสียใจเลยกับการรอ
8 มกราคม 2547 18:16 น.
mimmy
จะหวั่นไหว - ไหวหวั่นสักเพียงไหน
สิ่งที่มั่นไว้ในใจแต่แรกเริ่ม
คือมิ่งมิตรผูกพันมิลางเลือน
คือความเป็นเพื่อน...เตือนใจตน
จะใกล้ชิดสนิทเชื้อสักเพียงไหน
ความห่วงใยที่ส่งให้ยังเปลี่ยมล้น
ทรมารเหมือนจะขาดใจเกินอดทน
กับความเป็นเพื่อนที่ปะปน...
...ในคนของความรัก
8 มกราคม 2547 14:03 น.
mimmy
ใจคนเรานี่แปลก
แรก ๆ ไม่คิดว่าจะรักเธอได้
ไม่เคยมองเห็นค่าความห่วงหาห่วงใย
ไม่คิดว่าใจจะหวั่นไหว..ได้เลย
เธอยังเป็นเธอเป็นเพื่อนฉัน
ฉัน..คิดแค่นั่นใจเฉลย
มาวันนึงเกิดความผูกพันคุ้นเคย
ไม่รู้ตัว...ตัวเองเลยว่าเป็นอะไร
ไม่เห็นหน้าเธอนั้นใจคิดถึง
คอยคำนึงเฝ้าพะวงคอยสงสัย
เธอหายหน้าไม่มาด้วยเหตุใด
เบื่อฉันแล้วหรือไร...ไม่รู้เลย
................*-*..........................
8 มกราคม 2547 13:42 น.
mimmy
ถึงฉันจะรักเธอมากแค่ไหน
ก็ทำได้แค่อยู่ใกล้คอยห่วงหา
แอบห่วงใยเป็นกำลังใจจากสายตา
หากเธอจะมองมาคงเห็นมัน
เป็นเพื่อนคนนึงที่เธอมองข้าม
และฉันเองที่ไหวหวามใจไหวหวั่น
พ่ายแพ้ต่อความใกล้ชิดมิตรผูกพัน
รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันได้รักนั้นจากใจเธอ
......................................................
หน้าส่วนตัว
904
