28 พฤษภาคม 2550 23:06 น.
milo_b
เมื่อสายลมเย็นยะเยือกปะทะผิวกาย....
..กลิ่นไอดินกระทบปลายจมูกสัมผัส
..ฉันเงยหน้าแหงนมองบนท้องฟ้าและพรางคิดว่า..
...ในไม่ช้าสายฝนอาจจะโปรยปรายลงมา
..เพื่อนำความชุ่มฉ่ำมาสู่พื้นดินอีกครั้ง
...คิดเช่นนั้นจึงมองท้องฟ้า...และเดินรับสายลมไปเรื่อยเปื่อย
..ทันใดนั้น..เสียงก็ดังขึ้น"เปรี๊ยย...".....เอ๊ะ!
ทำไมเสียงฟ้าร้องมาดังอยู่ที่ฝ่าเท้า..ฟ้าฝ่าลงมาใช่ไหม
ก้มลงมองดูรอยไหม้ใต้ฝ่าเท้า..."คางคกนี่หว่า..เหยียบไปได้ตัวใหญ่ชะมัด"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเวลาเดินควรมองพื้นบ้าง..
...เพราะไม่แน่ครั้งหน้า...อาจเจอเศษตังค์.........
25 พฤษภาคม 2550 02:27 น.
milo_b
เมื่อคิดว่ามีความรัก
ไม่เคยมีใครบอกว่าความรักเป็นอย่างไร
หน้าตาเป็นอย่างไร....น้ำเสียงเป็นอย่างไรนะ
ความรักมีตัวตนจริงๆหรือเปล่า
หรือคิดไปเองว่ามีความรักอยู่...ไม่มีใครเคยเห็นเลยนี่นา
แต่รู้บ้างรึเปล่า
ถึงความรักจะมองไม่เห็น
แต่ก็สัมผัสได้ด้วยความรู้สึก.....
ไม่ใช่ร้อน..เย็น...เหมือนกาแฟที่สั่งได้ตามร้านค้าทั่วไป
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่ามีความรักอยู่กับตัวเรา
ลองใช้ใจ....มองดู
จะรู้ว่ามีความรักอยู่ทุกหนทุกแห่งในโลกใบนี้
วันนี้คุณรักใครหรือยัง............
หน้าส่วนตัว
599
