13 มกราคม 2548 19:36 น.

...หัวใจฟ้า...

หัวใจฟ้านั้นมีเพียงแค่หนึ่ง
ที่หวังพึงยอดภูที่สั่นไหว
หัวใจฟ้าร่ำร้องหาอยู่มิไกล
ฟากฝั่งนั้นรู้หรือไม่ว่าเฝ้ารอ...

ห้วงใจนั้นยกให้ทั้งดวงจิต
แต่ห่วงใยมิ่งมิตรจึงอยากขอ
ให้รักนั้นมิร้างไกลยังถักทอ
แม้อาจท้อก็อย่าหวั่นหรือครั่นคราม...

รู้แต่ห่วงทุกยามที่ห่างหาย
รู้แต่ห่วงมากมายทุกทุกยาม
รู้ว่าห่วงมากล้นจนติดตาม
แม้จักข้ามขุนเขามิหวั่นกลัว...

กลัวนะกลัวว่ามากไปจะเกินรับ
กลัวความลับในใจจักล้นตัว
จึงมีบ้างบางครั้งฟ้ามืดมัว
แต่หัวใจฟ้านั้นมิเคยจะมืดมน...

...เพราะห้วงใจมากล้นด้วยคำนึง...

...ณ วันนี้หรือวันไหนหัวใจฟ้ามิเคยแปรเปลี่ยน
ฟ้าจะยังอยู่คู่ขุนเขา แม้จักมีขวากหนามก็ตามที่...
...ขอเพียงขุนเขานี้ยังคงเดิม...